“De coronacrisis zorgt vermoedelijk niet voor grote structurele verschuivingen in het denken over instituties, politieke onderwerpen of de samenleving.” Dat meldde het Sociaal en Cultuur Planbureau vorige week in de publicatie Verwachte gevolgen van corona voor de opvattingen en houdingen van Nederlanders.
Wie zich de afgelopen weken buitenshuis begaf, zal dat zelf ook al wel gemerkt hebben. De medewerkers van Katholiek Nieuwsblad werken sinds kort weer steeds meer op kantoor in het centrum van Den Bosch.
Dat betekende dat ik voor het eerst sinds maanden weer eens in de binnenstad kwam voor wat boodschappen. Mijn eerste reactie was om meteen weer rechtsomkeert te maken naar de veilige muren van het kantoor waar mijn collega’s zich wel keurig aan de afstands- en hygiëneregels houden.
Daarbuiten is dat allerminst het geval; ik leek een malle acrobaat zoals ik zwenkend en zigzaggend door de stad uit alle macht probeerde anderhalve meter afstand te houden tot mijn massaal toegestroomde en lustig winkelende medemensen. Zo zult u zelf tal van voorbeelden uit uw eigen omgeving kennen.
“We zouden anders gaan leven, duurzamer, minder gejaagd”
Tweet dit!
En het leek allemaal nog zo veelbelovend, enkele maanden terug. De coronacrisis, hoe verschrikkelijk ook, zou een tijd van bezinning worden. We zouden anders gaan leven, duurzamer, minder gejaagd. We zouden betere mensen worden die begrijpen waar het echt om draait in het leven. Niet om winkelen, vakantievieren en een bomvolle sociale kalender. We konden daar eigenlijk prima zonder, beseften we.
Maar zie: de strengere regels werden losgelaten en direct stormden we naar buiten om vooral zo snel mogelijk terug te keren naar het ‘oude normaal’. Natuurlijk, er is ook een ‘nieuw normaal’: je handen stinken de hele dag naar desinfectiemiddel dat je overal waar je komt geacht wordt te gebruiken, en ik heb standaard mondkapjes op zak voor als ik onverwacht een bus moet nemen.
Maar verder? Zijn we bewuster gaan leven, soberder, duurzamer? Hier (en in andere steden) leek het er niet op. Sterker nog, ook mij bekruipt bij elke aankoop en elk terrasbezoek het gevoel op een bijna heilige missie te zijn: ik ben hier toch maar mooi de lokale economie – nee, de hele wereldeconomie! – aan het redden door mijn geld te laten rollen.
Zijn we door deze crisis betere mensen geworden? Vermoedelijk niet, en dat was misschien ook wel wat te veel gevraagd. Terug dus maar naar waar wij gelovigen echt moeten zoeken om andere mensen te worden en meer op Hem te gaan gelijken: de Mis (Goddank, we mogen weer!), het gebed en de Bijbel.
En ik lees (en vertaal) de woorden van paus Franciscus die onlangs sprak over goede grond worden voor Gods Woord (zie KN30): “Vaak ben je afgeleid door te veel verleidingen, en is het moeilijk te midden van alle woorden dat van God te horen, het enige dat ons vrijmaakt.” Een waar woord, en reden te meer om zijn advies op te volgen en snel op zoek te gaan naar een zakevangelie om altijd bij de hand te hebben: een oud normaal dat altijd nieuw blijft.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
