Op Moederdag verdienen moeders alle aandacht. Dat geldt voor Maria, onze moeder in de hemel, en net zo goed voor onze eigen moeder.
Zondag 11 mei is het Moederdag. Een uitgelezen dag om moeders in het zonnetje te zetten. Bol.com, parfumeriewinkels, chocolaterieën en bloemenzaken zullen garen spinnen. Toen ik jong was, werd Moederdag niet zo uitbundig gevierd.
Mijn vader kocht een doosje ‘Mon Cherie’, al had hij geen idee wat dat betekende, en mijn moeder bakte zelf een appeltaart. Zij overleed (voor mij) totaal onverwacht. Hoog tijd om voor haar een standbeeld van hartverwarmende woorden op te richten. Zij was en werd voor mij een zegen.
In de Bijbel lees ik teksten over moeders die (bijna) over mijn moeder gaan: “Ze waakt over de zaken van haar huishouden en eet het brood van luiheid niet. Haar kinderen staan op en prijzen haar gelukkig; ook haar man, en hij prijst haar!” (Spr. 31,25-28)
Gezegend onder de vrouwen… Maria is zonder twijfel de bekendste en meest vereerde vrouw en moeder in de Bijbel. God koos Maria uit om de moeder van Jezus te zijn en gaf haar daarmee een van de belangrijkste, grootste en mooiste rollen in de geschiedenis.
Ik weet dat moeder Maria dus geen gelijke kent. Al wil ik graag vertellen waarom mijn moeder in mijn leven één van de belangrijkste en mooiste rollen heeft gespeeld en nog altijd speelt…
| Lieve Mam,
Eigenlijk is het moeilijk om jou te schrijven, omdat je dood bent. Vroeger kon jij niet schrijven, omdat de juf van de eerste klas met een liniaal op jouw vingers sloeg omdat je links was. Jij moest wekenlang nablijven totdat je rechts kon schrijven. Logisch dat je daar een onvoldoende voor kreeg. Hoe oud zal je geweest zijn? Misschien zes of zeven jaar… Kleine Elly. En toch leverde je, zo klein en kwetsbaar als je was, een wereldprestatie. Op mijn achttiende, jij was toen vijfenveertig, vertrok ik naar Groningen. Je stuurde, uit het kleine dorp aan de Oude Maas, elke week een brief die ik nauwelijks kon lezen. Je schreef met rare hanenpoten dat ik gezond moest eten, een sjaal om moest, mijn tanden moest poetsen en goed moest leren. En dat je elke avond voor mij zou bidden. De brieven heb ik bewaard. Waarom ik dat deed, begrijp ik nu pas. Ik heb geprobeerd om in jouw schoenen te staan en met mijn ‘verkeerde’ hand mijn naam te schrijven. Zo krabbelt een kind uit groep drie! De letters dansen op en over de lijntjes. Alsof ik liters rode wijn gedronken heb, alsof ik in de war ben, niet meer weet hoe ik een pen moet vasthouden. Zo moet jij je dus gevoeld hebben toen de juf jou dwong rechts te schrijven. Je was zo mooi links, jij was zo mooi anders dan iedereen, maar je mocht niet zijn wie je was! Je mocht niet doen zoals je was geboren, niet zijn zoals je was bedoeld. We hebben het er nooit over gehad, nooit samen gesproken over alle extra talenten van linkshandige mensen. Links georiënteerde mensen hebben een kortere lijn naar hun hart dan rechts gebouwde mensen, dacht ik altijd. Het unieke van jou zat natuurlijk niet alleen in jouw linkerhand. Later ontpopte jij je tot een gevoelige vrouw, die niet altijd durfde te doen wat haar hart ingaf. Nog altijd dat bange, onzekere meisje uit klas een of twee, nog altijd bang voor ‘juffen’ die je zouden slaan om wie je was. Maar je ontwierp prachtige bruidsjurken voor je vriendinnen (dat durfde je gelukkig wel), je breide een trui met mijn naam erop, je naaide een echt cowboyjack waar al mijn vriendjes jaloers op waren. Op donderdag naar de markt om allerlei stoffen uit te zoeken, zodat je voor jezelf een rok, een jas of een bloes kon maken. Achter de naaimachine was jij een Rembrandt… Extra trots ben ik daarom dat jij op een voor mij cruciaal moment je rug rechtte, je sterk maakte om een lans voor mij te breken. Ik was geen studiebol, ik wilde zogenaamd schoolmeester of boekhouder worden, maar mijn hart lag bij het schrijven van verhalen, interviews maken met onaangepaste denkers, met kinderen die iets speciaals brachten, dat wilde ik. Jij wist dat pa liever had dat ik een vaste baan met zekerheid zou kiezen. Alles liever dan dat ik een beetje los-vast stukjes zou schrijven. Jij hebt toen hemel en aarde bewogen, je ziel en zaligheid gegeven om ervoor te zorgen dat ik uiteindelijk ook van pa mocht doen waar ik me goed bij voelde. Je hebt mijn allereerste verhaaltje in de krant nog net gelezen, met je linkerhand uitgeknipt en in je portemonnee gestopt… Op een maandagmorgen kon je niet meer. Je had zo het gevoel dat je er niet mocht zijn. Dus maakte je een eind aan alle kwellingen. Nog net geen vijftig jaar geworden. Ik wil je nog vertellen dat ik elke dag goed eet en graag een sjaal draag. Blij ben met jouw DNA. En dat ik bijna elke dag God dank voor zo’n prachtige moeder, die zo mooi anders was dan iedereen. Cees P.S. Je weet natuurlijk dat ik al jaren getrouwd ben met een geweldig lieve vrouw die links is… |
 |
Lees meer!Dit artikel is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
