Zelfs de oorlog in Gaza kon hen niet tegenhouden: drie jongeren gingen te voet op bedevaart van Frankrijk naar Jeruzalem. Na maanden pelgrimeren weten Marie-Liesse, Madeleine en Louis één ding zeker: “Als God je helpt, wordt alles mogelijk.”
Op 17 september 2023 lieten Madeleine (19) en Marie-Liesse (22) hun woonplaats Parijs achter zich voor een bedevaart naar Jeruzalem. De katholieke zussen besloten pelgrims te worden om te groeien in hun geloof.
“We moesten ons het geloof eigen maken”, vertellen ze. “Deze pelgrimstocht was om God te ontdekken, om echt naar Hem op zoek te gaan en ons geloof te verdiepen. We hebben geleerd dat we God kunnen vertrouwen; Hij zorgt in alles voor ons. Het Evangelie is geen grap.”
Twee maanden later, half november 2023, verliet Louis Antona (24) Parijs ook te voet, op weg naar Jeruzalem. De drie jonge mensen ontmoetten elkaar op voorzienige wijze in Albanië, wandelden samen door Turkije, gingen uiteen om weer samen te komen in Jeruzalem. “Ik moest 4500 kilometer lopen om te begrijpen dat Jezus niet alleen in Jeruzalem is, maar bij elke stap aan mijn zijde was”, vertelt Antona. Hij liep in totaal 189 dagen en kwam op 18 mei aan in Jeruzalem.
“Ik denk dat de eerste stap de moeilijkste van een pelgrimstocht is. ”
Tweet dit!
Madeleine en Marie-Liesse (op verzoek wordt hun achternaam niet genoemd) vertrokken vanuit de basiliek van het Heilig Hart van Montmartre in het centrum van Parijs met de zegen van hun ouders en een priester. “Het was een roeping van God”, zegt Madeleine over de beslissing die zij en haar zus namen om te vertrekken. “Je hebt geen redenen nodig als God je roept; je moet gewoon luisteren naar wat Hij je zegt.”
“We kozen ervoor om als bedelaars aan deze reis te beginnen”, vult Marie-Liesse aan. “We vertrokken met slechts een paar kleren en verder niets – geen eten, geen geld. We wilden onszelf overgeven in de handen van de voorzienigheid. Elke avond klopten we bij mensen aan om onderdak, een bed en eten te vragen. De Heer voorzag altijd.”
Het meest uitdagende moment was de beslissing om de reis voort te zetten nadat ze hoorden dat er oorlog was uitgebroken in het Heilig Land. “We waren in Duitsland en twijfelden of we wel door zouden gaan.” De zussen hielden een blog bij om vrienden en familie op de hoogte te houden van hun pelgrimstocht.
Hun reis leidde hen door Zwitserland, Duitsland, Oostenrijk, Slovenië en Kroatië. In Kroatië “trof het geloof van de mensen ons: tijdens de Advent schrijft de traditie voor dat de Mis elke ochtend om 6 uur moet worden bijgewoond. Elke keer dat we er waren zat de kerk ook echt vol met mensen”, schreven de zussen op hun blog.
In het bedevaartsoord Medjugorje in Bosnië-Herzegovina verbleef het tweetal een maand. Daar vierden ze samen met hun familie Kerstmis. “Het was een moeilijke tijd. Opnieuw wisten we niet wat we moesten doen. Maar na een periode van onderscheiding beseften we dat Christus ons weer op weg riep”, zegt Madeleine. De zussen doorkruisten Montenegro en kwamen aan in Albanië, waar ze Antona ontmoetten.
“Ik was net klaar met mijn studie en wilde God iets aanbieden”, zegt hij over de reden voor zijn pelgrimage. “Ik wist niet zeker wat, maar ik dacht dat het beste wat ik op dat moment had, de tijd zelf was. Dus besloot ik God een jaar van mijn leven te geven door op reis te gaan. Het was een uitdaging; ik wist niet zeker of ik het leuk zou vinden om te lopen en alleen te zijn.”
Antona besloot ondanks de oorlog in Gaza te vertrekken. “Ik denk dat de eerste stap de moeilijkste van een pelgrimstocht is. Ik wist dat als ik zou thuisblijven vanwege de oorlog, ik nooit meer zou gaan.” Daarbij speelt ook mee dat hij verwachtte dat de oorlog voorbij zou zijn tegen de tijd dat hij zou aankomen.
Madeleine en Marie-Liesse zijn vervuld van verwondering over de manier waarop Gods voorzienigheid in elk detail van hun pelgrimstocht te vinden is: in het mooie weer en in de regen, in elke kleine ontmoeting; degenen die hen ontvingen nadat ze hen bij de bushalte hadden gezien, degenen die hen leerden hoe ze brood moesten bakken, de man die zijn deur opende net voor een stortbui.
“Als we een minuut later waren gekomen, hadden we hem niet ontmoet”, zeggen de zussen. De ontmoeting met medepelgrim Antona was ook geen toeval. De twee zussen hadden tot God gebeden om hen een reisgenoot te geven. “We wilden eigenlijk niet door Turkije reizen omdat we twee vrouwen alleen waren, al hadden we graag die kant op willen gaan. Dus vroegen we God om een reisgenoot – en we kregen er een.”
De drie doorkruisten Macedonië en Griekenland en kwamen op Palmzondag aan in Turkije. In dit overwegend islamitische land vierden ze Pasen, hartelijk verwelkomd door de kleine Franstalige gemeenschap daar. “Elke dag van deze pelgrimstocht was een wonder”, vindt Antona. “Elke dag hebben we mensen ontmoet die glimlachten of aardig tegen ons waren. Ik moet zeggen dat we in Turkije de meest gastvrije mensen hebben ontmoet.”
Bij het verlaten van Turkije splitsten de wegen van de drie pelgrims zich weer. De route van de zussen liep via Cyprus, maar ze konden geen weg vinden van daar naar Jeruzalem over zee, omdat het vervoer was stilgelegd vanwege de oorlog. Gelukkig ontmoetten ze iemand op Cyprus die aanbood om hun vliegtickets te betalen.
De zussen wisten zo op 6 mei Tel Aviv te bereiken. Drie dagen later, op Hemelvaartsdag, waren ze in Jeruzalem. Na acht maanden hadden ze hun bestemming bereikt. “Vaak dachten we dat we Jeruzalem niet zouden halen”, zegt Madeleine. “We hebben geleerd dat de reis nog belangrijker is dan het doel. Het is een groot geschenk om hier te zijn.”
“We pakten onze koffers voor eens en voor altijd uit, knielden voor dit Heilig Land en baden. Wat een vrede, wat een moment van genade! Terwijl we de zonsopgang bewonderden en het gouden licht dat kleur gaf aan de daken van de oude stad, konden we de wonderen van God herlezen en mediteren over de Evangeliën. Zijn oneindige liefde overweldigde ons”, schreven de twee zussen op hun blog over hun aankomst.
Tien dagen later, aan de vooravond van Pinksteren, kwam Antona ook aan in Jeruzalem. “Zelfs als ik ergens anders had moeten stoppen, had ik er in ieder geval naar gestreefd om Jeruzalem te bereiken. Dit is een heel belangrijke stad voor christenen, al is de reis die je maakt om er te komen ook heel belangrijk.”
Een reis als deze is niet voor iedereen weggelegd. Alle drie de pelgrims zijn het erover eens dat “als God je roept, dan moet je in vrede gaan. Als God je helpt, wordt alles mogelijk.”(Vertaling Luuk van den Einden)
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
