De Syrische tweelingbroers George en Johnny Jallouf lijken niet alleen qua uiterlijk als twee druppels water op elkaar, maar hebben ook nog eens dezelfde levenswandel: ze zijn allebei franciscaan en – sinds kort – allebei priester.
Een neomistenviering – de eerste Mis die een pas gewijde priester celebreert – is natuurlijk altijd bijzonder, maar op 14 juli vond in de Sint-Janskathedraal in ’s-Hertogenbosch een neomistenmis plaats die een treetje hoger staat op de schaal van uitzonderlijkheid.
Op die dag celebreerden de 28-jarige tweelingbroers en franciscanen Johnny en George Jallouf samen hun eerste Mis. De Syrische broers waren speciaal daarvoor naar Den Bosch gekomen, zodat hun familie, die jaren geleden naar Nederland is verhuisd, deze bijzondere gelegenheid kon meemaken. Op 6 juli ontvingen George en Johnny de priesterwijding in Aleppo door hun oom, die ook franciscaan is.
Een dag na hun neomistenviering lijken de broers nog wat tijd nodig te hebben om hun nieuwe levensstap te laten bezinken. “Ik kan nog steeds niet geloven dat dit de werkelijkheid is”, zegt George. “Ik heb er geen woorden voor.”
Voor Johnny voelt de locatie betekenisvol, mede omdat hun ouders erbij konden zijn: “Het was een mooie kans om hier te vieren en dank te zeggen aan God voor het geschenk van ons leven.”
George en Johnny Jallouf werden in 1996 geboren in de Syrische stad Aleppo. Hun gezin was lid van de franciscaanse parochie in de stad. Als kinderen deden de broers veel mee aan activiteiten van de Kerk: zo zaten ze bij de scouts en bij de Franciscaanse Jeugd en waren ze misdienaar en lid van het parochiekoor. “We zijn echt opgegroeid met de franciscaanse spiritualiteit”, aldus George.
Volgen Johnny betekent een jonge katholiek zijn in Syrië dat je “getuigenis moet afleggen van de liefde van Christus. Christen zijn in het Midden-Oosten is iets om trots op te zijn, omdat veel martelaren hier hun leven hebben gegeven voor ons. Wij zijn de zaadjes van hun bloed”, zo verwijst hij naar de tweede-eeuwse christelijke schrijver Tertullianus.
“We zijn trots op ons geloof; we ondervinden veel moeilijkheden, maar we voelen altijd Gods aanwezigheid. De mensen lijden, maar delen daarin het kruis van de Heer, want na de calvarieberg komt de Verrijzenis.”
De broers zijn allebei franciscaan en allebei priester, maar ontdekten ieder op een heel eigen manier hun roeping. Johnny ontving op zijn vijftiende de eerste zaadjes van een roeping, maar wilde als tiener ook graag een vriendin en een familie. “Ik was nog jong en wilde wat van het leven zien”, herinnert hij zich.
Dat jaar begon de oorlog in Syrië, wat zeker in het zwaar bestookte Aleppo voor veel uitdagingen zorgde. “Ik wilde geneeskunde gaan studeren en arts worden, omdat ik veel mensen zag die gewond waren geraakt door het oorlogsgeweld. Ik zei bij mezelf: misschien kan ik het paar handen worden dat hun lijden vermindert.”
Toch bleef ook die religieuze roeping aan hem trekken. “In het midden van de oorlog vroeg ik God: wat is de betekenis van mijn leven? Waarom heeft U me hier in Aleppo, in een oorlogssituatie gebracht? In die moeilijke momenten ontmoette ik God en raakte ik onder de indruk van zijn liefde voor mij. Toen begreep ik dat Hij me riep.”
Uiteindelijk kwam de doorslag toen Johnny op een avond het Onzevader bad en stilstond bij de frase ‘Uw wil geschiede’. “Ik besefte dat ik al die tijd mijn eigen wil had gevolgd, niet die van God. Het voelde alsof God tegen me zei: je wilt een dokter voor lichamen zijn, maar het genezen van zielen is nog belangrijker.”
Een citaat van de heilige priester Don Bosco – “Geef mij de ziel en neem al het andere” – bood hem in die jaren steun. Die woorden koos hij ook als priestermotto, “omdat je niet voor jezelf priester wordt: ik kan mezelf niet dopen of mijn eigen zonden vergeven. Ik ben priester voor andere mensen.”
Ook het priestermotto van zijn broer – “Omwille van hen wijd Ik Mij aan U”, afkomstig uit het Evangelie volgens Johannes – straalt dienstbaarheid uit. George vond het evenmin makkelijk om zijn roeping te beantwoorden. “Ik had eerst een andere droom en wilde filmregisseur worden. Toen we documenten invulden om naar Nederland te kunnen, zei God: je moet nu antwoorden. Ik zei in mijn gebed: God, ik begrijp dat U me roept, maar ik wil ook mijn droom waarmaken.”
“Christen zijn in het Midden-Oosten is iets om trots op te zijn, omdat veel martelaren hier hun leven hebben gegeven voor ons.”
Tweet dit!
George dacht ook dat zijn roeping sterk te maken had met het feit dat hij zo veel met de Kerk bezig was. “Daarom zei ik: ik wil eerst op eigen benen mijn droom navolgen; als ik dan nog steeds dit voel, zal ik Uw roeping beantwoorden. Maar God zei: nee, je moet nu antwoorden. Dat deed ik, en ik zei ja.”
In de dagen tussen hun priesterwijding en hun neomistenviering kregen de broers te horen wat hun taken zullen zijn. George wordt parochievicaris in hun thuisparochie in Aleppo, terwijl Johnny parochievicaris wordt in Jeruzalem en daarnaast vicedirecteur van het Magnificatinstituut, een franciscaanse muziekschool.
George is dankbaar dat hij teruggaat naar Aleppo, omdat hij zo “iets kan teruggeven na alles wat ik van mijn parochie ontvangen heb”. Hij is bereid om alles te doen wat er van hem gevraagd wordt, maar zou zelf graag met jongeren willen werken.
“Vanwege de oorlog en armoede willen veel jongeren Syrië verlaten om hun dromen elders te realiseren”, zegt hij. “Als ik ze kan ontmoeten, kan ik misschien de boodschap overbrengen dat ze God de touwtjes in handen moeten geven en Gods droom voor hun leven moeten verwerkelijken, niet die van henzelf.”
Ook Johnny beziet zijn aanstaande taak “als een blanco vel, waarop de Heer kan schrijven wat Hij wil”. Hij denkt dat de verantwoordelijkheden die op zijn schouders gelegd worden niet makkelijk zullen zijn, maar hij laat God de leiding nemen.
“Als franciscanen zijn we minderbroeders: de minderen van alle mensen, met een bescheiden geest, als dienaren”, zegt hij. “We zijn geen leiders, omdat dat niet bij het Evangelie past. Ik wil openstaan voor iedereen, dus ook voor orthodoxen, protestanten en zelfs moslims en anderen. Daar gaat mijn leven over en daar ben ik blij mee, want ik kan de liefde in het hart van de Kerk uitdragen naar iedereen.”
Die nieuwe taken in verschillende landen betekenen wel dat de broers, die in 28 jaar tijd zelden elkaars zijde verlieten, nu hun wegen zien scheiden. “Dat is oké”, vindt George.
“We zijn er klaar voor: we zijn samen opgegroeid, we zijn samen aan onze vorming als franciscaan en priester begonnen, maar we zijn ook voorbereid op deze dag. God leidt ons op verschillende wegen. We zijn klaar om de handen, voeten, ogen en oren van Jezus te zijn, om zoals Hem te zijn voor iedereen die we tegenkomen.”
De situatie van christenen in Syrië en in het Heilig Land is vanwege oorlogsleed en onderdrukking zwaar. Toch denken de broers hoop over te kunnen brengen. Hun priesterwijding in Aleppo – de eerste in zeventien jaar in de Sint-Franciscus van Assisikerk in de stad – zien ze als een tastbaar teken van hoop aan alle mensen, “omdat dat hen eraan herinnert dat God met ons is en ons liefheeft”, legt George uit.
“Hoop is er altijd, omdat we kinderen van de Verrijzenis zijn.”
Tweet dit!
“Je mag hopen omdat God met ons is. Als franciscanen proberen we in Syrië, het Heilig Land en de rest van het Midden-Oosten om hoop uit te dragen en een instrument van vrede te zijn. God is bij ons, ook in oorlogstijd, ook tijdens de aardbeving van februari 2023.”
“Hoop is er altijd, omdat we kinderen van de Verrijzenis zijn”, haakt Johnny in. “We kunnen ons leven niet begrijpen zonder Jezus, omdat Hij voor ons zorgt. Ik wacht geen betere tijden af, maar ik wacht op de komst van Jezus en de komst van het Koninkrijk van de hemel, zoals dat in het Evangelie wordt aangekondigd.”
Hij is van plan die hoop over te brengen “door vreugde uit te stralen, zodat mensen kunnen zien dat we een band met God hebben”. Dat schept mogelijkheden om in gesprek te gaan, denkt hij. “We zijn er niet voor onszelf, maar altijd voor anderen, als voorbeeld van Jezus.”
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
