Van 19 tot en met 26 januari vindt wereldwijd en in Nederland de Week van gebed voor eenheid weer plaats. Samen bidden voor eenheid blijft onverminderd belangrijk, ziet voorzitter Geert van Dartel van de Raad voor Kerken, medeorganisator van de gebedsweek in Nederland.

Wat houdt de Week van gebed voor eenheid ook alweer in?

Van Dartel: “De Week van gebed voor eenheid is een hele oude traditie die al teruggaat tot 1908. Alle christelijke kerken wereldwijd doen eraan mee. Het initiatief wordt gedragen door de Wereldraad van Kerken, die nauw samenwerkt met het Vaticaanse Dicasterie voor Bevordering van de Eenheid van de Christenen.

Ieder jaar wordt op basis van een bepaald thema gebedsmateriaal verzorgd. Dit jaar mag bijzonder heten, omdat het in het teken staat van de 1700ste verjaardag van het concilie van Nicea. Op dat eerste grote oecumenische concilie werd de basis van de geloofsbelijdenis van Nicea geformuleerd. Dat is een verwoording van de inhoud van het christelijke geloof die kerken wereldwijd met elkaar delen.

Op veel plaatsen organiseren parochies en gemeenten samen bijeenkomsten. Daarnaast zijn er online verschillende boekjes te bestellen, waaronder een met gebeden voor iedere dag en een boekje speciaal voor kinderen.”

Is daar in Nederland veel aandacht voor?

“Wat bijzonder is in Nederland, is dat we samenwerken met de evangelische alliantie MissieNederland. Zij hadden eerst een eigen gebedsweek, maar nu doen we het samen. Dat heeft het draagvlak verbreed.

Daarnaast merken we de laatste jaren nieuwe, positieve belangstelling voor de Week van gebed voor eenheid. De verkoop van de boekjes en de interesse voor het materiaal op de website neemt toe. Er is meer welwillendheid voor en meer besef van het belang van bidden voor eenheid onder christenen.”

Hoe is het hier gesteld met de eenheid onder christenen?

“We mogen blij zijn dat veel van de vijandschap van het verleden overwonnen is. Dat zien we het duidelijkst in de wederzijdse erkenning van het doopsel en in de samenkomsten van woord en gebed die we samen beleven – in het bijzonder in de Week van gebed voor eenheid.

Maar de teleurstelling en het verdriet van de oecumene, dat er ook altijd is, is dat die verhoopte en gewenste eenheid niet volledig is. In de ontmoeting met elkaar stuit je ook op grenzen, wat soms moeilijk te verdragen is. Daarnaast komen er altijd weer nieuwe kwesties op die voor tegenstelling en zelfs verdeeldheid kunnen zorgen. Een bekend voorbeeld zijn de moeizame en moeilijke gesprekken over ethische vragen.

Andere moeilijke vragen betreffen het gesprek over het wezen en de zending van de Kerk. Maar ook daarin is vooruitgang geboekt: de rooms-katholieke Kerk voert een actief gesprek over dat thema en over het ambt, het bisschopsambt en de petrusdienst; vorig jaar publiceerde het Dicasterie voor Bevordering van de Eenheid van de Christenen nog een prachtig en rijk document waarin de oecumenische gesprekken over het pausschap zijn samengevat. Dus je hebt vooruitgang en je hebt grenzen. Het gebed voor de eenheid is daarbij de ziel van de oecumene, dat houdt het werk voor eenheid gaande.”

Zie de website van de gebedsweek voor meer informatie.