Zoals ‘God verdween uit Jorwerd’, verdwenen de afgelopen vijftig jaar heel wat K’s uit namen. Meest recent kondigden KBO-Brabant en -Zeeland deze wijziging aan. Vaak wordt deze keuze ingegeven door heel katholieke gedachten: de ‘K’ uit je naam halen, omdat je voor iedereen open wilt staan.
Deze ontwikkeling begon bij de scholen: de r.k. basisschool werd ‘De Regenboog’ en godsdienst werd levensbeschouwing. Daarna waren de zieken- en verzorgingstehuizen aan de beurt en nu zijn we aangekomen bij de ouderenbond.
Het verdwijnen van de ‘K’ loopt als een rode draad mee met deze generatie vanaf eind jaren zestig tot vandaag de dag, waarbij het argument dat de ‘K’ niet meer in deze tijd past vaak te horen is.
Ik leef, denk ik, in een andere tijd of in ieder geval in een andere bubbel. De jonge mensen waar ik in mijn werk mee op mag trekken zijn zoekend. Zij ontdekken de ‘K’ en daarmee gaat voor hen een wereld open. Zij zoeken daarbij, meer dan de generaties voor hen, naar duidelijkheid en voelen zich in de Kerk en in de maatschappij thuis bij uitersten, omdat deze uitersten uitgesproken en zichtbaar zijn. Het midden is in Kerk en maatschappij (te) vaak onzichtbaar en wordt met het wegstrepen van de ‘K’ nog onzichtbaarder.
Wat dan wel? Ik verzorgde in een aantal parochies avonden waarin ik met grootouders sprak over hoe ze met hun kleinkinderen kunnen spreken over het geloof. Over het ‘waarom’, want dat is de vraag die ze krijgen. “Waarom ga je naar de Mis, oma? Waarom geloof je dat, opa?”
Ik merk het verdriet over het feit dat hun kleinkinderen niet meer gedoopt zijn en hun kinderen vervreemd zijn geraakt van de Kerk. Heel soms hou ik hen een voorzichtige spiegel voor, maar vooral probeer ik hen aan te moedigen woorden te vinden voor hun geloof.
Dus dacht ik deze week: leden van de KBO, we hebben u en uw ‘K’ juist nodig. Klein- en achterkleinkinderen zijn aan het zoeken naar wat er is tussen hemel en aarde. Praat er met hen over die ‘K’, waar u dan best weer trots op mag zijn.
Kerkpolitiek of schandalen? Daar heeft deze generatie geen last van, het gaat hen om het ontdekken van de betekenis van de katholieke intellectuele, sociale en spirituele traditie, voor hun leven en hun werk. Zij voelen zich ontworteld en u heeft een bodem waarin ze kunnen wortelen, een prachtig geschenk.
Versta mij goed, niemand wil terug naar de verzuiling van de jaren vijftig. De decennia daarna bent u erin geslaagd al te zware jukken af te werpen, wellicht ook door het wegstrepen van de ‘K’. Voor de komende generatie wil ik u vragen om, als goed rentmeester, het restje dat we nog hebben niet te snel overboord te gooien, zodat er af en toe nog een pleisterplaats is waar je die ‘K’ tegenkomt. De jongeren van nu kunnen er later nog wel eens behoefte aan hebben.
Carlien Geelkerken is directeur van de Stichting Thomas More.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
