Geraakt door de moeilijke positie waarin Irakese vluchtelingen in zijn land verkeren, richtte pastoor Khalil Ja’ar een school op voor vluchtelingenkinderen. “Ik wil hun het gevoel geven dat ze hier veilig zijn.”
Het is een prachtig gezicht: op het plein van de Maria Moeder van de Kerk-school in de Jordaanse hoofdstad Amman staat een groep Iraakse vluchtelingenkinderen keurig in een rij opgesteld. Allemaal bidden ze met hun handjes omhoog geheven het Onzevader in hun Syrische moedertaal, die ze geleerd hebben in hun christelijke thuis in Noord-Irak.
Pastoor Khalil Ja’ar die de school in een buitenwijk van Amman leidt, helpt zo de Iraakse christenen die naar zijn land zijn gevlucht. Hij vertelt dat er tien jaar na de inval door IS nog steeds enorme uitdagingen zijn voor Iraakse christenen. “Ik doe mijn best om ze te helpen, maar het gaat echt moeizaam”, zegt hij, wijzend op de financiële situatie van de school.
Zo’n tien jaar geleden richtte de priester in zijn parochie een school op voor Iraakse vluchtelingenkinderen, omdat hij merkte dat zij moeite hadden binnen te geraken in het Jordaanse schoolsysteem. Irakezen mogen in Jordanië namelijk niet werken vanwege de economische problemen in het land.
“Ik wil de kinderen het gevoel geven dat ze op een veilige plek zijn”, vertelt Ja’ar. “We hebben veertien leraren uit de Iraakse gemeenschap. Daarmee bieden we hun ook wat werk. De leraren kunnen de studenten bovendien beter verstaan omdat het Iraakse accent heel anders is dan het Jordaanse”, legt hij uit.
“Veel van onze leerlingen hebben nog steeds een trauma.”
In het naaiatelier van de kerk maken enkele moeders ondertussen schooluniformen voor de kinderen. “Zo hoeven we die niet te kopen en geven we de moeders meteen de kans om tegen betaling te werken”, zegt Ja’ar.
De meeste leerlingen komen uit steden in het noorden van Irak als Mosoel en Qaraqosh, maar ook uit de Iraakse hoofdstad Bagdad. “Het is bijna onmogelijk voor hen om terug te keren, want hun huizen zijn bezet door moslimfamilies”, zegt de priester.
“Veel van onze leerlingen hebben nog steeds een trauma, omdat ze hebben gezien hoe IS-leden hun vaders vermoordden. Maar ook al zijn sommigen niet in staat om academisch perfecte leerlingen te zijn, toch accepteert de school hen omdat het belangrijk is voor de kinderen om samen te zijn. Iets leren doen ze hoe dan ook toch wel”, legt hij uit.
Een van de moeders vertelt dat zij en haar gezin gedwongen waren om Irak te ontvluchten: “Ik zag in Mosoel auto’s vol verkoolde lichamen. Mijn man zei dat we weg moesten, anders zouden wij en de kinderen gedood worden. De kinderen hebben vreselijke dingen meegemaakt, maar nu ben ik zo blij dat deze school onze kinderen een normaal leven geeft.”
Op de school krijgen de kinderen ook te eten, nadat de priester merkte dat sommige kinderen flauwvielen van de honger. Een van de kinderen vertelde hem dat ze die dag niets had gegeten, “omdat het niet haar beurt was”.
Toen hij verhaal ging halen, bleek de vader van het gezin in Irak te zijn vermoord. De moeder van het meisje vertelde de priester dat ze nu afhankelijk is van wat de buren hun te eten geven en omdat er nooit genoeg is, laat ze de kinderen om de beurt eten.
Pastoor Ja’ar vertelt nog een verhaal waarin het gebed van een kind op een onverwachte manier werd verhoord. Toen ze naar school liep, zag het meisje een advertentie voor eten en kreeg ze zo’n zin in een hamburger. Tijdens de kerstviering op school zei de priester tegen de leerlingen: “Vraag de Heer in je hart om het geschenk dat je wilt.”
Hij vertelt: “Plotseling hoorden we een meisje huilen van blijdschap. Ze vertelde dat ze altijd aan God vroeg of ze een hamburger mocht. Toen ze haar doos met geschenken opende, vond ze er twee kleine hamburgers in. ‘De Heer hoorde mijn gebeden en hij gaf me er niet één, maar twee’, zei ze blij. De verhalen van de kinderen zijn soms zo schokkend, ze laten een blijvende impact op me achter”, aldus Ja’ar.
De vijftienjarige Gabriel is blij met de school. “De leraren zijn zo goed. Ze zijn ruimdenkend en zo aardig. Dat vind je niet op elke school. Als ik groot ben, wil ik advocaat worden.”
Zijn moeder Reeta voegt toe: “Als lerares in Irak weet ik dat onderwijs heel belangrijk is, omdat het hun toekomst en hun leven vormgeeft. We waarderen het dat ze hier les kunnen volgen.” Zijn vader Riyad voegt eraan toe: “Wij zijn enorm dankbaar voor deze school, anders zouden onze kinderen op straat staan.”
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.