In een piepklein dorpje ergens in Frankrijk staat een enorme basiliek. Montligeon is weinig bekend bij het grote publiek, maar toch het op een na meest bezochte bedevaartsoord van Frankrijk. Die populariteit blijkt welverdiend.
La Chapelle-Montligeon, kortweg Montligeon, is een pittoresk dorpje 120 kilometer ten westen van Parijs, verscholen in het uitgestrekte platteland. Het plaatsje is misschien niet zo beroemd als Lourdes, maar het is wel het op een na meest bezochte heiligdom in Frankrijk.
“Montligeon is een heel klein dorpje, maar in dit plaatsje van zevenhonderd inwoners staat een enorme basiliek. De meeste mensen zijn daarom erg verbaasd over de grootte van de kerk als ze hier aankomen”, vertelt Axel de Perthuis, kapelaan van de Spirituele Broederschap van Onze Lieve Vrouw van Montligeon.
“Het is een prachtige basiliek”, vertelt Paul Denizot, rector van het heiligdom van Onze Lieve Vrouw van Montligeon, in een video die op de website van het heiligdom te vinden is. “Het gebouw is zo helder en doordrongen van de tranen van veel mensen, maar vooral van de aanwezigheid van de Maagd Maria, die komt om zich te voegen bij allen die lijden.”
Montligeon wordt ook wel “le sanctuaire qui fait du bien aux âmes”, oftewel “het heiligdom dat zielen deugd doet” genoemd. Het ligt in het Bisdom Séez, in de regio Normandië, “diep in het prachtige regionale park van Perche”, aldus de website van het heiligdom.
Onze Lieve Vrouw van Montligeon, ook bekend als Onze Lieve Vrouw van de Bevrijding van de Arme Zielen, is de centrale figuur van het heiligdom – een wereldcentrum van gebed voor de overledenen. Elk jaar ontvangt de plek duizenden pelgrims en bezoekers die op een persoonlijke zoektocht komen om troost en hoop te vinden, of om hun dierbaren aan Onze Lieve Vrouw toe te vertrouwen.
“Deze plek herinnert ons eraan dat wij, de levenden, nog steeds iets kunnen doen voor onze overledenen”
- Priester Paul Denizot
“Het doel van een bedevaart naar Montligeon is om een geliefde, vaak een overledene, aan Maria toe te vertrouwen, om ook te komen huilen, om een zuster of een aalmoezenier te kunnen ontmoeten, om ons te vernieuwen in het bad van de christelijke hoop, om ons te herinneren wat christelijke hoop is. Deze plaats vertelt ons dat het leven en de liefde sterker zijn dan de dood.”
Dat vertelt Paul Denizot, die net als De Perthuis priester is van de Communauté Saint-Martin, een van oorsprong Franse priestergemeenschap die aan de heilige Martinus van Tours – oftewel Sint Maarten – gewijd is.
“Deze plek biedt ook een gelegenheid om ons te herinneren dat wij, de levenden, nog steeds iets kunnen doen voor onze overledenen. Het is nooit te laat om dank je wel te zeggen in je gebeden, om vergeving te vragen en misschien om te helpen in een stadium van loutering na de dood”, legt Denizot uit.
Sinds 2001 is de zorg voor het heiligdom van Montligeon toevertrouwd aan de priesters van de Communauté Saint-Martin. Aan het einde van de negentiende eeuw werd Paul-Joseph Buguet pastoor van het gehucht La Chapelle-Montligeon.
Toen hij zag hoe arm zijn parochianen waren, startte hij twee grote liefdadigheidswerken. Het ene was het verzekeren van werk voor zijn mensen: daarvoor richtte hij een drukkerij op. Het andere was het veiligstellen van hun eeuwige leven: om dat te bereiken, richtte hij de Spirituele Broederschap van Montligeon op, die zich richt op gebed voor de overledenen.
De stichter van het heiligdom werd ook geraakt door persoonlijke tragedies. In 1876 werd zijn broer Augustus verpletterd door de klok van de parochiekerk in het naburige Mortagne. De dood van zijn beide nichtjes volgde; zij waren diepbedroefd na het overlijden van hun vader. “Een gevolg van wat ik pas sinds kort overpeins”, zei hij toen, “is de noodzaak om zielen uit het vagevuur te verlossen. Ik heb de oprichting van het werk dat ik gepland had te veel uitgesteld.”
“Voor degenen die achterblijven kan bidden voor de overledenen hoop geven”
- Kapelaan Axel de Perthuis
In 1897 ondernam Buguet een reis naar de Verenigde Staten om meer kapittels van zijn Spirituele Broederschap op te richten. De leden van de broederschap profiteren van de dagelijkse eeuwigdurende Mis die voor hun intenties wordt opgedragen in het heiligdom en op verschillende plaatsen over de hele wereld. Volgens de website van het heiligdom telt de broederschap tegenwoordig wereldwijd “miljoenen leden”.
Wat de broeders erg aangrijpt, is om ouders te zien rouwen om hun kinderen. “We hebben een troostpad aangelegd om te bidden voor kinderen die nooit het levenslicht hebben gezien, die door een miskraam of een abortus zijn gestorven”, vertelt Denizot.
“En dat gebeurt met grote tederheid. Met andere woorden, de Kerk is er niet om te oordelen. We zijn er vooral niet om mensen te veroordelen, maar om hen eraan te herinneren dat deze kleine gestorvenen in feite mensen zijn. En misschien ook om moeders in het bijzonder te helpen, omdat zij vaak alle gevolgen van deze daden dragen.”
“We praten niet veel over mannen, maar soms kunnen ook mannen genezen van schuld, het kind een naam geven, voor hem of haar bidden, vergeving vragen en het dan toevertrouwen aan de Maagd Maria. Dat is ook een mooie hoop”, vervolgt Denizot. “Soms duurt vergeving lang. Maar Gods vergeving, die eens en voor altijd is, helpt ons om onszelf na verloop van tijd te vergeven. Vergeving wordt niet alleen door God gegeven, maar in God door het kind.”
Denizot moedigt mensen in rouw aan om niet bang te zijn voor tranen, want “troost begint met tranen”, denkt hij. “Als Jezus huilde, zie ik niet in waarom wij niet zouden huilen. We verwelkomen veel mensen in rouw. Tranen zijn een teken van liefde.”
Voor hem is Maria een centrale figuur in het heiligdom: “Te midden van deze hemelse menigte heiligen is de Maagd Maria de verwelkomende Moeder. Ik zou mijn overledenen niet aan de eerste de beste willen toevertrouwen. Gelukkig kan ik ze toevertrouwen aan de Maagd Maria, die een moeder is wier hart werd doorboord bij het kruis, die weet wat lijden is”, aldus Denizot.
De Perthuis voegt eraan toe dat “voor degenen die achterblijven, bidden voor de overledene hen hoop kan geven. Als we niet geloven in het hiernamaals, dan is de dood als een muur die ons blokkeert. Maar als we beginnen te bidden voor onze overledenen, voor onze geliefden die dood zijn, dan beginnen we te geloven dat de dood niet het einde van alles is, en dat de overledenen door ons gebed vrede kunnen vinden.” (Vertaling Luuk van den Einden)
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.