Je loopt er zo voorbij; een onopvallend kantoorpand uit de jaren tachtig aan de Oude Gracht in hartje Utrecht. Maar schijnt bedriegt: het is het klooster van de zusters augustinessen van Sint Monica. Sinds januari 2024 is het ook het thuis van drie studentes. Dat blijkt een goede combinatie.

Als ik aanbel, ontvangt een vriendelijke mevrouw mij bij de receptie. Ik word opgehaald door Emma, een van de drie studentes met wie ik heb afgesproken. Bij binnenkomst ziet de bezoeker links door een open deur de kapel van de zusters, de enige plek die met gedimd licht en glas-in-lood daadwerkelijk wat sacraal aandoet.

Emma laat me vervolgens binnen in een grote lichte ruimte op de eerste etage, type lerarenkamer met een zithoek, een grote ronde tafel, een tv-meubel en een open keuken. Een ruimte waar veel studenten jaloers op zouden worden. Woonruimte zoeken in Utrecht is – ook – voor studenten een enorme uitdaging.

Veel minder stress

De studentes volgen een master geneeskunde, daarna gaan ze coschappen lopen – een soort praktijkstage – in een streekziekenhuis in Apeldoorn. Mattanja kwam vanuit haar dorp onder de rook van Gorinchem met de bus, die te vaak in de file stond richting Utrecht. Emma en Rosanne reisden vanuit Apeldoorn en Deventer met de trein, regelmatig met vertraging.

Emma: “Dat gaf met tentamens flinke stress, want wat als je je tentamen niet kunt maken?” Rosanne vertrok uiterlijk om 7.00 uur uit Deventer om op tijd bij haar colleges te zijn. Het was verre van ideaal. Nu wonen ze in bij de zusters in het klooster. Ze delen de woonkamer en keuken en hebben ieder een eigen kamer.

Bijna voor niets

Op de site van de SSH-studentenhuisvesting Utrecht ontdekte Mattanja dat je voor bijna niets in een klooster kunt gaan wonen, in het centrum van de stad! Dat leek haast te mooi om waar te zijn, maar het bleek serieus. Zij benaderde vervolgens haar vriendin Emma en zo kwam van het een het ander.

“Er waren voorwaarden waar we aan moesten voldoen”, vertelt Mattanja. “Ik moest een soort toelatingsformulier invullen, daarin moest ik duidelijk maken dat ik het geloof respecteer – al hoef ik zelf niet gelovig te zijn.”

Omzien naar elkaar

“Wij bieden graag onderdak aan enkele studenten die te ver wonen van Utrecht”, legt zuster Meijerink uit. “Zij betalen niets, maar helpen ons met dingen die we zelf niet goed, of niet goed meer kunnen. Vanuit praktisch oogpunt is het fijn als de nieuwe huisgenoten een achtergrond in de zorg hebben. Het is ook een voorwaarde dat ze zich kunnen vinden in de manier waarop wij leven: omzien naar elkaar vinden we belangrijk.

Samen met de SSH hebben we een selectie gemaakt. We hebben van tevoren ook met de ouders gesproken, we weten wat we aan elkaar hebben. Jongens zouden hier trouwens prima kunnen wonen; als de studenten het onderling maar goed met elkaar kunnen vinden.”

Rustig wonen

Rosanne: “Wij zitten bij toerbeurt twee uurtjes bij de receptie aan het einde van de dag. Of we hebben ‘broodbeurt’: we dekken de tafel en zetten koffie voor de zusters. Voor de diensten aan de receptie maakt Emma een rooster. Ook zijn wij de eersten die ’s nachts bij mogelijk alarm in actie komen en even kijken wat er aan de hand is. Indien nodig nemen wij contact op met een hulpdienst, de verantwoordelijkheid ligt uiteindelijk bij de zusters.”

De zusters zijn op leeftijd – de jongste is 76 jaar, de oudste 102 – en stellen hun rust op prijs. “Na 22.00 uur is het daarom rustig. Iedereen is hier van harte welkom, maar vanwege de rust blijft niemand hier slapen, ook mijn zusje bijvoorbeeld niet”, aldus Emma. “Verder leiden we ons leven.” Zelf vinden de meiden het geen probleem om het wat rustiger te houden, al snappen ze ook dat niet elke student dat wil: “Als je flink wil uitgaan, is dit niet je plek.”

Een groot succes!

“Om wat extra’s terug te doen, hebben we een bingoavond georganiseerd”, vertelt Emma. “De zusters zaten zich al twee weken te verheugen; een groot succes! Dit jaar denken we aan een creatieve middag, want Rosanne kan goed schilderen.”

Gelovig hoef je niet te zijn als bewoner, maar Rosanne en Mattanja hebben toevallig een protestants-christelijke achtergrond. Rosanne is ook lid van een christelijke studentenvereniging. Toch zijn ze bijna nooit bij een viering van de zusters, vooral om praktische redenen. Als de zusters vieren, zijn ze de tafel aan het dekken of zitten ze aan de balie.

‘Geweldige meiden’

Maar als de gelegenheid zich voordoet, wonen ze graag een viering bij. Gezellig is het met drie meiden bij elkaar in de nabijheid van de zusters. En die grote tv in de huiskamer, kijken ze daar nog naar? “Af en toe, maar dan naar hele flauwe en slechte dingen als de serie Au Pairs.”

“Wij willen dat de studenten zich vrij voelen om te gaan en te staan waar ze willen”, vertelt zuster Meijerink. “We ontmoeten elkaar soms, maar beslist niet elke week; het gaat vanzelf, eigenlijk. Het zijn geweldige meiden, we kunnen ons niet beter wensen. Mochten ze ooit vertrekken, wat natuurlijk zal gebeuren, dan hebben zij inspraak over de nieuwe bewoners. Soms is er een evaluatiemoment, zoals na de vakantie. Er is geen termijn afgesproken, we kijken hoe het gaat met het verloop van de studies.”