De majestueuze basiliek van Koekelberg in Brussel was afgelopen weekend het decor voor het eerste Missiecongres in België. Het moest een weekend worden waar gelovige Belgen zich konden opladen om vervolgens in eigen omgeving missionair aan de slag te gaan. “Missie geslaagd!”, zegt de organisatie.

“Het was ontroerend om onze Belgische geloofsgemeenschap zo verenigd te zien”, zegt Charlotte Inghels (27) medeorganisator van het Missiecongres Brussel. “Vanuit alle hoeken en bewegingen uit de Kerk waren er mensen die allemaal open stonden voor ontmoeting, over alle grenzen heen.”

Gelegenheid tot ontmoeting was er inderdaad volop: er waren panelgesprekken, workshops (met onder andere KN-columniste Nathalie De Clerck en internetpastor Nikolaas Sintobin), wakes en Missen.

1600 deelnemers

Tussendoor konden mensen in gemoedelijke sfeer wat eten en drinken en rondlopen over de markt waar een zestigtal organisaties – waaronder Katholiek Nieuwsblad – vertegenwoordigd was.

Volgens de organisatie namen uiteindelijk 1600 mensen deel aan het congres. De meerderheid was Franstalig en een ruime twintig procent kwam uit Vlaanderen. De Waalse bisdommen waren met een stand aanwezig; de Vlaamse ontbraken.

“Dit lekeninitiatief is oorspronkelijk uit Frankrijk komen overwaaien en eerst door de Franstalige leken opgepakt. Het Nederlandstalige team is later opgesteld”, verklaart Inghels. “Het was de eerste keer dat we dit congres organiseerden. We hopen dat het verder zal uitgroeien en dat we nog meer mensen kunnen bereiken van over heel België voor de volgende editie.”

Al met al kijkt ze zeer tevreden op het congres terug. “Op zo’n familiefeest durfden we vooraf niet te hopen. En, veel Nederlandstalige organisaties waren wel degelijk vertegenwoordigd: zo was Radio Maria er, KISI-Vlaanderen en het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Het is een wonder dat het zo goed gelukt is.”

Ook de Mis met als hoofdcelebrant kardinaal Jozef De Kesel was volledig tweetalig. Voor Inghels was dit misschien wel het hoogtepunt van het weekend. “Uit volle borst werd het lied Regarde l’ étoile gezongen. Dit prachtige lied ken ik alleen in het Frans. Hier werd het in twee talen gezongen.” Nu ze eraan terugdenkt, raakt het haar weer.

Even ontroerend was het gebed tijdens de Mis voor alle priesters. Zij verzamelden zich in de middenbeuk te midden van alle gelovigen die ingetogen voor hen baden. Tijdens een andere Mis werd er op dezelfde wijze voor elke groep in de samenleving gebeden.

“Kerk zijn doen we met z’n allen”, licht Inghels toe. “Ik noem de verschillende mensen en groepen vaak de rijkdom van de diversiteit. We hebben elkaar allemaal nodig”

Met een ook in België afnemend aantal katholieken, is het nog belangrijker om het geloof met elkaar te delen, vindt Inghels.

Persoonlijke ontmoeting

“Door corona is het voor mij nog duidelijker geworden dat ik andere gelovigen nodig heb om me aan op te trekken. Internet is mijn beste vriend om informatie op te zoeken, apps kunnen me helpen om te mediteren, maar uiteindelijk heb ik behoefte aan persoonlijke ontmoeting. Ik heb uitwisseling nodig om daarna als gelovige weer deel uit te maken van de samenleving.”

Gekscherend noemt ze het Missiecongres dan ook “de wereldjongerendagen voor parochies”.

Ze hoopt dat de Belgische katholieke gemeenschap in de toekomst nog hechter wordt. “Er zullen steeds minder katholieken zijn. Maar dat hoeft niet persé erg te zijn: misschien verdwijnen alle obstakels wel, en kunnen we als een jonge plant weer opbloeien. Soms moet je eerst een beetje doodgaan, om weer goed tot leven te komen, net als Jezus. Daar geloof ik echt in.”