Europarlementariër Peter van Dalen zou graag zien dat de volgende top van EU-leiders in een klooster wordt gehouden.
Deze suggestie deed ik onlangs in het Europees Parlement, in reactie op het Brexitreferendum.
Als gevolg van de Leave-stem zijn namelijk zelfreflectie en nederigheid hard nodig in Europa. En deze waarden komen het best tot hun recht in een klooster. De Europese leiders hebben ongetwijfeld hun vakantie al geboekt voor deze zomer, maar ik stel me toch even voor hoe deze kloostersessie eruit zou zien.
Bijeenkomen in een klooster is voor velen wat onwennig. Domineesdochters Angela en Theresa kijken hun ogen uit in deze katholieke omgeving. François dreigde eerst helemaal niet te komen vanwege zijn ideaal van laïcité, maar schoof uiteindelijk toch morrend aan. Eigenlijk voelt alleen Matteo zich redelijk senang in deze omgeving.
De kloostertuin biedt prima gelegenheid voor een goed gesprek. De vogels fluiten, een briesje blaast vanaf het gebergte wat verkoeling toe. Verder is het stil. Al wandelend spreken Angela en Theresa over de uitgang. Angela is de kwaadste niet en wil ervoor zorgen dat Theresa op waardige wijze de juiste exit kiest. Dat is vooral ook welbegrepen eigenbelang. Een burenruzie zal Angela’s goed georganiseerde huishouden niet ten goede komen.
Matteo maakt gebruik van het feit dat Angela is afgeleid en fluistert met François over zijn problemen thuis. François knikt begripvol; problemen in het huishouden zijn hem immers bepaald niet vreemd. Wat als we Theresa snel eruit knikkeren, zeggen ze, zouden we dan een extra graantje kunnen meepikken uit de goed gevulde voorraadkast van Angela?
Plots wordt de rust ruw verstoord. Jean-Claude en Martin stormen luid schreeuwend en woest met de armen zwaaiend de kloostertuin in. De abt, die hen probeerde tegen te houden, holt achter hen aan. “Wij horen er ook bij”, roepen Jean-Claude en Martin. “Ik vertegenwoordig álle vijfhonderd miljoen huishoudens”, zegt Martin. “En ik heb een plan om alle huishoudens samen te voegen”, zegt Jean-Claude.
Terug naar de realiteit. Er staat veel op het spel de komende maanden. Laat de EU de zomerperiode daarom gebruiken voor zelfreflectie en daarbij nadrukkelijk de hand in eigen boezem steken. Een houding van nederigheid is nu nodig in Europa.
Ik hoop dat de Europese leiders er – al dan niet in een klooster – op goede wijze uitkomen. Binnen of buiten de EU, het Verenigd Koninkrijk blijft maar een paar kilometer van het Europese vasteland verwijderd. Daarbij komt: Brexit is niet alleen de schuld van de Britten. Het is de consequentie van sentimenten die in bijna alle lidstaten leven.
Nederigheid voor Europa betekent dat revolutionaire plannen de ijskast in moeten. Haastige sprongen zijn nu uit den boze, of het nu gaat om de stap voorwaarts naar een Europese federale staat, of de stap achterwaarts naar de ontmanteling van de EU.
Nederigheid betekent vooral dienen in plaats van leiden. De EU loopt niet voor de troepen uit, maar is dienstbaar aan hen. De EU moet geen doel op zich zijn, maar de burgers van de Europese lidstaten dienen. Dat betekent oog houden voor de gevoelens die er leven, en het voorkomen van veel onvrede of grote tegenstellingen.
Daarom: laat de EU niet over aan heethoofden als Guy of Geert! Ik wens Angela, François, Matteo en Theresa een verkoelende zomer toe.
Peter van Dalen is lid van het Europees Parlement voor de ChristenUnie-SGP.
