Bij het angelusgebed sprak paus Franciscus zondag over hoe de gedaanteverandering van de Heer licht in de duisternis brengt.

Beste broeders en zusters,

Goedendag!

Deze tweede zondag van de Vastentijd nodigt ons uit om de gedaanteverandering van Jezus op de berg ten overstaan van drie van zijn leerlingen, te beschouwen (vlg. Mc. 9,2 – 10). Net daarvoor had Jezus aangekondigd dat Hij in Jeruzalem veel zou lijden en verworpen en ter dood gebracht zou worden.

Belaagd door angst

We kunnen ons voorstellen wat er moet zijn gebeurd in de harten van zijn vrienden, van deze goede vrienden, zijn leerlingen: het beeld van een sterke en triomferende Messias wordt in een crisis gestort, hun dromen worden gebroken, en ze worden belaagd door angst bij de gedachte dat de Leraar in wie zij geloofden, gedood zou worden als de ergste boosdoener. En precies op dat moment, met die pijn van de ziel, roept Jezus Petrus, Jacobus en Johannes en neemt hen mee de berg op.

Het licht van de hoop

Het Evangelie zegt: Hij “bracht hen op een hoge berg” (vers 2). In de Bijbel heeft de berg altijd een speciale betekenis: ze is de verheven plaats waar hemel en aarde elkaar raken, waar Mozes en de profeten de buitengewone ervaring hadden van een ontmoeting met God. De berg is beklimmen is iets dichter bij God komen.

Jezus klimt omhoog met de drie leerlingen en ze stoppen op de top van de berg. Daar verandert Hij ten overstaan van hen van gedaante. Zijn gezicht straalt en zijn kleed glanst, en bieden een voorproefje van het beeld van de Verrezene, bieden het licht aan die bange mannen, het licht van de hoop, het licht dat door alle schaduwen gaat: de dood zal niet het einde van alles zijn, omdat ze de glorie van de Verrijzenis zal openen.

Jezus kondigt dus zijn dood aan; Hij neemt hen mee de berg op en toont hun wat er daarna zal gebeuren, de Verrijzenis.

Voorproefje van het licht

Zoals de apostel Petrus uitriep (vlg. v.5), is het goed om met de Heer te pauzeren op de berg, om deze ‘voorproef’ van het licht in het hart van de Vastentijd te beleven. Het is een oproep om ons, in het bijzonder als we een moeilijke beproeving doormaken – en zovelen van jullie weten wat het betekent om een moeilijke beproeving door te maken – te herinneren dat de Heer verrezen is en het niet toestaat dat de duisternis het laatste woord heeft.

Soms maken we duistere momenten door in ons persoonlijke, familiale of maatschappelijke leven, en momenten van angst dat er geen uitweg is. We zijn bang als we voor grote raadsels staan, zoals ziekte, onschuldig lijden of het mysterie van de dood. Op dezelfde geloofsweg struikelen we vaak als we het schandaal van het kruis en de vereisten van het Evangelie tegenkomen, dat ons oproept ons leven weg te schenken in dienstbaarheid en het te verliezen in liefde, in plaats van het voor onszelf te bewaren en te beschermen.

Christus ontsteekt licht in ons leven

Wij hebben dus een andere kijk nodig, van een licht dat het mysterie van het leven in de diepte verlicht en ons helpt om verder te gaan dan onze paradigma’s en de criteria van deze wereld. Ook wij zijn geroepen om de berg te beklimmen, om de schoonheid te beschouwen van de Verrezene, die sprankjes licht ontsteekt in ieder fragment van ons leven en ons helpt om de geschiedenis te interpreteren, vertrekkend vanuit zijn paasoverwinning.

Geestelijke luiheid

Laten we echter wel voorzichtig zijn: dat gevoel van Petrus van “het is goed dat wij hier zijn” mag geen geestelijke luiheid worden. Wij kunnen niet op de berg blijven en de schoonheid van deze ontmoeting alleen aanschouwen. Jezus zelf brengt ons terug naar de vallei, te midden van onze broeders en zusters en in het dagelijks leven. Wij moeten op onze hoede zijn voor geestelijke luiheid: het gaat goed met ons, met onze gebeden en liturgieën, en dit is genoeg voor ons. Nee!

De berg opgaan betekent niet de realiteit vergeten; bidden betekent nooit de moeilijkheden van het leven vermijden; het licht van het geloof is niet bedoeld om mooie spirituele gevoelens te leveren. Nee, dat is niet Jezus’ boodschap. Wij zijn geroepen om de ontmoeting met Christus te beleven opdat wij, verlicht door zijn licht, dit opnemen en het overal doen schijnen. Kleine lichtjes ontsteken in de harten van mensen; kleine lampjes van het Evangelie zijn die een beetje liefde en hoop dragen: dit is de missie van een christen.

Laten wij tot de Allerheiligste Maria bidden om haar hulp om het licht van Christus met verwondering te verwelkomen, om het te beschermen en te delen. (Vertaling Peter Doorakkers)