<

Geef om katholieke journalistiek

doneer
Opinie

Wereldbestuur leidt tot onvrijheid

KN Redactie 30 juni 2016
image
Rechters van het Internationaal Strafhof in Den Haag (Foto: AP)

Met de instelling van een Internationaal Strafhof in 2002 in Den Haag, lijkt een wereldjustitie in beginsel gerealiseerd. Maar gaat dit wel over misdadigers berechten? “Het gaat over tanden geven aan wereldbestuur.”

De doelstelling van de EU om tot een post-natiestatelijke, supranationaal bestuurde wereld te komen – waarin naties sleutelonderdelen van hun nationale soevereniteit opgeven aan een web van internationale instellingen die een geheel aan internationale wetgeving uitvoeren en bekrachtigen – staat haaks op de Amerikaanse identiteit en idealen.

Grondwet

Amerikanen weigeren instinctief elke internationale instelling, wet of verdrag als legitiem te erkennen, als die enig gezag opeist over Amerikanen dat uitgaat boven de Amerikaanse grondwet. In het bijzonder als die organisatie, wet of verdrag de grondwet tegenspreekt of de grondwettelijke rechten van Amerikanen schendt.

Omdat in het Amerikaanse systeem de soevereiniteit gelegen is bij het volk, heeft de Amerikaanse regering niet het recht die over te dragen aan enige andere organisatie, regering of groep van regeringen.

De EU

Maar in de EU hebben de lidstaten steeds maar meer soevereiniteit afgegeven aan ‘Europa’ sinds de oprichting van de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal (EGKS) in 1952. Soevereine macht is precies wat de EU uitoefent op de nationale regeringen van de EU-lidstaten.

En nogmaals, voor de EU-elites gaat het niet alleen om Europa. Hun visie op supranationale regering bestrijkt de hele wereld en daarom is een politieke en morele botsing tussen de Amerikaanse idee van democratische soevereiniteit en de EU-agenda onontkoombaar.

Fundamentele zekerheid

Ongeacht de ongrijpbare dubbelzinnigheid van de wereldbestuur-ideologie, die het bijna alles laat lijken voor iedereen, is er in ieder geval deze ene fundamentele zekerheid: de idee van wereldbestuur kan in de kern niet anders zijn dan een gezworen vijand van de democratische soevereiniteit zoals het Amerikaanse systeem die toepast.

Het US-EU-geschil over het Internationaal Strafhof kan beeldend de ernst toelichten van de breuk die dit verschil in wereldbeschouwing met zich meebrengt.

Internationaal Strafhof

Het Internationaal Strafhof (ISH) gaat niet over misdadigers berechten. Het gaat over tanden geven aan wereldbestuur. Het gaat over dwangmiddelen geven aan een internationaal lichaam dat geen rekenschap verschuldigd is aan enige gekozen regering – dwangmiddelen die in veel opzichten uitstijgen boven welk naar behoren samengesteld nationaal gerechtshof in een democratisch land dan ook.

Een Amerikaans burger kan bijvoorbeeld heel goed voor het ISH gebracht worden op een beschuldiging die de Amerikaanse regering voor politiek gemotiveerd en niet legitiem houdt, en onderworpen worden aan vervolging en bestraffing zonder de verschillende basisrechten te genieten die de Amerikaanse grondwet garandeert aan wie terecht staan voor Amerikaanse gerechtshoven.

Onaanvaardbaar

Met zijn gevoeligheid voor nationale soevereiniteit en het grondwettige recht van zijn burgers kunnen de VS dit niet aanvaarden. De EU is echter met haar geloof in wereldbestuur een van ‘s werelds meest enthousiaste voorstanders van het ISH.

De vurigheid van de EU wordt niet getemperd door het feit dat haar eigen burgers aan willekeurige vervolging zouden kunnen worden blootgesteld, zonder de rechten te genieten die verscheidene EU-lidstaten hun burgers garanderen – en dit getuigt ervan hoe diep de EU-elites zich aan supranationaal wereldbestuur verbonden hebben.

Universele jurisdictie

Het ISH is het logische gevolg van de notie van universele jurisdictie. De Amerikaanse soevereinisten Lee Casey en David Rifkin hebben deze omschreven als de stelling dat “elke staat bepaalde ‘internationale’ misdrijven kan omschrijven en bestraffen, ongeacht waar het betreffende gedrag plaatsvond of wat de nationaliteit van de plegers of slachtoffers moge zijn”.

Universele jurisdictie suggereert dat elk land iedereen kan vervolgen voor wat het ook maar strafbaar heeft gesteld, zelfs als het beweerdelijke misdrijf duizenden kilometers verwijderd van dat land is gepleegd en zelfs als de pleger noch het slachtoffer van het beweerdelijke misdrijf nooit een voet in het land heeft gezet of er enige verbinding mee heeft.

Beperkingen

Waarschijnlijk zal het recht van universele jurisdictie ingeperkt moeten worden tot bepaalde typen misdaden en bepaalde welomschreven omstandigheden waar men het internationaal over eens geworden is.

Of universele jurisdictie nu wel of niet zo beperkt wordt, zij blijft echter adembenemend breed in reikwijdte, arrogant, indringend en roofzuchtig op de nationale soevereiniteit.

Macht

Elke natie die pretendeert universele jurisdictie toe te passen voor het vervolgen van misdrijven die haar of haar burgers niet op enige directe wijze geraakt hebben, matigt zich de macht aan om niet alleen te beslissen wat goed en kwaad is voor andere landen maar ook om die beslissing te bekrachtigen door de juridische processen van andere landen te vervangen en hun burgers mogelijk gevangen te zetten.

Universele jurisdictie gaat zover het recht op te eisen functionarissen van andere regeringen te vervolgen voor acties die ondernomen zijn “in de uitvoering van hun officiële plichten”, zelfs als die acties “anderszins in overeenstemming zijn met de wetten en grondwet van hun eigen land”.

Zachte utopie

Alle EU-lidstaten kennen een of andere vorm van universele jurisdictie op papier van uiteenlopende niveaus van reikwijdte en opdringerigheid. In de EU gaat de missie door naar de zachte utopie van een globaal bestuurde wereld.

Het ISH is de volgende stap in de zoektocht van universele jurisdictionisten naar kosmische rechtvaardigheid, zoals Thomas Sowell het zou zeggen.

Statuut van Rome

Als het eerste permanente internationale hof dat zich bezighoudt met strafzaken heeft het ISH “de bevoegdheid om dozijnen misdrijven te onderzoeken, berechten en straffen”, die op dit moment in drie brede categorieën vallen: genocide, misdaden tegen de mensheid en oorlogsmisdaden, met een vierde categorie “agressie” die in 2017 wordt toegevoegd indien de betrokken staten dit goedkeuren.

Werkelijk zonder precedent aan het ISH is zijn supranationale gezag, dat zich zelfs zou kunnen uitstrekken tot burgers van landen die geen ondertekenaars zijn van het Statuut van Rome (1998), het verdrag dat het ISH instelde.

Reikwijdte

In strijd met eerder vastgesteld internationaal recht bekleedt het Statuut van Rome het hof met het gezag om burgers van niet-statelijke partijen te vervolgen, onder bepaalde omstandigheden zelfs voor misdrijven die begaan zijn op het gebied van niet-statelijke partijen.

Ook strekt de reikwijdte van het ISH zich uit tot regeringsfunctionarissen die traditioneel officiële immuniteit genieten bij het uitoefenen van hun officiële functies.

Beweerdelijk misdrijf

Op die manier is het voorstelbaar dat een Amerikaans burger vervolgd wordt door het ISH voor een beweerdelijk misdrijf begaan op Amerikaanse bodem.

Het ISH zou bijvoorbeeld een functionaris van het Pentagon kunnen vervolgen, als het ISH van mening is dat een aanval die door die functionaris bevolen is op een land waarmee de VS oorlog voert, een oorlogsmisdaad is.

Geenszins helder

En het is geenszins helder hoe vastgesteld kan worden dat een “oorlogsmisdaad” is begaan. Het is heel goed denkbaar dat deze functionaris van het Pentagon beschuldigd zou worden van een oorlogsmisdaad als er onbedoeld burgers zijn gewond of gedood of burgerlijk eigendom is beschadigd.

Precies deze pretentie van supranationale autoriteit, bekroond met het stellen van jurisdictie over niet-statelijke partijen, maakt het hart uit van de onaanvaardbaarheid van het ISH voor de Verenigde Staten.

Precies omgekeerd

Voor de EU ligt het precies omgekeerd. Juist vanwege deze supranationaliteit waardeert de EU het ISH als een belangrijke stap voorwaarts naar wereldbestuur. En het verhaal van het tientallen jaren lange geschil tussen de VS en de EU over het ISH is een angstaanjagende illustratie hoezeer de beweging voor wereldbestuur van plan is haar visie op te leggen aan wie daar weerstand aan bieden.

Het Europese beleid om actief de Amerikaanse pogingen te ondermijnen voor het beschermen van Amerikaanse burgers en hun grondwettelijke rechten was afkomstig van de top, die bezield is door de inzet van de EU om een wereld te bouwen waarin geen land het recht heeft zich afzijdig te houden van het najagen van universele rechtvaardigheid.

Kritiek

Belangrijke regeringsfunctionarissen van Europese landen waaronder Duitsland en België, bekritiseerden de Amerikaanse inspanningen openlijk als “het ondermijnen van het recht”, als “niet te verzoenen met de rechtsorde” en als een “slag voor de geloofwaardigheid van het internationaal recht”.

Voor de Europese wereldbestuurders was dit niet alleen maar onenigheid over een op zichzelf staand punt. Sterker, het bezwaar maken tegen deze centrale Amerikaanse zorg over de nationale soevereiniteit – Amerikaanse burgers beschermen tegen een in wezen ontoerekenbaar internationaal hof – was centraal geworden voor een Europese identiteit in opkomst.

Europese identiteit

Veel Europeanen zagen het geschil over niet-overleveringsovereenkomsten als een kwestie die “naar het hart ging van de Europese perceptie van de wereld, van een opkomende Europese identiteit”.

Natuurlijk benadrukken Europese verdedigers van het ISH dat het geen bedreiging vormt voor de VS. Zij houden vol dat politiek gemotiveerde vervolgingen in het ISH niet mogelijk zijn.

Frivole onderzoeken

Maar zoals Belgische gerechtshoven hebben laten zien die onderzoeken startten naar de handelingen van onder anderen George W. Bush en Colin Powell, is er geen reden te geloven dat andere functionarissen van de VS en zijn bondgenoten niet onderworpen zouden kunnen worden aan frivole onderzoeken door een ontoerekenbaar ISH.

Er zijn in werkelijkheid vele oproepen geweest om George W. Bush, Tony Blair en andere beleidsmakers die bij de Irak-oorlog betrokken waren, voor het ISH te brengen.

Oogkleppen

Waarom zou de VS burgers blootstellen aan de mogelijkheid berecht, veroordeeld en naar de gevangenis gestuurd te worden door mensen die op geen enkele manier onderworpen zijn aan de grondwet van de VS?

Ja, waarom zou enig land dat om zijn burgers geeft, zichzelf aan de grillen van het ISH onderwerpen? Hoe zou de EU zo’n instelling kunnen steunen, als niet de ideologische oogkleppen van wereldbestuur haar kijk op de werkelijkheid compleet verwrongen hebben?

Te hoge prijs

Het verhaal van het ISH maakt duidelijk dat de Europese toewijding aan een wereldbestuur, hoewel nu nog ‘hanteerbaar’ op een dag wel eens even hartstochtelijk en onverzettelijk zou kunnen worden als het wel zal moeten zijn om de Europese droom op wereldschaal waar te maken.

Mocht dat ooit gebeuren, dan is de prijs voor het in stand houden van een sterk trans-Atlantisch bondgenootschap te hoog geworden om te betalen. (Vert. HR)

Todd Huizinga is verbonden aan het Acton Institute (www.acton.org) en was van 1992 tot 2012 Amerikaans diplomaat.

Een traditie van eeuwen tegenover de waan van de dag

In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.

Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.

Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.