Tijdens de algemene audiëntie van woensdag 17 mei sprak paus Franciscus over de heilige Franciscus Xaverius.
De heilige Franciscus Xaverius is de patroon van de missies, net als de heilige Theresia van het Kind Jezus. Hij werd geboren in een adellijke maar verarmde familie in Navarra (Noord-Spanje) in 1506. Hij ging studeren in Parijs – hij was een intelligente, wereldse jongeman.
Daar ontmoette hij Ignatius van Loyola. Hij deed de geestelijke oefeningen en veranderde zijn leven.
En hij liet alles, zijn wereldse carrière, achter om missionaris te worden. Hij werd jezuïet, legde zijn geloften af. Toen werd hij priester en ging evangeliseren, uitgezonden naar het Oosten.
Hij was de eerste van een talrijke groep gepassioneerde missionarissen die zouden vertrekken. Vurige missionarissen van de moderne tijd, bereid om immense ontberingen en gevaren te doorstaan, om landen te bereiken en volkeren te ontmoeten uit totaal onbekende culturen en talen. Ze werden slechts gedreven door het krachtige verlangen om Jezus Christus en zijn Evangelie bekend te maken.
Franciscus Xaverius was ongeveer elf jaar lang missionaris en bracht meer dan drieënhalf jaar daarvan door op schepen om in India te komen.
Hij kwam aan in Goa, India, de culturele en commerciële hoofdstad. Hij ging de arme vissers van de zuidkust van India evangeliseren, catechismus en gebeden onderwijzen aan kinderen, dopen en zieken verzorgen. Toen voelde hij dat hij verder moest gaan dan India. Hij liet het werk dat hij al begonnen was in goede handen achter en zette moedig koers naar de Molukken, de verste eilanden van de Indonesische archipel. Wat een moed hadden deze heilige missionarissen! En de missionarissen van vandaag ook.
Op een dag ontmoette hij in India iemand uit Japan die hem vertelde over zijn verre land, waar geen enkele Europese missionaris zich ooit had gewaagd. Franciscus Xaverius voelde een onrust voor het apostolaat, om elders, verder te gaan, en hij besloot zo snel mogelijk te vertrekken en kwam daar aan na een avontuurlijke reis.
Zijn drie jaren in Japan waren vrij moeilijk, door het klimaat, de tegenstand en zijn onwetendheid van de taal. Maar ook hier zouden de geplante zaadjes grote vruchten afwerpen. In Japan begreep hij dat het beslissende land voor zijn missie in Azië een ander was: China. Met zijn cultuur, geschiedenis en omvang had het feitelijk de overhand in dat deel van de wereld.
Dus keerde hij terug naar Goa en kort daarna scheepte hij opnieuw in, in de hoop China binnen te gaan. Maar zijn plan mislukte – hij stierf aan de poorten van China.
Zijn intense activiteit ging altijd gepaard met gebed, de vereniging met God, mystiek en contemplatief. Hij gaf het gebed nooit op, omdat hij wist dat hij daar zijn kracht uit putte. Overal waar hij kwam, zorgde hij voor zieken, armen en kinderen.
En de liefde voor Christus was de kracht die hem naar de verste grenzen dreef. Te midden van voortdurend zwoegen en gevaar, tegenslagen, teleurstellingen, maar ook overwonnen ontmoedigingen. Die liefde gaf hem troost en vreugde om Hem tot het einde toe te volgen en te dienen.
Het is de heilige Franciscus Xaverius die al deze grote dingen deed, in zo veel armoede, met zo veel moed, die ons een beetje van deze ijver om het Evangelie te verkondigen kan geven. Zo veel jongeren van vandaag hebben een rusteloosheid en ze weten niet wat ze met die rusteloosheid aan moeten.
Kijk naar Franciscus Xaverius, kijk naar de mensen die zo in nood zijn. Kijk naar hoe veel mensen lijden, zo veel mensen die Jezus nodig hebben. En heb de moed om te gaan.
