In verband met het bezoek van de koptisch-orthodoxe paus Tawadros II, hield paus Franciscus slechts een korte algemene audiëntie. In plaats daarvan volgt zijn toespraak aan de deelnemers van de conferentie ‘Voedsel- en humanitaire crises’ van de Pauselijke Academie voor Wetenschappen.

Het thema van uw conferentie is inderdaad een actueel onderwerp. Niet alleen voor een academische discussie, het vraagt ook om vooruitziend leiderschap en praktisch beleid. Een beleid dat op verschillende niveaus van de samenleving kan worden uitgevoerd om het lijden te verlichten van zovele van onze broeders en zusters die geen gezonde voeding en geen toegang tot voldoende voedsel hebben.

Dringende uitdaging

Enkele maanden geleden zei een deskundige tegen me: “Als we een jaar lang geen wapens zouden produceren, zou er een einde komen aan de honger in de wereld”.

Dit is een dringende uitdaging. Situaties die worden gekenmerkt door natuurrampen en gewapende conflicten – ik denk met name aan de oorlog in Oekraïne -, politieke of economische corruptie en uitbuiting van de aarde, belemmeren maar al te vaak de voedselproductie.

Ze ondermijnen de veerkracht van landbouwsystemen en vormen een gevaarlijke bedreiging voor de voedselvoorziening van hele bevolkingsgroepen.

Tegelijkertijd zijn deze verschillende crises verergerd door de langdurige gevolgen van de coronapandemie. Bovendien zijn we getuige van het verval van de broederlijke solidariteit. Oorlogen en armoede leiden tot het verval van de broederlijke solidariteit.

En dit verval wordt onder meer veroorzaakt door de egoïstische eisen die inherent zijn aan sommige van de huidige economische modellen.

In dit perspectief moeten we ons er steeds meer van bewust worden dat alles nauw met elkaar samenhangt, dat “de problemen van vandaag vragen om een visie die rekening kan houden met alle aspecten van de mondiale crisis” (Fratelli Tutti, 137).

Een belangrijk element van deze visie is het inzicht dat een crisis ook een kans kan worden, een kans om fouten uit het verleden te herkennen en ervan te leren.

Internationale solidariteit

In die zin hoop ik dat uw conferentie ons allen zal helpen beter uit de huidige crises te komen. Niet alleen door ons te concentreren op technische oplossingen, maar vooral door eraan te herinneren hoe essentieel het is om een houding van universele solidariteit te ontwikkelen, die gebaseerd is op broederschap, liefde en wederzijds begrip.

In dit opzicht steunt en bemoedigt de Kerk uw inspanningen van harte, samen met die van allen die rechtvaardigheid tussen de volkeren en internationale solidariteit bevorderen en zo het algemeen welzijn van de samenleving versterken.

Ik spreek mijn dank uit voor uw waardevolle dienst in samenwerking met Pauselijke Academie voor Wetenschappen en verzeker u van mijn gebeden,  opdat uw werk vruchten zal afwerpen bij het helpen aanpakken van de talrijke problemen die voortvloeien uit voedsel- en andere humanitaire crises.

Crises en conflicten zijn verschillend. Conflicten sluiten zich in zichzelf, het is moeilijk om op een constructieve manier uit een conflict te komen. Aan de andere kant kunnen en moeten we uit een crisis komen, maar onder twee voorwaarden.

Vooruitgang boeken

We kunnen niet alleen uit een crisis komen: of we komen er samen uit of helemaal niet. Dit is belangrijk. We kunnen er niet alleen uit komen. We hebben de gemeenschap, de groep, nodig om eruit te komen.

Ten tweede komen we uit een crisis om beter te worden, om steeds verder te komen, om vooruitgang te boeken. Ik dank u voor uw houding ten opzichte van deze crises: samen optrekken en beter worden.