Tijdens de algemene audiëntie van 18 september blikte de paus terug op zijn recente bezoek aan Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea, Oost-Timor en Singapore:

“Mijn bezoek aan Azië en Oceanië wordt een apostolische reis genoemd, omdat het geen toeristische reis was, maar een reis om het Woord van de Heer te brengen, om de Heer bekend te maken en ook om de zielen van de mensen te leren kennen.

Paulus VI was in 1970 de eerste paus die naar deze regio vloog en een uitgebreid bezoek bracht aan de Filippijnen en Australië, maar ook een tussenstop maakte in verschillende Aziatische landen en in Samoa. En dat was een gedenkwaardige reis.

Ook hierin probeerde ik zijn voorbeeld te volgen, maar, omdat ik een paar jaar ouder ben dan hij destijds, heb ik me beperkt tot vier landen: Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea, Oost-Timor en Singapore. Ik dank de Heer, die mij toestond om als oude paus te doen wat ik als jonge jezuïet wilde doen, namelijk daar op missie gaan!

Een eerste reflectie is dat we in het denken over de Kerk nog steeds te eurocentrisch zijn, of ‘westers’. Maar in werkelijkheid is de Kerk veel groter dan Rome en Europa, en – mag ik wel zeggen – veel levendiger in die landen. Ik heb dit ervaren in mijn ontmoeting met de gemeenschappen daar en door te luisteren naar de getuigenissen van priesters, religieuzen, en leken.

In Indonesië is ongeveer 10% van de mensen christen en 3% katholiek, een minderheid. Maar wat ik aantrof is een levendige, dynamische Kerk, die in staat is het evangelie voor te leven en door te geven in een land met een zeer nobele cultuur, een land dat de grootste aanwezigheid van moslims ter wereld heeft.

De schoonheid van een missionaire Kerk vond ik in Papoea-Nieuw-Guinea, een archipel die zich uitstrekt naar de onmetelijkheid van de Stille Oceaan. De verschillende etnische groepen spreken er meer dan achthonderd talen: een ideale omgeving voor de Heilige Geest, die de boodschap van Liefde graag laat weerklinken in een symfonie van talen.

De menselijke en sociale kracht van de christelijke boodschap komt op een bijzondere manier naar voren in de geschiedenis van Oost-Timor. Daar heeft de Kerk alle mensen meegenomen in het onafhankelijkheidsproces en dat altijd gericht op vrede en verzoening. Dit is geen ideologisering van het geloof, nee, het is het geloof dat cultuur wordt en die cultuur tegelijkertijd verlicht, zuivert en verheft.

De laatste stop op deze reis was Singapore. Een land dat heel anders is dan de andere drie: een stadstaat, heel modern, het economische en financiële hart van Azië en daarbuiten. Christenen zijn er in de minderheid, maar ze vormen er nog steeds een levende Kerk, die zich inzet voor harmonie en broederschap tussen de verschillende etnische groepen, culturen en religies. Zelfs in het rijke Singapore zijn er de ‘minsten der mijnen’, die het evangelie volgen, zout en licht worden en getuigen van een hoop die groter is dan wat economische winst kan garanderen.

Ik wil alle mensen bedanken die mij met zoveel warmte en liefde hebben ontvangen. En ik dank God voor het geschenk van deze reis!” (Vertaling Susanne Kurstjens)