Paus Franciscus greep het verhaal over de wonderlijke broodvermenigvuldiging aan om tijdens het angelusgebed op 28 juli uit te leggen waarom elke kleine gave belangrijk is.

Het Evangelie vertelt ons over de wonderlijke vermenigvuldiging van de broden en de vissen (vgl. Joh. 6,1-15). Een wonder, ofwel een teken, waarbij de hoofdpersonen in het verhaal drie dingen doen die Jezus ook zal doen tijdens het Laatste Avondmaal. Welke dingen zijn dit? Offeren, danken en delen.

Een klein gebaar

Allereerst: offeren. In het evangelieverhaal staat dat een jongen vijf broden en twee vissen heeft en die aanbiedt. Het is het soort gebaar dat wij ook zelf kunnen maken en waarmee we erkennen dat we iets goeds te geven hebben, ook als dit maar iets kleins in vergelijking met wat er nodig is. Dit wordt benadrukt in de Mis, wanneer de priester het brood en de wijn op het altaar offert, en iedereen zichzelf, zijn eigen leven, offert.

Het is een gebaar dat misschien klein lijkt, als we denken aan de immense noden van de mensheid, net als die vijf broden en twee vissen voor een menigte van duizenden; maar God maakt het tot materiaal voor het grootste wonder dat er bestaat: het wonder waarin Hij zichzelf aanwezig maakt in ons midden, voor de redding van de wereld.

En zo begrijpen we het tweede gebaar: danken. Het eerste gebaar is offeren, het tweede is danken. Dat wil zeggen, in alle nederigheid, maar ook met vreugde tegen de Heer zeggen: “Alles wat ik heb is uw geschenk, Heer. En om U te danken kan ik u alleen teruggeven wat U mij eerst hebt gegeven, samen met uw Zoon Jezus Christus, en daaraan toevoegen wat ik kan.”

Ieder van ons kan iets toevoegen. Wat kan ik de Heer geven? Wat kan de kleinste geven? Onze liefde, onze arme liefde. Simpelweg zeggen: “Heer, ik hou van U.” Wij arme mensen: onze liefde is zo klein! Maar we kunnen het aan de Heer geven, en de Heer neemt het aan.

We hebben aanbieden, danken, en het derde gebaar is delen. In de Mis is dat de communie, wanneer we samen het altaar naderen om het Lichaam en Bloed van Christus te ontvangen: de vrucht van ieders gave wordt door de Heer getransformeerd tot voedsel voor allen. Het is een prachtig moment, dat van de communie, dat ons leert elk gebaar van liefde te beleven als een genadegave, zowel voor de gever als voor de ontvanger.

Broeders, zusters, laten we onszelf afvragen: geloof ik echt dat ik, door Gods genade, iets unieks te geven heb aan mijn broeders en zusters, of voel ik me anoniem, slechts één van de velen? Ben ik een hoofdpersoon van het goede dat gegeven moet worden? Ben ik de Heer dankbaar voor de gaven waarmee Hij voortdurend zijn liefde aan mij openbaart? Beleef ik het delen met anderen als een moment van ontmoeting en wederzijdse verrijking?

Moge de Maagd Maria ons helpen om elke eucharistieviering met geloof te beleven en om elke dag de wonderen van Gods genade te herkennen en ervan te genieten. (Vertaling Susanne Kurstjens)