In de tekst die paus Franciscus al voor zijn ziekenhuisopname had voorbereid voor de audiëntie van 5 maart, staat hij stil bij een dialoog tussen Jezus en zijn moeder.

Als twaalfjarige blijft Jezus achter in de tempel zonder dat tegen zijn ouders te zeggen. Vervuld van angst zoeken zij naar Hem en na drie dagen vinden ze Hem terug.

In dit verhaal staat een heel interessante dialoog tussen Maria en Jezus, die ons helpt de weg van Jezus’ moeder te overwegen, een weg die zeker niet makkelijk was. Maria legde dan ook een lange spirituele weg af om het mysterie van haar Zoon steeds beter te kunnen doorgronden.

Aan het begin van haar zwangerschap, brengt Maria een bezoek aan Elisabet. In de negende maand van haar zwangerschap reist ze met Jozef naar Bethlehem, waar ze bevalt van Jezus. Na veertig dagen begeven ze zich naar Jeruzalem voor de opdracht van het Kind in de tempel. Als Jezus nog heel klein is, verblijven ze lange tijd in Egypte, om Jezus te beschermen tegen Herodes.

Pelgrim van hoop

Pas na diens dood, gaan ze weer in Nazareth wonen. Als de volwassen Jezus aan zijn dienstwerk begint, is Maria als hoofdpersoon aanwezig bij de bruiloft in Kana. Daarna volgt zij Hem “op een afstand”, tot aan zijn laatste reis naar Jeruzalem, zijn lijden en zijn dood. Na de verrijzenis blijft Maria in Jeruzalem, als moeder van de apostelen.

Gedurende al die jaren is Maria de pelgrim van de hoop, in de zin dat zij de ‘dochter van haar Zoon’ wordt, zijn eerste leerling. Maria liet zich als eerste doordringen van het Woord van God. Maar ondanks die bijzondere eenheid met het Woord van God moet zij toch een veeleisende weg gaan.

De ervaring Jezus als twaalfjarige drie dagen kwijt te zijn, beangstigt Maria zodanig dat ze zegt: “Kind, waarom hebt Ge ons dit aangedaan? Denk toch eens met wat een pijn uw vader en ik naar U hebben gezocht” (Lc. 2,48). Maria en Jozef hebben de pijn ervaren van ouders die een kind verliezen.

Roeping

Geconfronteerd met de berisping van zijn moeder antwoordt Jezus met een ontwapenende eenvoud: “Wat hebt ge toch naar Mij gezocht? Wist ge dan niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest zijn?” (Lc. 2,49).

Maria en Jozef begrijpen het niet: het mysterie van het door God geschapen kind gaat hun verstand te boven. De ouders willen dat allerliefste kind beschermen onder de vleugels van hun liefde; Jezus daarentegen wil zijn roeping leven als Zoon van de Vader.

Zo worden de verhalen van Lucas over de kinderjaren van Jezus afgesloten af met de laatste woorden van Maria, die herinneren aan het vaderschap van Jozef ten opzichte van Jezus, en met de eerste woorden van Jezus, waarin Hij erkent hoe dit vaderschap voortkomt uit dat van zijn hemelse Vader, wiens onbetwiste voorrang hij erkent.

Laten wij net als Maria en Jozef vol hoop ook op weg gaan in het voetspoor van de Heer, die zich niet laat inperken door onze ideeën en zich niet zozeer laat vinden in een plaats, maar in het antwoord van de liefde op het tedere goddelijke vaderschap, een antwoord van liefde dat kinderlijk leven is. (Vertaling: Susanne Kurstjens)