Het is niet verkeerd om geld en goederen te vergaren, maar we moeten ons wel steeds afvragen of we materiële zaken op de goede wijze inzetten. Dat legde paus Franciscus uit tijdens het angelusgebed van 4 augustus.

Het evangelie vertelt ons over Jezus die de menigte, die naar Hem op zoek is, uitnodigt om na te denken over wat er gebeurd is tijdens de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging. Hij wil dat ze de betekenis ervan begrijpen (vgl. Joh. 6,24-35).

Vrijgevigheid

De mensen hadden van dat rondgedeelde voedsel gegeten en hadden gezien dat iedereen genoeg gegeten had, zelfs met de weinige beschikbare middelen. Dit alles dankzij de vrijgevigheid en moed van een jongeman, die wat hij had ter beschikking stelde aan de anderen (vgl. Joh. 6,1-13).

Het teken is duidelijk: als iedereen aan anderen geeft wat hij heeft, zelfs al is het weinig, kan iedereen met Gods hulp er iets van krijgen. Vergeet dit niet.

Maar de mensen begrepen het niet: ze hielden Jezus voor een soort tovenaar en gingen terug om Hem te zoeken, in de hoop dat Hij het wonder zou herhalen alsof het tovenarij was (vgl. vers 26).

Hun aandacht was alleen gericht op de broden en de vissen, op het materiële voedsel, dat daarna verdwenen was. Ze realiseerden zich niet dat dit slechts een instrument was, waardoor de Vader iets veel belangrijkers aan hen openbaarde terwijl Hij hun honger stilde.

En wat openbaarde de Vader? De manier van leven die eeuwig duurt en de smaak van brood dat mateloos verzadigt. Het ware brood, kortom, was en is Jezus, zijn geliefde mensgeworden Zoon (vgl. Joh. 35). Hij die kwam om in onze armoede te delen en ons daardoor te leiden naar de vreugde van volledige verbondenheid met God en onze broeders en zusters (vgl. Joh. 3, 16).

Materiële zaken vervullen het leven niet, ze helpen ons rond te komen en zijn belangrijk, maar ze vervullen het leven niet: alleen liefde kan dat doen (vgl. Joh. 6,35). En om dit te bereiken moeten we de weg van de naastenliefde volgen, waarin niets voor zichzelf wordt gehouden, maar alles wordt gedeeld. Naastenliefde betekent alles delen.

En gebeurt dit niet ook in onze families? Kijk maar om je heen. Denk maar aan ouders die hun hele leven worstelen om hun kinderen goed op te voeden en hun iets na te laten voor de toekomst. Hoe mooi is het als deze boodschap begrepen wordt en de kinderen dankbaar zijn en op hun beurt elkaar gaan steunen! Het is waar.

Aan de andere kant is het triest als kinderen ruzie maken over de erfenis en ze elkaar naar de keel vliegen en al jaren niet meer met elkaar praten. De boodschap van hun ouders, hun kostbaarste erfenis, is niet geld: het is liefde, het is de liefde waarmee ze hun kinderen alles geven wat ze hebben, net zoals God dat met ons doet. En zo leren onze ouders ons lief te hebben.

Instrumenten

Laten we ons dan afvragen: wat is mijn relatie met materiële zaken? Ben ik er een slaaf van of gebruik ik ze uit vrije wil, als instrumenten om liefde te geven en te ontvangen? Weet ik hoe ik God en mijn broeders en zusters moet bedanken voor de geschenken die ik heb ontvangen en weet ik hoe ik ze met anderen moet delen?

Moge Maria, die Jezus haar hele leven gaf, ons leren om van alles een instrument van liefde te maken.