Emanuele Brunatto, geboren in 1892 in Turijn, wordt wel de duvelstoejager van twee heiligen genoemd. Voor Don Orione (1872-1940), een favoriete leerling van Don Bosco, loste hij een kindermoord op, waarvan twee Spaanse geestelijken valselijk waren beschuldigd. Maar allereerst staat Brunatto bekend als de rechterhand van Padre Pio (1887-1968).
Als briljante autodidact leidde hij een fascinerend leven met toppen en dalen, soms schatrijk, soms straatarm. Hij redde Joden, maar werd na de oorlog verdacht van collaboratie.
Hij was de eerste om toe te geven dat hij een zondaar was. Zo was hij zwarthandelaar, smokkelaar en altijd een onverbeterlijke vrouwenversierder. Hij trouwde pas toen hij 71 was, met een Française van 39, overigens wel stijlvol: in Westminster Cathedral in Londen. Tussendoor schreef hij een succesvol toneelstuk over Sint-Franciscus en boeken die het opnamen voor Padre Pio.
In 1965 werd hij onder verdachte omstandigheden dood gevonden in zijn appartement in Parijs, vermoedelijk vergiftigd. Over zijn ziel hoeven we ons geen zorgen te maken. Padre Pio had hem al jong verzekerd dat die ondanks heftige golven “gezond en wel de haven zou bereiken”.
Als de heilige kapucijn werd belaagd, liet Brunatto onmiddellijk de boel de boel. Dan verdedigde hij zijn biechtvader met ongelofelijke inventiviteit tegen alle listen en lagen waaraan die vanuit kerkelijke kringen was blootgesteld.
In het Vaticaan wist Brunatto door te dringen tot betrouwbare kardinalen als Merry del Val en Gasparri. Met hun medeweten liet hij zich aanstellen als lekenonderzoeker naast mgr. Felice Bevilaqua, die met het onderzoek naar Padre Pio was belast.
Daarmee werd ‘de Tollenaar’, zoals Brunatto zichzelf in zijn memoires noemt, “bekleed met een macht die geen leek in de Kerk sinds eeuwen heeft uitgeoefend”. Ook Padre Pio bleef altijd vertrouwen in de Tollenaar houden “ondanks diens gebreken en ontelbare fouten”. En met reden, want slechts dankzij Brunatto kon Padre Pio bevrijd worden uit het verlammende net van vuige laster dat zijn vijanden over hem hadden uitgeworpen.
Het boekje met herinneringen is verzorgd door zijn wettige zoon François, afkomstig uit zijn late huwelijk (er waren ook kinderen uit eerdere verhoudingen). Het is in dubbel opzicht bijzonder lezenswaardig. Brunatto’s leven is immers al fascinerend op zichzelf.
Maar wat alles overtreft, is zijn jarenlange omgang met Padre Pio. Zo kunnen we over de schouder van diens duvelstoejager meekijken hoe zich rond de kapucijn van San Giovanni Rotondo de wonderen zo aaneenrijgen dat ze haast alledaags worden. Maar dat is een eentonigheid waar de lezer niet gauw genoeg van krijgt.
Emanuele Brunatto, Padre Pio. Mon père spirituel. Le destin extraordinaire du premier fils spirituel du stigmatisé. Éd. L’Orme Rond, 160 pp., pb.,
€ 19,-, ISBN 979 10 90917 00 2
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
