Met de aanslag in Nice op 14 juli is de Fransen duidelijk gemaakt dat islamitisch geïnspireerd terrorisme een blijvertje is. Wie verbaast zich daarover? In ieder geval niet Ivan Rioufol.

Zolang ik de commentator van Le Figaro volg – toch al een jaar of vijftien, schat ik – heeft hij het nooit over iets anders dan over het identiteitsverlies van de Franse natie: van onderop door massa-immigratie en van bovenaf door de EU en de beleidselites, ondersteund door meelopers in de massamedia. Hun struisvogelpolitiek heeft het land gevoerd naar waar het nu is. En mogelijk is ­terrorisme niet eens het grootste probleem van islamisering.

Van de identiteitstrits godsdienst-gezin-natie liggen momenteel alle drie de bestanddelen onder vuur. Rioufol interesseert zich vooral voor de laatste, waarbij hij ‘natie’ dan breed en cultureel opvat. In La guerre civile qui vient (‘De burgeroorlog die komt’) bekent hij zich opnieuw als katholiek, al heeft hij weinig goede woorden voor het Vaticaan in het immigratie- en islamdebat. Dat komt te weinig voor het christelijke Europa op, terwijl de tekenen des tijds toch steeds duidelijker worden. Terwijl gelovigen in het Midden-Oosten, niet zelden verraden door hun moslimburen, op grote schaal worden verjaagd, beroofd, verkracht en vermoord, en menig priester daar luidkeels op wijst, blijft het Vaticaan het twijfelachtige humanitarisme ondersteunen van de heersende idées préfabriquées.

Mgr. Yousif Thomas, bisschop van Kirkoek, bezweert: “Een nieuw nazisme is bezig zich bij ons te installeren” en priester Henri Boulad waarschuwt vanuit Alexandrië: “Het hegemonieproject van de islam heeft niet alleen het Midden-Oosten op het oog maar ook de rest van de wereld.” Toch verklaart kardinaal Vingt-Trois van Parijs doodleuk: “Er is geen godsdienstoorlog.” Rioufol verbaast er zich over dat paus Franciscus parochies en kloosters oproept een vluchtelingengezin op te nemen, terwijl christelijke vluchtelingen zelfs in azc’s nog te lijden hebben van islamitische vervolging. Ook moeten we, aldus Rioufol, niet de twaalf christenen vergeten die in 2015 door hun islamitische medevluchtelingen overboord zijn gezet. Lijdt niet ook het Vaticaan aan “het doldraaien van christelijke deugden”, waar Chesterton zo voor waarschuwde?

Rioufol verbaast zich ook over het professionele onvermogen van journalisten om van het “bewegwijzerde denkparcours” af te gaan. Zij zijn deel van het probleem.

Paradoxaal verwacht hij van de terreuraanslagen een goed effect: zij wekken steeds meer Fransen uit hun politiek-correcte slaapwandel. “De Grote Haat van de Jihadisten en de Grote Ontscheping van Migranten kondigen de Grote Wederkeer van de Opinie aan”, aldus Rioufol. Wensdenken? We zullen het spoedig zien.

Ivan Rioufol, La guerre civile qui vient. Uitg. Pierre-Guillaume de Roux, 202 pp., pb., € 19,-, ISBN 978 2 36371 153 3