Regelmatig worden er in films en ook in boeken dystopische werelden gecreëerd: denkbeeldige, uiterst onaangename samenlevingen waarin je absoluut niet wilt leven.
Bekende filmvoorbeelden hiervan zijn The Matrix en The Hunger Games en binnen de literatuur schept bijvoorbeeld George Orwell in ‘1984’ een dystopische maatschappij.
In de wereld van het sciencefictiondrama Equals zijn emoties verboden. Ze worden gezien als ernstige kwaal. Verstand en techniek zijn leidend in een steriele, witte wereld. Intermenselijk contact is beperkt tot het uitwisselen van beleefdheden en noodzakelijke werkinformatie.
Het leven verloopt via een vast stramien van slapen, eten en werken. Lunchen gebeurt met de ruggen naar elkaar toe en in de spaarzame vrije tijd mag voor de duizendste keer een 3D-puzzeltje worden opgelost.
De jonge Silas en Nia draaien allebei als een robot mee in het systeem, tot het ‘Switch-on-Syndrome’ (SOS!) uitbreekt, waardoor emoties langzaam terug komen. En natuurlijk, het duo gaat ‘lijden aan emoties’ en wordt verliefd op elkaar.
Terwijl er om SOS te bestrijden ‘pijnvrije doodscenario’s’ worden ontwikkeld verkennen Silas en Nia angstig hoe het is om elkaar aan te raken, aan te kijken en te kussen. “Elkaar in de ogen kijken geeft hoopt”, zo spreken ze uit, maar ‘Het Collectief’ doet er alles aan om opkomende gevoelens zo snel en volledig mogelijk de kop in te drukken.
Het gegeven van Equals, een wereld zonder emoties, is naast beangstigend en boeiend niet bijster origineel. Over het ontstaan van de ontwrichte wereld wordt nauwelijks iets verteld. De ‘Grote Oorlog’ met enorme bombardementen komt enkel in een bijzin even aan de orde. Dialogen zijn schaars, de plotgaten talrijk.
Toch kun je als kijker stevig worden gegrepen door Equals. Dit zit ‘m deels in de vormgeving. Equals is gefilmd tussen de moderne architectuur van Tokio en Singapore en er wordt gebruik gemaakt van vele figuranten die in witte pakken en met kaarsrechte ruggen in de rondte marcheren. Om de kriebels van te krijgen!
Het mooiste aan Equals is de ‘emotionele ontwaking’ van Silas en Nia. De camera legt van zeer dichtbij vast wat er gebeurt wanneer een hart zich opent. Opeens wordt er gelachen, gehuild en gedeeld. Equals is geen meesterwerk, maar zeker fascinerend. En uiterst dystopisch, dat (gelukkig) ook.
Film: Equals (2015), Verenigde Staten, 101 min. Regie: Drake Doremus, met o.a. Nicholas Hoult, Kirsten Stewart en Guy Pearce.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
