Janneke Al (20) is met de reis van het aartsbisdom Utrecht mee naar de Wereldjongerendagen (WJD) in het Poolse Krakau. Voor Katholiek Nieuwsblad houdt ze een reisverslag bij.
Hieronder haar vijfde bijdrage waarin ze terugblikt op het voorprogramma in het Poolse bisdom Opole en haar verblijf bij haar Poolse gastgezin.
Stap voor stap lopen we naar boven. We zijn vanochtend vroeg opgestaan. Er is namelijk een jongerenmis op de Sint-Annaberg. We moeten een heel eind naar boven, maar als we aankomen is het zicht prachtig. Ik heb het niet over de omgeving, maar over alle jongeren die daar staan. Alle nationaliteiten door elkaar heen. Er wordt gezongen, gelachen en gekletst. Met al die jongeren de mis vieren was echt heel bijzonder. Ik heb nu al zin in Krakau, daar zal dit met nog meer jongeren nog indrukwekkender zijn. Na de Mis dalen we weer af en gaan we op weg naar Opole. Daar wordt namelijk een festival gevierd. Voordat dit begint, lopen we met iedereen in een optocht door de stad om de bewoners te begroeten.
Macaroni, pizza la pasta!! Roep ik terwijl ik bij een groepje Italianen ga zitten. Ze beginnen meteen met me mee te klappen en te lachen. Het is niet de goede tekst maar wel het goede ritme. Een klaptraditie uit Italië. Maar eigenlijk stoor ik ze in een spelletje dat ze aan het spelen zijn. Gelukkig vinden ze het niet erg. We kletsen wat en dan krijg ik een armbandje als aandenken. Snel pak ik er ook een voor haar. We dansen nog een dansje op de muziek en dan moet onze groep alweer naar huis. Een super gezellige dag gehad!
Zondag was de laatste dag die we zouden hebben met ons gastgezin. Daarom hadden we daar een familiedag van gemaakt. Eerst hadden we samen met alle jongeren en familie de heilige Mis. Wat ik heel mooi vind hier in Polen is dat iedereen nog echt zondagse kleding aantrekt naar de Mis. Ze zien er allemaal op hun best uit! De vrouwen in jurkjes en mooie schoentjes. De mannen in overhemd en pantalon. Ik heb me dan ook snel even omgekleed en een mooie jurk aangetrokken. In de middag ben ik meegegaan met Robert op de motor. Ik ben al eens met mijn eigen broer mee geweest op de motor. Ik had er dan ook super veel zin in. Het mooiste was toen we door het bos reden en allebei onze armen spreiden. Niet heel veilig misschien, maar het gevoel van vrijheid dat je dan ervaart is echt prachtig. Dit was echt een momentje van puur genieten. Daarna gingen we met het hele gezin een ijsje eten. Papa, mama, Robert, het kleine neefje Martin, Nicole en ik. We gingen naar een heel luxe hotel waar we super grote ijsjes kregen. Een beetje te groot eigenlijk, maar wel heel lekker! Aan het einde van de dag hadden we een afsluitende barbecue, waar een blaasconcert was georganiseerd. Ook konden we dansen en allerlei sportieve activiteiten doen. We hebben het heel gezellig gehad. Ook heb ik super goede gesprekken gehad met Poolse jongeren. Echt diepe gesprekken. Heel mooi dat je in vier dagen zo een sterke band kunt opbouwen met elkaar. Ik weet zeker dat dit komt door de liefde van God. Hij was duidelijk aanwezig de afgelopen dagen.
Lees hier, hier, hier en hier de eerdere bijdragen van Janneke.
