Is Boko Haram op z’n retour? Lange tijd gold deze Nigeriaanse groep als de dodelijkste terreurorganisatie ter wereld. Maar de laatste tijd vernemen we in de media vooral berichten over hoe het Nigeriaanse leger terrein wint op de terroristen.
Ook de Global Terrorism Index 2016 laat dalende grafieken zien: in Nigeria is het aantal terreurslachtoffers met 32% afgenomen, Boko Haram had in 2015 ‘slechts’ 5478 slachtoffers gemaakt, en is voorbijgestreefd door IS (6141 doden in dat jaar).
Dossier gesloten, verder naar de volgende brandhaard? Toch niet, helaas. Afgelopen zondag vroeg Seada Nourhussen, Afrika-verslaggeefster van Trouw, nog aandacht voor de kwestie in het tv-programma Buitenhof.
Het is inmiddels drie jaar geleden dat ruim tweehonderd schoolmeisjes uit Chibok verdwenen. De internationale verontwaardiging was enorm; diverse beroemdheden onder wie Michelle Obama voerden via sociale media actie met de hashtag #BringBackOurGirls.
Het heeft weinig uitgehaald. Van veruit de meesten van hen ontbreekt nog steeds ieder spoor, beklemtoonde Nourhussen in Buitenhof. Daarbij werden sindsdien nog vele honderden andere Nigeriaanse kinderen door de islamisten ontvoerd, uitgehuwelijkt en soms zelfs voor zelfmoordaanslagen ingezet – en daar is amper mediabelangstelling voor.
Maar genoeg cijfers: één persoonlijk verhaal kan meer vertellen dan honderd grafieken. Dat begreep de Duitse journaliste Andrea Hoffmann ook goed, toen zij in november 2015 naar Nigeria afreisde.
In Maiduguri, het belangrijkste trefpunt voor christelijke vluchtelingen in de omgeving, ontmoette ze Patience. Zij was 17 en zwanger toen Boko Haram haar dorp binnenviel, onder meer haar man vermoordde en haar ontvoerde. Zij wist echter te ontsnappen, en deed haar ontluisterende verhaal aan Hoffmann.
Die schreef het allemaal met een goed gevoel voor stijl en suspense op, zoals zij eerder deed in het veelgeprezen boek Het meisje dat van IS won. Het levert ook nu een indringend portret van een moedige jonge vrouw op, dat leest als een literaire thriller. Zonder de geruststelling van een happy end echter.
Want hoewel Patience haar verhaal doet in de relatief veilige omgeving van een kerkelijk opvanghuis voor Boko Haram-weduwen, en ook Hoffman aan het einde de voorgenoemde tekenen van hoop signaleert, blijft de lezer met het beklemmende gevoel achter: nee, dit droevige verhaal is nog lang niet afgelopen.
Andrea C. Hoffmann en Patience I., Ze kwamen op motorfietsen. Uitg. HarperCollins, pb, 286 pp., € 17,99, ISBN 978 94 0272 370 0
