Martijn van Helvert (1978) werd al op jonge leeftijd lid van de gemeenteraad van zijn geboorteplaats Susteren. Inmiddels is de Limburgse katholiek alweer vijf jaar Tweede Kamerlid voor het CDA. “Ik zit hier niet alleen voor katholieken, maar voor het hele land.”

Nederland is anno 2019 is niet meer het christelijke Nederland van honderd jaar geleden. Toch zitten er in het kabinet Rutte III naast de VVD en D66 twee christelijke partijen: de ChristenUnie en Van Helverts CDA.

“Wij hebben ons laten inspireren door de Bijbel”, zegt Van Helvert. “Maar wij hebben een eigen vrije wil en een goed stel hersenen gekregen van Onze-Lieve-Heer. Het is goed om samen te blijven nadenken en zelf het initiatief te willen nemen. Een actiegroep onderneemt actie voor een bepaald punt. Een Kamerlid onderneemt actie voor het hele land en doet wat goed is voor alle inwoners, niet alleen voor katholieken. Ik vind de sociale leer van de Kerk een goede leidraad om te bepalen wat goed en belangrijk is voor anderen.”

Een kabinet dat bestaat uit twee christelijke partijen en twee niet-christelijke, is soms “flink knokken”, vat Van Helvert de situatie samen. “Wij hebben afgesproken om niet met elkaar uit te ruilen, zo van: ‘Ik gun jou dit, dan gun jij mij dat.’ Dan ga je akkoord met iets wat je niet wilt. Wij gaan met z’n allen eerder op zoek naar: ‘Wat begrijpen wij, dat belangrijk is voor de ander?’”

Katholieke grondtonen

In de vier grondtonen van het CDA is de katholieke sociale leer belangrijk, stelt Van Helvert. We hebben het dan over solidariteit, gerechtigheid, rentmeesterschap en subsidiariteit – het recht om dingen zelf te doen. “Als we fractievergadering hebben, komen we terug op de grondtonen. Vanuit de grondtonen houden we de basis op het christelijk denken.”

Hij vindt dat de christelijke grondtonen van het CDA  goed zijn voor de Nederlandse samenleving. Over de scheiding tussen Kerk en Staat, denkt Van Helvert het volgende: “Het is niet zo dat de Kerk bepaalt wat hier in Den Haag wordt besloten, en andersom ook niet. In wat voor taal wij de Mis vieren of wat wij doen, daar mag de overheid zich niet mee bemoeien. De Kerk moet doen, wat de Kerk moet doen. De Staat moet doen, wat de Staat moet doen. En dat moeten we gescheiden houden; de kerkelijke macht en de wereldlijke macht.”

Het kinderpardon

De afgelopen maanden was de situatie rondom het kinderpardon erg in beeld. Het CDA pleitte voor een soepeler pardon, maar Van Helvert vraagt ook om realisme. “Kinderen die uitgezet dreigen te worden, wil je het liefst allemaal hier laten. Het is goed om te horen dat ouders hier willen blijven, maar het probleem is dat de mensenhandel dan uitloopt. Het gaat hier niet alleen om de vierhonderd kinderen die we op tv zien en zielig vinden, maar ook om de honderdduizend kinderen die je niet op tv ziet, en die dus netjes zijn gegaan toen de rechter dit besloot. Dus er zit ook wat oneerlijkheid in.”

De toekomst van het CDA

Nederland seculariseert, maar volgens Van Helvert is er zeker toekomst voor het CDA. Dat koestert het denken in gemeenschappen, iets waar Nederland volgens de politicus behoefte aan heeft. “Als we van daaruit blijven denken, dan komen we tot een mooier land. Nederland is een land waar veel verschillende mensen wonen, een dichtbevolkt land, waar de waarden van naastenliefde én eigen talent van belang zijn. Ik zie ons land als een vijver met vis. Rechts Nederland zegt: ‘Nou, beste mensen, hier zit vis in, zorg maar dat je wat te eten hebt.’ Links Nederland zegt: ‘Wij gaan hengels voor u produceren, wij halen de vis voor u uit het water, fileren en snijden die en stoppen het eten bij u in de mond.’ Terwijl een christendemocratisch Nederland zou zeggen: ‘Beste mensen, hier is een vijver met vis, genoeg voor iedereen. Wie kan een hengel maken? Kan je iemand helpen die dat niet kan?’ Zo verdelen we netjes de taken.”