Wie het in nood uitschreeuwt, is nooit alleen. Dat benadrukte paus Franciscus donderdag in de Sint-Pieter tijdens een gebedswake voor mensen die onder leed gebukt gaan.
De paus sprak nadat er verschillende getuigenissen waren gegeven tijdens de wake die plaatsvond in het kader van het Jaar van Barmhartigheid. Aan de wake ‘Droog de tranen’ namen duizenden pelgrims deel.
“Hoeveel tranen worden iedere seconde in onze wereld vergoten”, zei de paus. Iedere traan “is verschillend maar samen vormen zij als het ware een oceaan van verlatenheid die het uitschreeuwt om barmhartigheid, medelijden en troost”.
De bitterste tranen zijn die, “die veroorzaakt worden door menselijk kwaad: de tranen van degenen die een geliefde met geweld van zich weggerukt hebben zien worden; de tranen van grootouders, moeders en vaders, kinderen; ogen die naar de zonsondergang blijven kijken en het moeilijk vinden om het begin van een nieuwe dag te zien.”
In pijn echter, “zijn we nooit alleen”, en Franciscus voegde toe dat “ook Jezus weet wat het is om te huilen om het verlies van iemand van wie je houdt”. De paus verwees naar de evangeliepassage waar Christus huilt om de dood van zijn vriend Lazarus.
Jezus’ tranen “hebben zovele zielen gebaad, en zijn een balsem geweest voor zoveel gekwetstheid”.
De wake op Hemelvaartsdag begon met getuigenissen en schriftlezingen. In de getuigenissen werd gesproken over onder meer eenzaamheid, zelfmoord en religieuze vervolging.
Na ieder getuigenis werd een kaars aangestoken voor de beeltenis van de Madonna delle Lacrime, de ‘Madonna van de Tranen’, een Maria-afbeelding uit de Siciliaanse stad Siracusa.
Voor de afbeelding was ter verering een reliekhouder gezet met daarin enkele van de tranen die het oorspronkelijke gipsen beeltenis in 1953 huilde. Wetenschappers stelden later dat jaar vast dat het om menselijke tranen ging.
De rede alleen, zei de paus, is niet genoeg om de vragen te beantwoorden die opkomen bij het lijden. Op zulke momenten hebben we “meer dan ooit de redenen van het hart nodig”. Alleen die “kunnen ons helpen het mysterie te begrijpen dat onze eenzaamheid omhelst.
Christus weet niet alleen wat het is om te huilen in momenten van verdriet. Hij ervoer ook persoonlijk de angst voor lijden en dood en “teleurstelling en ontmoediging” door het verraad van Judas en de verloochening door Petrus.
“Als God kan huilen”, zei de paus, “dan kan ik ook huilen, in de wetenschap dat Hij me begrijpt.” Christus’ tranen zijn “een tegengif tegen mijn onverschilligheid voor het lijden van mijn broeders en zusters”. (CNA)
In KN van deze week is meer te lezen over de Madonna delle Lacrime, de huilende Madonna van Siracusa. KN 18 is te lezen via KNdigitaal.
