De algemeen overste van de Broeders van Liefde is tevreden over de stellingname van de Belgische bisschoppen met betrekking tot euthanasie bij psychisch lijden. Hij zal de Belgische tak van zijn congregatie nu opnieuw vragen afstand te nemen van hun visietekst waarin ze dit niet langer fundamenteel uitsluiten.

Dat laat broeder René Stockman desgevraagd telefonisch vanuit Rome weten. “De essentie is duidelijk: men is niet akkoord met euthanasie op niet-terminale patiënten die psychisch lijden. Voor de rest verwijst men naar eerdere verklaringen waarin het absolute respect voor het leven genoemd wordt. Er had misschien nog iets in gekund over dat euthanasie niet als therapeutisch handelen beschouwd kan worden, maar nogmaals, de essentie is duidelijk.”

‘Volgende stap’

Stockman geeft aan dat hij met de verklaring in Rome verder kan. “In het overleg met het Vaticaan heb ik gevraagd te wachten tot er een stellingname van de Belgische bisschoppen zou zijn. Nu kunnen we verder spreken over wat de volgende stap kan en moet zijn.”

Vraag om ‘visietekst te herzien’

De algemeen overste hoopt het Belgisch bestuur nog eind deze week opnieuw de vraag te stellen “de visietekst te herzien” om deze “in lijn te brengen met de stellingname van de bisschoppenconferentie. Weigeren ze daar positief op te reageren of een gesprek tot herziening aan te gaan, dan ben ik verplicht terug te gaan naar het Vaticaan”.

Mocht dat gebeuren, dan is de volgende stap wellicht aan elke individuele bisschop om instellingen van de Broeders van Liefde in zijn bisdom daarop aan te spreken. “Iedere bisschop is immers in zijn bisdom verantwoordelijk voor de christelijke identiteit van instellingen”, aldus Stockman.

Niet aanvaardbare delen visietekst

Stockman benadrukt dat het zijn “plicht” is om de niet aanvaardbare delen van het visiedocument aan te kaarten, die hij als volgt samenvat: “De preambule waarin staat dat de beschermwaardigheid van het leven niet absoluut is. Ten tweede het aanmerken van euthanasie als medische handeling. Ten derde het aspect van uitbehandeld zijn: uitzichtloosheid is juist een symptoom van psychiatrisch lijden en geen reden om euthanasie te kunnen vragen. Dan is er sprake van slechte psychiatrie. En ten vierde het uitvoeren van euthanasie onder de wettelijke voorwaarden binnen de muren van onze instellingen.”

‘Blijf opkomen voor beschermwaardigheid álle leven’

Voor Stockman werd zijn visie nog versterkt door een recente ervaring. “Er waren verpleegkundigen uit België bij mij die mij namens patiënten kwamen vragen of het nog veilig is in onze instellingen. ‘Zullen ze voor ons nog willen blijven zorgen wanneer ze vinden dat we uitbehandeld zijn?’, luidde hun vraag. Ik was ervan onder de indruk dat chronische patiënten zich die vraag stellen. Het was schokkend dat te horen. Ik neem dit heel ernstig op, alles wat ik doe in deze zaak staat voor mij in dit licht. Ik blijf opkomen voor de beschermwaardigheid van álle leven.”