De moord op priester Jacques Hamel was een aanslag op het christendom. De oplossing? Zowel meer straffen als meer praten.
Hoe ver zijn we in Europa afgegleden, dacht ik bij het nieuws over de gruwelijke aanslag op een priester en zusters in Normandië. Na alle aanslagen op onschuldige voorbijgangers in Duitsland en eerder in Nice en Brussel, vond ik dat een nieuw dieptepunt: twee IS-aanhangers die een katholieke priester van 84 jaar de keel doorsnijden, tijdens een Mis. Met deze terroristische aanslag is volgens mij weer een grens overschreden.
De keel doorsnijden van een priester, is duidelijk een aanslag op het christendom. Hier zien we het ware gezicht van de haat-religie die IS uitdraagt. Nu ze in het kalifaat in het nauw gedreven zijn, voeren ze hun strijd op in het Westen. Met steeds meer slachtoffers. Het gaat mij er niet om wat erger is: om te sterven als onschuldige voorbijganger of als christelijke gezagsdrager tijdens een Mis. Beide zijn erg. En we moeten beide proberen te voorkomen.
Paus Franciscus geeft opnieuw direct de juiste richting aan. Direct na de aanslag zei hij dat het een barbaarse daad was. Hij was ook vooral geschokt omdat dit vreselijke geweld in een kerk plaatsvond. Daar voegde hij aan toe dat hij elke vorm van haat afwijst. Dat laatste is van belang. Elke vorm van haat: dus ook de haat tegen de dader.
Sommigen van ons herinneren zich wellicht de aanslag op paus Johannes Paulus II, in 1981. Mehmet Ali Agca raakte op het Sint-Pietersplein de paus met vier kogels. Slechts dankzij een operatie van zes uur overleefde de paus en kon hij nog lang zijn goede werk voorzetten.
Wat opviel, is dat Johannes Paulus II zelf geen wrok koesterde tegen Agca. De paus bezocht de dader zelfs in zijn cel, om hem vergiffenis te schenken. Agca kreeg een lange celstraf en is teruggestuurd naar Turkije, en dat lijkt me meer dan terecht. Een open hart is wat anders dan een open celdeur of een open grens.
Meer dan ooit moeten we vol inzetten op voorkomen en bestrijden. Door veel meer werk te maken van straffen en opsporen, maar tegelijk ook van praten en integreren.
Nog nooit was een opdracht voor Europa zo belangrijk als deze: stop de golf van islamitische aanslagen op eigen bodem. Bescherm de bewoners, geef ons het gevoel van veiligheid terug.
Het kan namelijk nog veel erger. Kijk naar het Midden-Oosten. IS verdrijft en vermoordt de laatste christenen daar. Landen als Irak en Syrië herbergden ooit het paradijselijke Hof van Eden en telden miljoenen christenen. Maar door de opkomst van IS zijn ze te onveilig voor christenen. Kerken worden opgeblazen, geestelijken onthoofd, aanhangers verdreven.
De schokkende verhalen hoorden we uit eigen hand op een conferentie in Brussel die ik dit voorjaar belegde met Aramese christenen. De getuigenissen waren zo ernstig, dat zelfs minister Koenders en de vicevoorzitter van het Europarlement geboeid bleven luisteren.
We mogen absoluut niet toelaten dat Europa de volgende plaats aan het worden is om christenen uit te roeien en te verdrijven. Sterker nog: we moeten de christenen in het Midden-Oosten helpen. Verdreven christenen en andere goedwillenden moeten welkom blijven in Europa. De rest niet.
Europa moet potentiële jihadisten aanpakken met wapens, agenten en militairen. Asielzoekers en vluchtelingen moeten scherper gecontroleerd aan de grenzen. Kijk ook eens in hun gsm of hun e-mail. Staan daar berichten die aanslagen verheerlijken, dan smijten we de deur dicht. Wie hier plannen beraamt voor aanslagen, moet opgesloten en daarna zo mogelijk uitgezet.
Bovenop de aanpak van de problematische personen, moet Europa de radicale IS-visies voorkomen en bestrijden. We weten dat je ideeën niet blijvend met wapens bestrijdt. Een mening verandert niet alleen maar omdat een agent in de buurt is.
Overtuigen gaat met een gesprek. Met contact, argumenten en begeleiding.
Daarom heb ik heel veel waardering voor de duizenden vrijwilligers van VluchtelingenWerk Nederland. Vorige maand mocht ik hun een ‘Europees lintje’ overhandigen, via de directrice van VluchtelingenWerk. In het asielzoekerscentrum in Azelo (Twente) zagen we hoe goed het contact daar is.
Maar het gesprek moet niet alleen vanuit ons komen, als autochtone Nederlanders en Europeanen. Dat moet ook gebeuren van de moslims onderling. Ook moslims moeten hun afkeuring uitspreken over een aanslag, zoals op de priester in Saint-Etienne-du-Rouvray. Jammer dat ik de moslimorganisaties – althans in de media – niet heb gehoord. Het toont het ongelooflijk grote belang.
De hoogste prioriteit van de Europese Commissie en de EU-landen moet de komende jaren zijn de geradicaliseerde islam aan te pakken. Als we daar niet in slagen, is een Derde Wereldoorlog nabij geslopen. Hopelijk hoef ik in mijn volgende bijdrage geen ergere zaken te behandelen. Maar het is afwachten.
Annie Schreijer-Pierik is lid van het Europees Parlement voor het CDA.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
