“Ik heb gebeden voor zijn ziel”, zei Debra Tate vorige week in het Amerikaanse tijdschrift People. Ze reageerde op het overlijden van massamoordenaar Charles Manson (83), die een levenslange gevangenisstraf uitzat voor moord en het aanzetten daartoe.

Een van zijn slachtoffers was de 48 jaar geleden op gruwelijke wijze vermoorde actrice Sharon Tate, Debra’s zus. Sekteleider Manson had zijn volgelingen aangezet tot de moord op Tate, die op dat moment achtenhalve maand zwanger was, en vijf anderen. Daags erna kreeg het bloedbad door de Manson family, zoals de sekte heette, een vervolg met de moord op een echtpaar. Manson en verschillende sekteleden werden opgepakt en veroordeeld tot levenslang.

Vergeving voor de ziel van moordenaars

In 2009, toen een van de moordenaressen van haar zus overleed, zei Debra ook al eens dat ze bad voor de zielen van alle veroordeelde moordenaars. “Mijn kruis in mijn slaapkamer draagt nog steeds de bloemen die ik aan Jezus’ voeten heb gelegd toen Susan (een van de veroordeelden – pb) stierf. Ik liet een traan en vroeg om vergeving voor haar ziel. Ik zal hetzelfde doen als Charles sterft”, zei ze destijds.

Je moet het maar kunnen, bidden voor het zielenheil van de moordenaar(s) van een dierbare. Het doet denken aan de voor ons westerlingen vaak vreemd aandoende reactie van vervolgde christenen in het Midden-Oosten, Afrika en Azië. We horen en lezen regelmatig de getuigenissen van gemartelde en vervolgde christenen, en
nabestaanden die een dierbare verloren door een gruwelijke moord of bomaanslag, vaak gepleegd door islamitische terreurgroepen.

Intens verdrietig en gelukkig tegelijk

Familieleden van de 21 in 2015 door IS in Libië onthoofde Egyptische kopten – van wie vorige maand de stoffelijke resten zijn teruggevonden – waren intens verdrietig en gelukkig tegelijk om het heengaan van hun vaders, zoons en broers. Een moeder van twee vermoorde mannen jubelde het nog net niet uit dat de daders haar zoons rechtstreeks naar de hemel hadden geholpen.

Een ander zei zelfs trots dat IS geholpen heeft zijn geloof in Jezus te versterken, omdat zijn twee vermoorde broers weigerden hun geloof in Hem op te geven. De koptisch-orthodoxe Kerk verklaarde de 21 martelaren vrij snel na hun overlijden heilig. En de vader van twee bij een andere gelegenheid vermoorde Egyptische christenen getuigt in KN47 hoe zijn vrouw en hij hun zoons missen, maar tegelijk steun putten uit de wetenschap dat zij nu bij Christus zijn.

Je vijanden beminnen

In het Evangelie roept Jezus ons op onze vijanden te beminnen, te bidden voor wie ons vervolgen en wel te doen aan wie ons haten. Het is misschien wel de moeilijkste en zwaarste opdracht die Hij ons geeft. Hopelijk kunnen de indrukwekkende getuigenissen van de vervolgde christenen en mensen zoals Debra Tate ons bij die opdracht helpen, en uiteindelijk bijdragen aan de evangelisatie en ons eigen zielenheil.