Een ander, beter zorgstelsel? Het moet en het kan.
Na tien jaar marktwerking en de zorgverzekeraars als regisseurs van onze zorg, blijkt dat de beloften van efficiëntere, toegankelijkere en goedkopere zorg niet zijn uitgekomen.
Daarom pleit een groeiende beweging voor een Nationaal ZorgFonds, zonder eigen risico, voor een einde aan de zorgverzekeraars in het hart van onze gezondheidszorg. Voor dit alternatief tekenden al meer dan 250.000 mensen en kwamen afgelopen weekend tienduizend mensen op de been.
De zorgverzekeringswet met de zorgverzekeraars in de centrale regierol voor onze gezondheidszorg heeft een grote tweedeling gebracht. Enerzijds maken de zorgverzekeraars winst, anderzijds geeft maar liefst een op de vijf mensen aan wel eens af te zien van noodzakelijke zorg vanwege de kosten.
Naast de gestegen zorgpremie stijgen ook de kosten die zieken maken voor medicijnen, fysiotherapie en hulpmiddelen. Gemiddeld betaalt een Nederlander – bovenop de premie – 711 euro per jaar aan zorgkosten. Dit gemiddelde is vertekenend: voor de een betekent dit geen extra kosten, voor de ander een extra kostenpost van duizenden euro’s.
De rekening ligt bij hen die ziek zijn en dit tast de solidariteit aan. Ook zorgverleners zien de gevolgen van de zorgverzekeraarsmacht. Ze krijgen, bovenop de al bestaande richtlijnen van beroepsgroepen zelf, absurde bureaucratie opgelegd. Patiënten worden niet gevrijwaard, zij krijgen in toenemende mate te maken met verplichte invullijsten om hun behandelaar te beoordelen. De zorgverzekeraar discussieert over de duur en zwaarte van de behandeling van mensen.
Dat mensen zouden willen kiezen tussen 61 zorgpolissen van 25 zorgverzekeraars, is onjuist, want maar 12% stapte in de afgelopen jaren vaker over (22% één keer en 66% nooit). Het ontwikkelen, in stand houden en promoten van al die merken kost wel een half miljard euro op jaarbasis, het oerwoud aan polissen is duurkoop.
Verzekerden, patiënten, zorgverleners; allemaal hebben ze last van de zorgverzekeraars en het eigen risico, daarom is het tijd voor een alternatief en dat is het Nationaal ZorgFonds.
Met een Nationaal ZorgFonds, dat bespaart op overstappen, winsten die zorgverzekeraars maken en de onmetelijke bureaucratie die zij opleveren, zal het eigen risico kunnen verdwijnen zonder premiestijging.
De angst dat mensen naar het ziekenhuis zullen lopen, is ongegrond. De huisarts stelt vast of er noodzaak is voor onderzoek of een behandeling en zorgt voor de doorverwijzing. Het Nationaal ZorgFonds zal toezien op het uitvoeren van één zorgpakket en omdat het zorgpakket voor iedereen hetzelfde is, wordt het bij wet onmogelijk om dat zorgpakket door private verzekeringen aan te bieden.
Het Nationaal ZorgFonds gaat niet méér doen dan het verdelen van het geld en toezien op doelmatige besteding. In plaats van de ‘schade’ per verzekerde te berekenen, zoals in het huidige stelsel gebeurt, berekenen wij de verwachte behoefte aan zorg in een regio.
Vervolgens gaan zorgverleners en zorgaanbieders in die regio zorgen voor voldoende aanbod om die zorg te kunnen verlenen. In samenwerking en niet als concurrent. Omdat er niet meer betaald wordt per product (DBC’s) is meer doen niet direct meer verdienen. Doen wat nodig is, wordt het devies en met afspraken dat er géén wachtlijsten ontstaan en dat gewerkt wordt volgens de laatste stand van de medische wetenschap.
Het Nationaal ZorgFonds gaat uit van samenwerking en zal daarom de marktwerking, ook tussen ziekenhuizen, stoppen. Daardoor wordt het mogelijk om te werken aan preventieve maatregelen: denk aan het langer thuis kunnen blijven wonen van ouderen, het gezond opgroeien van onze jeugd met goede voeding en beweging of het gezonder maken van wijken of industriële gebieden.
Omdat de regio’s samenwerken en angst voor winstbejag overbodig wordt, kan de bureaucratie afnemen tot de mate waarin overdracht en verslaglegging nodig is voor de behandeling van de patiënt en inzage in de kwaliteit.
In de afgelopen tien jaar is het verhaal geweest dat er voor ons zorgverzekeringstelsel geen alternatief zou bestaan. Terwijl verreweg de meeste landen een vorm van een nationaal zorgfonds hebben en ons stelsel enkel te vinden is in Zwitserland en de Verenigde Staten.
Dat het huidige stelsel niet gevolgd wordt in andere landen, is logisch omdat de uitvoeringskosten van dit stelsel veel te hoog zijn. Daarbij is het gek om jaarlijks meer dan veertig miljard euro aan premie en belastinggeld aan private verzekeraars over te maken. Met het Nationaal ZorgFonds wordt dat gigantische bedrag weer onder toezicht van de overheid gebracht.
Cobie Groenendijk is psychiater, Bart Bruijn is huisarts en Renske Leijten is Kamerlid voor de SP.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
