Veel grootouders wordt tot hun spijt contact met hun kleinkinderen onthouden. Het zou goed zijn als de overheid erkent dat de familieband voldoende is om aanspraak te maken op contact met de kleinkinderen.

Grootouders ondervinden veel problemen bij een contactbreuk met hun kleinkinderen. Die problemen zijn vaak het gevolg van een (v)echtscheiding, meningsverschil, psychische problemen, ouderverstoting, géén klik met de partner van zoon of dochter, sterfgeval van de zoon of dochter of zelfs ontvoering van een kind. Al deze dingen hebben een gemene deler, namelijk het onthouden en uitsluiten van contact met het kleinkind.

Gemis

Daarom roept de Stichting Voor Mijn Kleinkind al enkele jaren grootouders op om zich bij de stichting aan te sluiten en gezamenlijk te ‘vechten’ voor vooral de belangen van hun kleinkind(eren). Die moeten weten dat ze gemist worden en niet vergeten zijn.

Grootouders vervullen een belangrijke rol in het leven van hun kleinkinderen, en daarom moet er contact zijn. Grootouders zijn heden ten dage meer betrokken bij de opvoeding en actiever dan opa’s en oma’s in het verleden waren. Hun rol is aan de huidige omstandigheden aangepast, zij gaan veelal met hun tijd mee.

Ook maken veel ouders tegenwoordig graag gebruik van de mogelijkheid tot ‘goedkopere oppas’, omdat zijzelf moeten of kunnen (blijven) werken. Grootouders verrichten deze taken over het algemeen met veel liefde en volle inzet. Juist zij hebben meer (vrije) tijd en zijn uitgebalanceerd. Hierdoor hebben zij de mogelijkheid om steun en zekerheid te bieden aan hun kleinkinderen.

Veilige haven

De grootouders kunnen een veilige haven zijn waar kinderen even kunnen bijtanken wanneer het thuis moeilijk is of wanneer er grote druk op hen staat om te leren en presteren. Bij opa en oma kunnen ze lekker ontspannen, want die kunnen alle tijd en aandacht vrijmaken voor hun kleinkinderen en hen steunen.

Opa en oma kunnen kinderen bovendien belangrijke normen en waarden leren en ze kunnen de kinderen vertellen over vroeger, over hoe hun ouders kind waren en hoe het er toen aan toe ging. Opa en oma hebben vaak ook alle tijd om urenlang spelletjes te doen, voor te lezen en gezellig aanwezig te zijn.

Duidelijk anders

Niet alleen kinderen lijden onder de scheiding van hun ouders. Uit onderzoek van TNS NIPO blijkt dat voor 53% van de opa’s en oma’s het contact met hun kleinkinderen duidelijk anders is geworden.

Uit vervolgonderzoek onder die 53% blijkt dat 66% van hen bij scheiding het meeste verdriet heeft om het leed van de kleinkinderen; dat 47% de ex-schoonkinderen verwijt dat ze de kleinkinderen minder zien; dat 61% het contact met schoondochter of –zoon verliest en dat 12% de kleinkinderen na de scheiding nooit meer ziet. Dit alles terwijl de rol van opa en oma heel belangrijk is. Grootouders kunnen hun kleinkinderen juist in moeilijke omstandigheden een veilige en stabiele plek bieden. Een plek waar het leven gewoon door gaat en waar niet alles in duigen is gevallen.

Mediation

Het is echter niet voor alle grootouders vanzelfsprekend dat zij op een dergelijke manier kunnen of mogen omgaan met hun kleinkind(eren). Uit het onderzoek blijkt dan ook dat 63% van de grootouders meer rechten wil voor de omgang met hun kleinkinderen. Er zijn via de media en de politiek al verschillende pogingen gedaan om daar een keer verandering in aan te brengen.

Grootouders hebben echter nog altijd géén rechten als het om het onderhouden van contact met hun kleinkind(eren) gaat. Daarom is Stichting Voor mijn Kleinkind een petitie gestart om deze problematiek opnieuw onder de aandacht van de politiek te brengen.

We vragen de overheid te erkennen dat de familieband voldoende is om aanspraak te maken op contact met de kleinkinderen. In de ons omringende landen is dit al geregeld. We pleiten ook voor mediation, die contact mogelijk zou kunnen maken. Daar worden kleinkinderen én grootouders beter van.

Ruud Miché is voorzitter van Stichting Voor mijn Kleinkind. Info: www.voormijnkleinkind.nl