In de kerk in mijn dorp is een hele discussie over het Onzevader gaande. Sinds 27 november is de tekst veranderd. Niet iedereen vindt het nog “ons gebed”.
Onze Vader, die in de hemel zijt, uw naam worde geheiligd…, en dan zo verder. Vele katholieken hebben het gebed al jong geleerd. Al honderden, wellicht duizenden keren hebben we het uitgesproken.
Sinds zondag spreken we niet meer over ‘bekoring’ maar over ‘beproeving’. En in plaats van “anderen hun schuld vergeven” bidden we nu “vergeven aan onze schuldenaren”. En het woord “schuld” is veranderd in meervoud: we hebben nu “schulden” om te vergeven.
De Nederlandse bisschoppenconferentie heeft de Nederlandse en Vlaamse versie in elkaar gevoegd. Daarover heeft een zware internationale commissie sinds 2009 vergaderd. Volgens de bisschoppen is het nu eenvoudiger als bedevaartgangers uit Nederland en Vlaanderen samen op pad gaan. In Lourdes of andere plaatsen klinkt dan één gebed, in plaats van dat de bedevaartgangers soms door elkaar spreken.
Bisschop Jan Liesen, referent voor liturgie, noemde het in ons Katholiek Nieuwsblad “mooi en verheugend dat Nederland en Vlaanderen nu dezelfde tekst van het Onze Vader kunnen gaan bidden”.
Dat mag de bisschop best vinden. Maar persoonlijk ben ik nog niet zo overtuigd van de noodzaak. Zijn er nu echt geen belangrijker problemen op te lossen?
Hoeveel van onze Nederlandse katholieken gaan nu samen met Vlaamse geloofsgenoten op pad? En hoeveel daarvan zouden nu echt in verwarring raken als ze spreken over “schuld” in plaats van “schulden”? In zo’n internationale groep klinkt het gebed dan ook tegelijk in het Engels, Duits, Frans, noem maar op.
Toen ik in Lourdes was, had onze groep in elk geval geen last van de verschillende versies.
Sterker nog: ik vind het eigenlijk wel terecht dat er verschillende versies zijn. Het Nederlands en Vlaams zijn niet dezelfde taal. Er zijn mooie verschillen, merk ik als ik zelf in Brussel ben voor mijn werk als Europarlementslid.
Vlaams is méér dan een ‘zachte g”. Als Vlamingen onderling praten hoort u ze behoorlijk anders klappen (dat wil zeggen praten) dan het Nederlands. Dan hoor je dat de botten in promotie zijn (laarzen in de aanbieding zijn) en de afspraak “kwart na twee” is in plaats van kwart over twee. Niet voor niets ziet u op televisie ondertitels bij menig Vlaams programma.
Enkele verschillen tussen bevolkingen mogen er toch best blijven. We hoeven in Europa niet bepaald alles hetzelfde te maken. We hebben toch ieder onze eigen cultuur en geschiedenis. Dat we in Europa samen een handelsmarkt vormen en hecht samenwerken op politiek gebied, is al moeilijk genoeg.
Van mij hadden we best bij de oude versie mogen blijven. Er was niets mis met de versie zoals miljoenen Nederlandse katholieken die al decennia hebben geleerd en gebeden. De aanpassing is verspilde energie voor vele mensen.
Niet alle veranderingen zijn verbeteringen. Daarom moeten we mensen niet opzadelen met onnodige aanpassingen. We moeten toch al zoveel wennen aan alle veranderingen in de samenleving, door internet en globalisering.
Als we het Onzevader toch moeten veranderen, hadden de bisschoppen beter direct een oecumenische versie kunnen afspreken. Dan hadden zowel katholieken als protestanten hetzelfde Onzevader uitgesproken.
Een oecumenische versie lijkt me zinvoller dan een Nederlands-Vlaamse versie. Eén christelijke versie zou bijvoorbeeld handig zijn binnen een organisatie als het CDA. Mijn politieke partij verbindt immers katholieken met protestanten en anderen. Hoewel ik merk dat helaas steeds minder CDA-vergaderingen beginnen met een bijbeltekst of een vorm van het Onzevader.
Een oecumenische versie had ook de voorkeur van leden van de Karmel Gemeenschap in Almelo, las ik vorige week in mijn krant TC Tubantia. In het verhaal zeggen veel mensen dat ze tijd nodig hebben om te wennen.
Maar goed, ook al betwisten we de noodzaak van de aanpassing: de nieuwe versie van het Onzevader zal ook wel wennen. We zijn immers ook gewend geraakt aan de euro. En ook nieuwe gezichten in de politiek of op televisie zijn al gauw heel gewoon. Onze taalkwesties mogen niet in de weg staan van geloofskwesties.
Een nieuwe generatie kinderen groeit op met het nieuwe gebed. Belangrijker is dat ze het gebed leren dan welke versie ze nu precies leren.
Annie Schreijer-Pierik is lid van de CDA-delegatie in het Europees Parlement.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
