‘Onze’ eigen Jaap van Zweden is een wereldberoemd dirigent, die maar liefst twee symfonieorkesten leidt: een in Dallas en een in Hongkong. Toen hem onlangs door een journalist werd gevraagd hoe hij die twee banen aan verschillende kanten van de aardbol toch gecombineerd kreeg, antwoordde hij schouderophalend: “Ik heb veel zelfdiscipline.”
“Discipline maakt je vrij”, vervolgde de dirigent. “Toen ik in Hongkong ging werken vroegen muzikanten me om hen vrij te laten spelen. Maar die vrijheid is niet iets dat ik je kan geven. Het is iets dat je moet verdienen. Je moet op het puntje van je stoel zitten, niet uit angst om fouten te maken, maar uit enthousiasme.”
Vrijheid door discipline: een mooi en waar inzicht, dat tegelijk heel oneigentijds klinkt. Ga op 5 mei eens naar een willekeurig bevrijdingsfestival en vraag aan de bezoekers wat vrijheid betekent. Goede kans dat ze de plastic beker met bier opheffen, om zich heen wijzen naar alle mensen die (hopelijk) in het zonnetje op het gras zitten te luisteren naar de optredende bandjes: dát is vrijheid!
Tot op zekere hoogte hebben zij gelijk: natuurlijk kan dat een aangename manier zijn om van de vrijheid te genieten, er is niets mis mee. Maar het risico bestaat wel, dat we vrijheid gaan verwarren met een aangenaam gevoel, het zonder verplichtingen zijn, ‘alles mag en niets moet’.
Wie maken de vrijheid mogelijk op dat bevrijdingsfestival? Dat zijn de mensen die de kaartjes knippen, de podiums opbouwen, de horecakraampjes bemannen, de veiligheid bewaken, de geluidstechnici, de muzikanten die door hard repeteren een mooi concert kunnen geven…
De bezoeker zal zeggen: “Zij zijn niet vrij, zij moeten werken vandaag!” Toch zijn juist zij het die, in de zin die Jaap van Zweden ook bedoelt, de vrijheid mogelijk maken. Vrijheid vraagt inzet, werk, geduld, volharding, (zelf)discipline inderdaad – dat 5 mei niet elk jaar meer een vrije dag is, is zo bezien wel goed. De vrijheid die we vieren is ook niet door lanterfanten bevochten.
Als de Kerk voor roepingen bidt, zoals afgelopen zondag, klinkt dat besef ook mee. De roeping tot het priesterschap en het religieuze leven, of eigenlijk elke kerkelijke of wereldse roeping, is in moderne ogen vaak een inperking van de vrijheid, omdat men kijkt naar wat je allemaal wel en niet mag.
Het is een even beperkt vrijheidsbegrip. De discipline die een roeping vraagt, lijkt op die van de muzikant in het symfonieorkest. We vinden vrijheid door oefening, inspanning, concentratie – op het puntje van de stoel, niet uit angst, maar uit enthousiasme. Dát is de vrijheid waarvoor we bidden.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
