Tijdens de algemene audiëntie van woensdag 28 juni sprak paus Franciscus over de heilige Mary MacKillop (1842-1909), stichteres van de zusters van Sint Jozef van het Heilig Hart.

MacKillop wijdde haar leven aan de intellectuele en religieuze vorming van de armen op het Australische platteland. Ze werd in de buurt van Melbourne geboren uit ouders die vanuit Schotland naar Australië emigreerden.

Gods aanwezigheid

Als jong meisje voelde ze zich door God geroepen om Hem te dienen en van Hem te getuigen, niet alleen met woorden, maar vooral met een leven dat werd getransformeerd door Gods aanwezigheid.

Kijkend naar de tekenen van de tijd, begreep ze dat ze haar leven moest wijden aan het onderwijs aan de jeugd, in de wetenschap dat katholiek onderwijs een vorm van evangelisatie is.

Armen en gemarginaliseerden

We kunnen zeggen dat elke heilige een missie is, gepland door de Vader om op een specifiek moment in de geschiedenis een bepaald aspect van het Evangelie te weerspiegelen en te belichamen. Mary McKillop deed dat vooral door het stichten van scholen.

Een essentieel kenmerk van haar ijver voor het Evangelie was de zorg voor de armen en gemarginaliseerden. Dit is heel belangrijk: op de weg naar heiligheid zijn de armen en gemarginaliseerden de hoofdrolspelers. Iemand kan niet vooruitkomen in heiligheid als hij of zij niet op de een of andere manier ook aan hen toegewijd is.

Eerste school

Deze zorg voor de armen en gemarginaliseerden dreef Mary ertoe om te gaan waar anderen niet wilden of konden gaan. Op 19 maart 1866, het feest van Sint-Jozef, opende ze de eerste school in een kleine buitenwijk in Zuid-Australië.

MacKillop was ervan overtuigd dat het doel van onderwijs de integrale ontwikkeling van de persoon is, als individu en als lid van de gemeenschap. Onderwijs bestaat inderdaad niet uit het vullen van het hoofd met ideeën. Wat houdt onderwijs dan wel in?

Liefdadigheidswerken

Studenten begeleiden en aanmoedigen op de weg van menselijke en geestelijke groei, hun tonen hoe vriendschap met de verrezen Jezus het hart verruimt en het leven menselijker maakt. Opvoeden en helpen om goed te denken, goed te voelen en goed te doen.

MacKillops ijver om het Evangelie onder de armen te verspreiden bracht haar ook tot een aantal andere liefdadigheidswerken, te beginnen met het Huis van Voorzienigheid dat in Adelaide werd geopend om ouderen en verlaten kinderen op te vangen.

Vertrouwen in de Voorzienigheid

Ze had een groot vertrouwen in Gods voorzienigheid. Ze was er altijd van overtuigd dat God in elke situatie voorziet. Maar dat spaarde haar niet voor de zorgen en moeilijkheden die haar apostolaat met zich meebracht, en daar had Mary goede redenen voor.

Ze moest rekeningen betalen, onderhandelen met plaatselijke bisschoppen en priesters, de scholen beheren en zorgen voor de professionele en geestelijke vorming van haar zusters. Later kreeg ze gezondheidsproblemen. Maar ondanks alles bleef ze kalm en droeg geduldig het kruis dat integraal deel uitmaakt van de missie.

Het kruis liefhebben

Op het feest van de Kruisverheffing zei Mary eens tegen een van haar zusters: “Mijn dochter, al vele jaren heb ik geleerd het kruis lief te hebben.” Ze gaf niet op in tijden van beproeving en duisternis, wanneer haar vreugde werd getemperd door tegenstand of afwijzing.

Alle heiligen hadden te maken met tegenstand, zelfs binnen de Kerk. Dit is merkwaardig. En ook zij had er mee te maken. Ze was ervan overtuigd dat zelfs wanneer de Heer haar “het brood van de tegenspoed en het water van de ellende” gaf (Js. 30,20), de Heer zelf haar roep spoedig zou beantwoorden en haar met zijn genade zou omringen. Dit is het geheim van apostolische ijver: de voortdurende relatie met de Heer.