Tijdens de algemene audiëntie van woensdag 12 april sprak paus Franciscus over goede en verkeerde ijver.

Sint-Paulus is zich niet onbewust van het gevaar van een verwrongen, verkeerd gerichte ijver. Hijzelf was in deze valkuil gevallen vóór de voorzienige val op de weg naar Damascus.

Ware ijver

Wij kunnen niet voorbijgaan aan de ijver waarmee sommigen zich aan verkeerde bezigheden wijden, zelfs binnen de christelijke gemeenschap zelf. Men kan zich beroemen op een valse evangelische ijver terwijl men eigenlijk ijdelheid of eigen overtuigingen of een beetje liefde voor zichzelf nastreeft.

Wat zijn volgens Paulus de kenmerken van ware evangelische ijver? De apostel geeft een lijst van ‘wapens’ voor de geestelijke strijd. Daaronder is de bereidheid om het Evangelie te verspreiden, door sommigen vertaald als “ijver” – deze persoon is ijverig in het uitdragen van deze ideeën – en aangeduid als een “schoen”.

Uitrusting soldaat

Deze metafoor sluit aan bij een tekst van de profeet Jesaja, die het volgende zegt: “Hoe welkom zijn op de bergen de voeten van de vreugdebode, die vrede meldt, van de vreugdebode met goed bericht die een boodschap van heil laat horen en tot Sion zegt: ‘Uw God is als koning gekomen!’” (52,7).

Ook hier is sprake van de voeten van een verkondiger van goed nieuws. Waarom? Omdat degene die gaat verkondigen moet bewegen! Maar we merken ook op dat Paulus in deze tekst over schoeisel spreekt als onderdeel van een harnas, naar analogie van de uitrusting van een soldaat die ten strijde trekt.

Juiste richting

In de strijd was het essentieel om een stabiele voet te hebben om de valkuilen van het terrein te vermijden en de kracht te hebben om te rennen en zich in de juiste richting te bewegen.

Evangelische ijver is de steun waarop de verkondiging berust, en verkondigers zijn een beetje als de voeten van het lichaam van Christus dat de Kerk is. Er is geen verkondiging zonder beweging, zonder ‘naar buiten gaan’, zonder initiatief.

Toetsenbordstrijders

Dit betekent dat er geen christen is als hij niet in beweging is. Er is geen verkondiging zonder beweging, zonder lopen. Men verkondigt het Evangelie niet stilstaand, opgesloten in een kantoor, aan zijn bureau of achter zijn computer, ruzie makend als ‘toetsenbordstrijders’, of door de creativiteit van de verkondiging te vervangen door het knippen en plakken van ideeën.

De term die Paulus gebruikt om het schoeisel aan te duiden van hen die het Evangelie dragen, is een Grieks woord dat staat voor paraatheid, voorbereiding, voortvarendheid. Het is het tegenovergestelde van luiheid, die onverenigbaar is met liefde.

Dynamiek en initiatief

Een heraut is klaar om te gaan en weet dat de Heer op een verrassende manier voorbijkomt. Daarom moet hij of zij vrij zijn van schema’s en voorbereid zijn op een onverwachte en nieuwe actie: voorbereid op verrassingen.

Daarom is het belangrijk deze bereidheid tot het nieuwe van het Evangelie te hebben, deze houding die gepaard gaat met dynamiek, initiatief nemen, vooropgaan. Het betekent dat we de gelegenheid om het Evangelie van vrede te verkondigen niet voorbij laten gaan, de vrede die Christus meer en beter weet te geven dan de wereld.

God verandert het hart

Daarom spoor ik jullie aan om verkondigers te zijn die in beweging zijn, zonder angst, die voorwaarts gaan, om de schoonheid van het Evangelie te brengen, om de nieuwheid van Jezus te brengen die alles verandert.

“Ja, God verandert de kalender, want nu tellen we de jaren die met Jezus beginnen…” Maar verandert Hij ook het hart? En ben je bereid om Jezus je hart te laten veranderen? Of ben je een lauwe christen, die niet in beweging komt? Denk er eens over na: ben je enthousiast voor Jezus, ga je vooruit?