In de Albert Heijn is het altijd druk rond etenstijd. Je kunt geen stuk fruit uit het schap pakken of een pak ijsjes uit de vriezer, zonder dat je minstens een keer bent platgewalst. Ik word er altijd een beetje chagrijnig van en vraag mezelf dan af, waarom ik altijd rond dit tijdstip naar de supermarkt ga.

Het allerergste vind ik de rijen bij de kassa’s. Het liefste ga ik naar de zelfscan, want dat kan lekker snel gaan, maar vandaag had ik ‘on-scanbare’ producten en moest ik dus naar de gewone kassa. Bij welke kassa ga ik staan? Welke is het kortste? Welke caissière ziet er vriendelijk en vlot uit?

Extra liefde nodig

Dit keer koos ik voor een rij met twee mannen voor mij. Een man in een rolstoel en een man tussen ons in. De man in de rolstoel had een zichtbare beperking. Zowel fysiek als mentaal. Ik houd van alle mensen, maar speciaal van de mensen die wat extra liefde nodig hebben en vooral geven!

Ik begreep uit het gesprek dat meneer voor de eerste keer alleen boodschappen was gaan doen. Hij had, voor zover hij kon, alles uitgerekend en zou met zijn budget precies uit moeten komen. De caissière scant het laatste product en de man ziet er aangedaan uit. Er loopt een traan over zijn wang. Hij zit over zijn budget heen. De man kijkt wat verdrietig rond en kijkt naar zijn boodschappen. Welke boodschappen hadden prioriteit en welke boodschappen kon hij van zijn aankoop afhalen?

Ik twijfel wat te doen, maar voordat ik überhaupt een keuze kan maken draait de man tussen ons in zich om, kijkt me aan, krijgt een glimlach rond zijn mond en draait zich terug om. “Meneer, mag ik uw boodschappen betalen?”

Voorbeeld voor anderen

De man in de rolstoel weet niet wat er gebeurt en staart naar de andere man. “Ik zou u graag helpen.” De man in de rolstoel weet nog steeds niet waar hij het zoeken moet, maar veegt zijn tranen langzaam van zijn wang. Hij stemt toe en is dit keer zichtbaar geroerd van blijdschap. De man betaalt de boodschappen van de andere man en wenst hem een fijne dag. De glimlach van de man in de rolstoel is groot. Hij glinstert en geeft bijna licht.

Hij wacht tot de man zijn eigen boodschappen heeft afgerekend en vraagt hem of hij een knuffel mag geven. Ondanks de afstandsregel stemt de man toe en de mannen omhelzen elkaar stevig. De glimlachen worden alleen maar groter en ik betrap er ook een op mijn gezicht. “Dankuwel meneer, u bent een zegen en een echt voorbeeld voor anderen. Dankuwel!” De mannen lopen al pratend de winkel uit en ik kan mijn eigen boodschappen afrekenen.

De waarde van een glimlach

Wat is een glimlach jou waard? Kijk jij naar de anderen om je heen? Help jij waar kan? Met kleine en/of grote dingen?

Ik kan genieten van de kleinste dingetjes in het leven. Als ik buiten rondloop of een kind zie spelen, verschijnt er een lach op mijn gezicht. Ik herinner me dan even aan onze goede God die alles zo mooi gemaakt heeft. “Ik geloof dat God ook op zo’n manier kan lachen. Dat Hij glimlacht als Hij jou ziet”, zoals Renske Tijhof op Zij Lacht schrijft.

Hij ziet ons graag genieten en hij ziet anderen graag genieten. Hoe mooi is het dan, dat wij elkaar een glimlach kunnen geven en zo allemaal kunnen genieten? En weet je wat mooi is? Een glimlach? Dat is helemaal gratis!

De Heer, uw God, is in uw midden, een Held, Die verlossen zal. Hij zal Zich over u verheugen met blijdschap. Hij zal zwijgen in Zijn liefde. Hij zal Zich over u verblijden met gejuich (Sefanja 3:17).