De geboorte van Jezus confronteert ons met een cruciale vraag: durven wij ons voor Hem open te stellen?

De heilige familie liep van Nazareth naar Bethlehem, beslist geen kleine afstand. Toen ze in Bethlehem aankwamen, was er geen plaats meer in de herberg en de deuren gingen voor hen dicht.

“Waar naartoe?” zal de goede Jozef gedacht hebben. Hij had immers zijn hoop gevestigd op opvang bij familie, vrienden of bekenden in de stad van zijn herkomst. Maar dat viel tegen; geen plaats, geen tijd, geen zin, geen creativiteit om een hoogzwangere vrouw en haar bezorgde echtgenoot een oplossing te bieden.

Gods eerste huis op aarde

Het was een koude en donkere winternacht, maar de maan verlichtte het pad en in een grot, daar waar dieren een schuilplaats vonden voor de nacht en de kou, daar was het eerste huis van God op aarde.

Geen mens kwam de jonge Moeder te hulp, maar de hemel raakte de aarde aan, en engelen zongen in koor en stelden het hoogheilig paar gerust. Jezus, de lang verwachte Messias – zijn naam betekent ‘God redt’ – kwam daar ter wereld waar niemand Hem verwachtte. Wie heeft de moed om het te zien?

De liefde

Was Hij in een mooi paleis tussen satijnen lakens geboren, dan waren mensen in de rij gaan staan om Hem te begroeten. Was Jozef een rijk man geweest, dan hadden ze wel een extra kamer ingericht in de herberg. Door geld immers, gaat de wereld rond. Hebben we de moed om het toe te geven?

Zijn wiegje was een voederbak, zijn matras van stro, zijn lakens een doek waar zijn Moeder Hem liefdevol in had gewikkeld. Het was de liefde van zijn Vader en Moeder die van de stal voor het Kind een thuis maakte. Zijn we moedig genoeg om het te begrijpen?

De engelenkoren zongen en verkondigden Gods glorie, en vrede op aarde voor mensen van goede wil. Herders hoorden het en spoedden zich naar Bethlehem om als eersten het Kind te bezoeken. Hebben wij de moed om te luisteren?

Koningen uit verre landen zagen zijn ster aan de hemel en lieten alles achter om de Christus – de gezalfde van God – te gaan zoeken, want in hun harten leefde het verlangen om de Heiland te leren kennen. Hebben wij de moed om zover te gaan?

Hoe vaak sluiten wij onze ogen

Hoe vaak hebben wij in het afgelopen jaar onze ogen gesloten om maar niet te zien, niet willen luisteren om maar niet te horen, onze gedachten op iets anders gericht om maar niet te hoeven begrijpen, ons hart gesloten om niet verder te gaan dan de grens die we zelf gesteld hadden?

Hoe anders is God. Zijn liefde kent geen grenzen. Al in de kribbe nam Hij het kruis op in totale, zichzelf gevende liefde. Zo gaf Hij ons hoop, om in hopeloze situaties de moed niet op te geven. Hebben wij de moed om op zoek te gaan naar de levende Christus vandaag?

God wacht op ons

Hij wacht op ons, thuis, en in de zieken, de eenzamen, de bedroefden, mensen die hongeren naar voedsel en liefde. Hebben wij de moed om Hem te zien?

Hebben wij de moed om Hem te ontmoeten, daar waar we Hem soms liever niet zouden willen zien? Het is Kerstmis waar wij het Hem toestaan ons te ontmoeten, zelfs op die plekken waar wij Hem het minst zouden verwachten. Zo kan Gods liefde ons leven geven, diepe vreugde, en vrede in zijn altijd bemoedigende aanwezigheid.