“Man. Vader. Opa. Politieagent. Weduwnaar.” Op de vraag van zijn psycholoog wie hij werkelijk is, weet Ingimundur met enige moeite deze antwoorden te brommen. Ze onderstrepen zijn karakter: een stugge man van weinig woorden. Een binnenvetter.
Terug naar het begin van de film. In het openingsbeeld stort een auto in dichte mist een ravijn in. Dan volgt een lange serie shots waarin een eenvoudig huis midden in de IJslandse leegte wordt getoond.
Alle seizoenen en weersomstandigheden passeren: sneeuw, storm, slagregen, stralende zonneschijn. Sfeer en kleur veranderen voortdurend. Zware vioolmuziek klinkt. Het is een prachtig schouwspel, illustratief voor desolaat IJsland.
Langzaam wordt duidelijk wie Ingimundur is: een voormalig politieagent die twee jaar geleden zijn vrouw verloren heef. Hij stort zich nu verbeten op de verbouwing van een huisje voor zijn dochter en zijn geliefde kleindochter Salka, op wie hij regelmatig past. Tussendoor bezoekt hij zijn oud-collega’s op het politiebureau en praat hij met een psycholoog over de dood van zijn vrouw.
Het tempo van A white, white day is laag. Dat is niet storend, eerder aangenaam. Duidelijk is dat er onderhuids iets suddert bij Ingimundur. Dit neemt – aanvankelijk inwendig – toe wanneer hij in een doos met oude spullen van zijn vrouw een videoband vindt. De beelden doen bij Ingimundur het vermoeden ontstaan dat zijn vrouw hem bedroog met een ander.
Zijn inwendige spanning komt meer en meer naar de oppervlakte. Hij vertelt Salka voor het slapen gaan een extreem eng verhaaltje, hij sloopt de behandelkamer van de psycholoog en gooit zelfs twee voormalige collega’s in de cel. Een heuse explosie kan niet uitblijven, zoveel is duidelijk. De camera volgt de lange weg van een rotsblok dat van een berg dondert, een sterke metafoor voor Ingimundurs teloorgang.
Op momenten is in IJsland de mist zo dicht, dat deze naadloos overgaat in de besneeuwde aarde en alle kleur lijkt te verdwijnen. Op zo’n white day spreken volgens een IJslandse volkswijsheid de doden en de levenden met elkaar.
Maar A white, white day is op de eerste plaats een karakterstudie van een man die verteerd wordt door verdriet en ingehouden woede. Veel vragen blijven onbeantwoord. Misschien moet je als kijker ook niet te veel naar antwoorden zoeken, maar je mee laten voeren door de beelden en de trage ontwikkelingen.
Film: A white, white day (2019), IJsland, 109 min. Regie: Hlynur Palmason, met o.a. Ingvar Sigurdsson en Ída Mekkín Hlynsdóttir.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
