In 2005 eindigde Abbé Pierre op de derde plaats in de verkiezing van ‘de grootste Fransman aller tijden’. Na Charles de Gaulle, maar voor onder meer Marie Curie, Victor Hugo en Napoleon Bonaparte. In Frankrijk dus een held, maar op andere plekken in de wereld toch wat minder bekend.

Tijd voor een film. Een (zeer) uitgebreide maar wat brave, chronologische weergave van zijn lange leven (1912-2007). Hij is de stichter van en grote kracht achter de Emmausbeweging, die zich tot op de dag van vandaag inzet tegen armoede en vecht voor een dak boven ieders hoofd.

Abbé Pierre wordt als Henri Antoine Grouès geboren in een welgesteld gezin, maar hij geeft zijn erfdeel op jonge leeftijd al weg. Hij kiest voor een kloosterleven bij de kapucijnen, waar hij in 1938 tot priester wordt gewijd. Vanwege zijn zwakke gestel moet hij het klooster verlaten.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontpopt hij zich tot verzetsstrijder. In die periode ontstaat zijn schuilnaam Abbé Pierre, die hij zijn hele leven blijft gebruiken. Hij leert in het verzet Lucie Coutaz kennen. Ze wordt zijn levenslange steun en toeverlaat.

Na de oorlog belandt Abbé Pierre in het Franse parlement, waar hij het in felle bewoordingen opneemt voor de armen. Hij pleit hartstochtelijk voor de bouw van noodwoningen. Hieruit ontstaat de eerste Emmausgemeenschap, waar daklozen worden opgevangen. Mensen verdienen er geld met de verkoop van weggegooide spullen: het begin van het fenomeen kringloopwinkel.

Na een bevlogen radio-oproep komt er in de jaren vijftig eindelijk een geld- en goederenstroom op gang vanuit de overheid en particulieren. “Jij die pijn hebt, kom. Hier is hulp!” zo klinkt Abbé Pierre bezield. “We weigeren een wereld te accepteren waarin veel van ons lijden. ‘Kom binnen, we hebben op je gewacht’, dát moet iedereen horen die het nodig heeft.”

Abbé Pierre wijdt letterlijk zijn hele ziel en zaligheid aan onbaatzuchtige naastenliefde en is daarmee een inspirerend voorbeeld voor velen. In deze film komt dit niet optimaal uit de verf. Het verhaal is mooi, de beelden prachtig en het spel prima, maar het is simpelweg te lang en te veel van hetzelfde. Weer een tirade, weer een pleidooi. Jammer!

De slotmededeling dat vandaag de dag wereldwijd nog altijd achthonderd miljoen mensen op straat leven, maakt keihard duidelijk dat er in deze individualistische tijden nog heel veel mensen als Abbé Pierre nodig zijn.

Film: L’Abbé Pierre (2023), Frankrijk, 137 min. Regie: Frédéric Tellier, met o.a. Benjamin Lavernhe en Emmanuelle Bercot.