Het stap voor stap blootleggen van een archeologische opgraving is niet per se een boeiend gegeven voor een film. Met een schepje en een vegertje uiterst behoedzaam zand weghalen, levert geen urenlang en adembenemend schouwspel op. Daar moet The dig het dan ook niet van hebben. Toch is het wel het uitgangspunt van de film, gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
In 1939, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, besluit de rijke weduwe Edith Pretty uit te zoeken wat er onder de mysterieuze grafheuvels op haar landgoed in het Britse graafschap Suffolk schuilgaat. Hiervoor huurt ze de rustige maar bekwame autodidact Basil Brown in. Al gauw blijkt zich onder de modder een grootse vondst te bevinden: het scheepsgraf van een Angelsaksische koning uit de zesde eeuw, vol sieraden en munten. Tegen eerdere aannames in bewijst de schat dat Engeland in de Middeleeuwen al een ontwikkelde en geciviliseerde beschaving kende. De opwinding is groot, en de bescheiden Brown wordt aan de kant gezet door archeologen van statuur, verbonden aan het British Museum. Ondertussen raakt het zoontje van Pretty, de negenjarig Robert, meer en meer gefascineerd door alles wat uit de grond tevoorschijn komt, blijkt Pretty zelf doodziek en lijkt er een sterke aantrekkingskracht te zijn tussen haar en Brown, zonder dat er ook maar een liefdesscène aan te pas komt. Zielsverwantschap, zogezegd.
Regisseur Simon Stone (in Nederland vooral bekend van zijn vernieuwende werk bij Internationaal Theater Amsterdam) focust zich op de boodschap die Pretty en Brown voortdurend uitdragen: we leggen het verleden bloot om de toekomst te begrijpen. “We maken allemaal deel uit van iets dat voortduurt”, zo stellen ze. The dig vertelt vooral een verhaal over de sterfelijkheid van de mens en over dat wat wordt vergeten versus dat wat beklijft.
The dig is welhaast contemplatief te noemen. De onderlinge relaties hebben weinig woorden nodig, de trage beelden en dromerige muziek doen verstillen en de prachtige beelden van het ingetogen landschap maken het geheel af. Het zijn vooral de acteurs Carey Mulligan (Pretty) en Ralph Fiennes (Brown) die je The dig intrekken met hun kleine, maar volstrekt overtuigende spel. Dat er in de tweede helft van het verhaal allerlei extra personages en lijntjes worden toegevoegd is eigenlijk zonde, want overbodig.
Film: The dig (2021), Groot-Brittannië, 112 min. Regie: Simon Stone, met o.a.Carey Mulligan en Ralph Fiennes. Deze film is te zien via Netflix.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
