Twee Amerikaanse militairen, een onzichtbare Iraakse sluipschutter, enkele vierkante meters woestijnzand en een gammel muurtje. Het zijn letterlijk alle ingrediënten van ‘éénlocatiefilm’ The wall.
Geen muziek, geen flashbacks of flashforwards, geen grootse effecten. Hou dan de spanning maar eens ruim tachtig minuten vast. Regisseur Doug Liman slaagt er redelijk in.
Het is eind 2007. Toenmalig president Bush heeft de oorlog in Irak ten einde verklaard. De twee militairen en kameraden Isaac en Matthews krijgen de opdracht om in de woestijn een oliepijplijn te inspecteren. Daar omheen blijkt een slag te hebben plaatsgevonden. Een groep civiele werkers is doodgeschoten.
Isaac en Matthews liggen al uren in het stof en de slopende hitte maar zien geen enkel teken van leven. Wanneer Matthews op verkenning gaat, wordt hij bruut neergeschoten en raakt levensgevaarlijk gewond. Als Isaac hem probeert te redden wordt ook hij geraakt. Hij weet zich nog net te verschuilen achter een klein, wankel muurtje.
En dan begint The wall pas echt. Niet met nog meer schoten en nog meer geweld, maar met een psychologisch kat-en-muisspel tussen Isaac en naar wat blijkt Juba, de meest gevreesde Iraakse scherpschutter (die overigens nooit in beeld komt, maar enkel te horen is). Terwijl Isaac langzaam uitdroogt en doodbloedt, weet de sniper – hoog opgeleid en vloeiend Engels sprekend – via een radiofrequentie contact met hem te zoeken.
“Ik wil je leren kennen”, zo klinkt het. “Waarom ben je hier?” Er ontstaan filosofische gesprekken waarin zelfs gedichten van Edgar Allen Poe worden geciteerd. Geloofwaardig is het niet per se, maar boeiend wel. En ondertussen weet je als kijker al die tijd: er gaat iets gebeuren!
Met de spanning is het dus dik in orde in The wall, hoewel de film misschien nog aan kracht had gewonnen wanneer deze geen tachtig minuten maar de helft daarvan had geduurd. Kwalijk is het voortdurende gebruik van het in de Verenigde Staten zo geliefde ‘F-woord’. Een Amerikaanse film kan blijkbaar niet meer zonder. Irritant!
De kameraadschap tot het bitterende einde toe tussen Isaac en Matthews daarentegen, is (in al zijn stoere mannelijkheid) ontroerend. Bovenal gaat de film over wanhoop, uitzichtloosheid en doodsangst. The wall is deprimerend en beklemmend, maar ook een intense filmervaring.
Film: The wall (2017), Verenigde Staten, 81 min. Regie: Doug Liman, met o.a. Aaron Taylor-Johnson en John Cena.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
