Op een varkensboerderij in het fictieve Brabantse plaatsje Waldstille gaat alles zoals het er al jaren gaat. Ben runt het familiebedrijf samen met zijn broer en vader, ons kent ons in het dorp en op zondag treft iedereen elkaar in de kerk. Carnaval en de kermis vormen de jaarlijkse hoogtepunten.
Zo ook in het leven van Ben, zijn vrouw Tinka en hun tweejarige dochtertje Cindy. Waldstille begint met drukke, enigszins onverstaanbare scènes. Het is carnaval. Ben en Tinka mogen even ‘los’. De alcohol vloeit rijkelijk. Ben kruipt aan het einde van de avond toch achter het stuur. Wat volgt laat zich raden en een oorverdovende stilte rest.
Dan maakt Waldstille een sprong in tijd. Het is zo’n vier jaar later. Zonder woorden, enkel met ingetogen beelden, wordt duidelijk dat Tinka is omgekomen, Ben jaren in de gevangenis heeft gezeten en dat Cindy inmiddels een meisje van zes jaar oud is. Ze wordt opgevoed door haar tante Debbie, de zus van Tinka.
Ben keert terug in de gemeenschap die hem ooit zo vertrouwd was, maar die tijd is voorbij. Er wordt nauwelijks gepraat, maar vooral gestaard, gezwegen en in stilte verweten.
Af en toe is er een uitbarsting, bijvoorbeeld van Bens’ schoonvader: “Jij hebt mijn dochter vermoord. Je hebt het recht niet om je kind te zien. Mijn leven is een hel en dat ga ik van jouw leven ook maken.” Ben kan enkel zwijgen.
Maar ook zonder veel woorden zijn de spanning en de enorme onmacht in alle hevigheid voelbaar. Een knappe prestatie van de sterke acteurs en de jonge, vrij onervaren regisseur Martijn Maria Smits.
Vanuit zijn enorme verlangen om in contact te komen met zijn dochtertje, verzandt Ben in roekeloze, zinloze en wellicht zelfs onethische acties. Overduidelijk voortkomend uit wanhoop, maar daarmee ook voorstelbaar of zelfs goed te praten?
De regisseur vult deze vragen niet in. Hij laat het antwoorden aan de kijker. Of Ben dader of slachtoffer is, daar zal heel verschillend over worden gedacht.
Uiteindelijk gaat Waldstille over het recht op een tweede kans. Een groot thema, en in alle introvert-heid is Waldstille daarmee ook een grote film. Een verstilde film, die desondanks nog wel een tijdje na-echoot.
Film: Waldstille (2016), Nederland, 90 min. Regie: Martijn Maria Smits, met o.a. Thomas Ryckewaert, Jelka van Houten en Johan Leysen.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
