Hoofdredacteur Luk Vanmaercke van het Vlaamse katholieke blad Kerk & Leven pleit in een column voor gehuwd priesterschap en openstelling van het priesterschap voor vrouwen.
In de op kerknet.be, de website van de Vlaamse kerkprovincie, gepubliceerde bijdrage schrijft Vanmaercke: “Dat vrouwen nog steeds worden uitgesloten van het priesterambt, valt niet langer te verantwoorden. Pogingen tot theologische onderbouw van het exclusief mannelijke priesterschap rammelen aan alle kanten en overtuigen de overgrote meerderheid van de gelovigen niet langer.”
Hij vervolgt: “Als vrouwen tweeduizend jaar geleden geen priester konden worden, was dat om cultuur-historische redenen.
Dat de Kerk vandaag vrouwen als tweederangsgelovigen blijft behandelen, is niet enkel betreurenswaardig, het is onrechtvaardig en niet langer aanvaardbaar. Vrouwen houden in de praktijk onze parochies draaiende. Welke kerkleider wil voor hen zijn nek uitsteken?”
Ook refereert Vanmaercke in zijn column aan het interview dat mgr. Jozef De Kesel onlangs gaf aan De Zondag. De aartsbisschop van Mechelen-Brussel zei daarin het celibaat niet te willen afschaffen, maar “voorstander” te zijn van “het model van de oosters katholieke kerk”, waar ook gehuwde mannen de priesterwijding kunnen ontvangen.
Volgens Vanmaercke kent de verplichte koppeling van priesterschap en celibaat “een lange geschiedenis van vallen en opstaan” en zou ze “eeuwenlang” “omstreden en niet algemeen aanvaard” zijn geweest.
“Pas op het Concilie van Trente (1545-1563) wordt de verplichting echt algemeen. Na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) hoopten echter veel seminaristen en priesters dat het verplichte celibaat snel zou sneuvelen.”
Volgens Vanmaercke zijn er “heel wat priesters die het celibaat in de feiten niet respecteren” en laat de Kerk “dat al decennia oogluikend toe”.
“Een gezonde situatie is dat niet. Ofwel vindt met het celibaat cruciaal en moet het worden gerespecteerd, ofwel is het de hoogste tijd om priesters de kans te geven in alle openheid een duurzame liefdesrelatie te hebben, iets waarnaar velen verlangen. De tweede optie is de meest wijze en duurzame. Voor sommige priesters is het celibaat een kerker waarin hun verlangen naar geluk gevangen zit.”
Vanmaercke schrijft dat het wijden van gehuwde mannen niet, zoals wel wordt gezegd, het priestertekort zal oplossen.
“Het staat echter als een paal boven water dat heel wat mannen die een pastorale opleiding volgden of tot diaken werden gewijd, perfect in staat zouden zijn een priesterrol op zich te nemen. Velen zouden daar ook toe bereid zijn.”
De Kerk & Leven-hoofdredacteur vindt dat het tijd is voor een “grondige evaluatie” van de “invulling van het priesterschap”. “De tijd dat de Kerk in heel Vlaanderen toptalenten kon aantrekken, is helaas lang voorbij. De spoeling wordt erg dun. De kwaliteit is niet altijd verzekerd.”
“Het wordt steeds moeilijker om aan gelovigen uit te leggen dat bepaalde taken en functies voorbehouden blijven voor een steeds kleinere groep gewijden. Als de Kerk haar leden wil overtuigen, moet het debat over het priesterschap dringend diepgaand en zonder taboes worden gevoerd.”
In juni 2015 schreef Vanmaercke in een ook op kerknet.be gepubliceerd commentaar dat katholieken het ‘homohuwelijk’ als “een nieuwe kans” zouden moeten zien “in plaats van als een bedreiging”.
De toenmalig aartsbisschop van Mechelen-Brussel, mgr. Léonard, distantieerde zich in juli van dat jaar in Kerk & Leven van Vanmaerckes opvatting: “Een standpunt van de hoofdredacteur, waarvan ik mij overeenkomstig mijn geweten moet distantiëren.”
Kerk & Leven wordt uitgegeven onder verantwoordelijkheid van de Vlaamse bisschoppen. Het blad werd in de jaren veertig van de twintigste eeuw opgericht door de Vlaamse dominicanen, toen nog onder een andere naam.
In 1959 werd het overgenomen door de Vlaamse bisdommen. Het valt volgens eigen opgave wekelijks bij 240.000 huishoudens in de bus.
