Niet links of rechts heeft de voorbije verkiezingen gewonnen, maar de versplintering. De coalitievorming wordt linksom of rechtsom het lijmen van scherven. De christelijke scherf heeft daarbij een veel minder gunstige uitgangspositie dan vier jaar geleden. Toen slaagde de ChristenUnie er nog in om de medisch-ethische stokpaardjes van D66 terug op stal te zetten.
Maar ja, nu is D66 ineens stukken groter waar de CU ternauwernood gelijk bleef. Kaag zal zich niets meer gelegen laten liggen aan Segers. Ook het CDA zal geen deuk meer in een pakje boter kunnen slaan.
“Als ze slechts belangenbehartigers van christenen zijn, hef de christelijke partijen dan vandaag maar op”
Tweet dit!
Nog los van de vraag hoe de coalitie er precies uit zal zien, dwingt de verkiezingsuitslag de christelijke partijen tot een meer fundamentele herbezinning. Is die christelijke identiteit slechts één van de keuze-opties binnen dat versplinterde palet – naast een boerenpartij die opkomt voor de belangen van de boeren, een ouderenpartij voor de ouderen, een christelijke partij voor de christenen? Zo zullen veel mensen in ons land (niet-gelovig én gelovig) inderdaad naar het fenomeen ‘christelijke partijen’ kijken: als belangenbehartigers van mensen die op zondagochtend hun archaïsche hobby willen beoefenen.
Maar als dat het is, hef het CDA, de ChristenUnie en de SGP dan alsjeblieft vandaag nog op. Er zijn wel populairdere hobby’s die het prima zonder eigen partij kunnen stellen. Christelijke politiek moet meer zijn dan dat.
Het zou al winst zijn als de drie genoemde partijen de komende vier jaar wat nadrukkelijker als ‘christelijke coalitie’ gaan optrekken. Ongeacht de onderlinge verschillen, en ook ongeacht de formele coalitie – dus ook wanneer bijvoorbeeld het CDA wel in de regering komt en CU en SGP in de oppositiebanken. Ze zouden elkaar meer moeten opzoeken, ook publiekelijk, meer gezamenlijk optrekken om bepaalde gedeelde waarden politiek handen en voeten te geven. Niet omwille van het ‘christelijk eigenbelang’ of het eigen electorale hachje, maar omwille van een fundamentele christelijke visie op mens en maatschappij, die het waard is om voor op te komen.
Ja, dat veronderstelt dus ook dat het CDA weer meer uitgesproken voor die ‘C’ kiest. De rampzalige campagne van pseudo-VVD’er Wopke Hoekstra heeft wel aangetoond wat er gebeurt als men dat niet doet. Om het debacle compleet te maken, lijkt datzelfde CDA zich nu van Pieter Omtzigt te willen ontdoen.
Terwijl men juist met een man als Omtzigt toch echt iemand in huis heeft die breed gerespecteerd wordt, kiezers trekt van links en rechts, gelovig en niet-gelovig. Kortom: die handen en voeten kan geven aan christelijke politiek voorbij de identiteitspolitiek. En ook de CU en SGP hebben mensen in huis die breder moreel gezag genieten dan in de eigen kleine kiezerskring. Zij kunnen de boegbeelden worden van een nieuwe christelijke coalitie, voorbij sektarisme, voorbij de versplintering.
Die ‘coalitie’ moet het de komende jaren doen met 23 zetels in de Kamer. Dat is klein genoeg om pragmatisch te zijn, om in gesprek te blijven met alle partijen links en rechts. Maar het zou dan ook groot genoeg moeten zijn om het broodnodige tegenwicht te bieden aan het seculiere mens- en maatschappijbeeld van D66 (24 zetels).
 |
Gratis kennismaken met KN?Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad nr. 12. Vrijblijvend kennismaken met KN? Vraag hier 3 gratis proefnummers aan! |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
