De veelvoudige aanslag door moslimterroristen op het hart van Brussel is een nieuwe schakel in een ketting, maar zeker niet de laatste.

De berichten erover stromen binnen op de dinsdag van de Goede Week. Een ding kunnen we er met zekerheid over zeggen. De routineuze islamgoedpraters, die ook in de gremia van de Europese Unie sterk vertegenwoordigd zijn, zullen zich nu onder druk van de realiteit wel even gedeisd houden.

Islamisering

Maar daarna zullen ze hun demoniseringcampagnes tegen wie de risico’s van de islam durft benoemen weer even hard voortzetten en doorgaan het populisme – dat deze problemen aangekondigd heeft – aan te klagen. Nog steeds denkt men de werkelijkheid buiten te sluiten, door haar getuigen de mond te snoeren.

De christen in Europa zit intussen in de tang van islamisering enerzijds en secularisering anderzijds. Beide stromingen – die elkaar paradoxalerwijze versterken – wensen hem of haar hooguit als tweederangs burger te dulden.

‘Politieke orthodoxie’

Zo kreeg Richard Page te maken met de harde hand van wat hij de “politieke orthodoxie” noemt, omdat hij als Brits rechter zei er niet zeker van te kunnen zijn dat het toewijzen van een adoptiekind aan twee homoseksuelen evenveel kans op succes biedt als aan een echtpaar, “zoals God en de natuur het bedoeld hebben”.

Het Judiciary Conduct Investigations Office (blijkbaar heeft men in Engeland een onderzoeksinstantie van rechters) oordeelde dat uit deze woorden “bevooroordeeldheid” sprak jegens homoseksuele adoptiekoppels. Page werd ontslagen.

Eenzijdig secularisme

Voor seculieren is op dergelijke punten een eigen oordeel en vrijheid van meningsuiting net zo haram als voor moslims een Mohammed-cartoon. Als je homoadoptie geen probleem vindt, bewijs je ‘objectief’ te zijn. Denk je er anders over, of twijfel je, dan ben je ‘bevooroordeeld’.

Het is de aantrekkelijke overzichtelijkheid van ideologie, maar bedreigt wel de democratische rechtsstaat, die hoe langer hoe meer tot vehikel van een eenzijdig secularisme wordt gemaakt.

Gewend aan vervolging

Christenen onder de islam zijn gewend aan vervolging, zei onlangs pastoor Al Bazi uit Irak in deze krant. Maar christenen onder dogmatisch seculiere regimes zoals het communisme van China, Cuba en Noord-Korea, zullen het hem nazeggen.

Steeds vaker klinkt zelfs uit de Verenigde Staten, ooit land of the brave and home of the free, de waarschuwing dat het ‘comfortabele christendom’ voorbij is. De implosie van het westers christendom dwingt de overblijvende christenen schouder aan schouder te staan en desnoods voor hun zaak te vechten.

Paasgetuigenis

We hebben daarvan twee millennia geschiedenis aan inspirerende voorbeelden. Het paasgetuigenis verandert immers niet: Christus is waarlijk opgestaan en leeft voor altijd! Vanuit die geest wenst de redactie van Katholiek Nieuwsblad zijn lezers van harte een Zalig Pasen.