Dagelijks maken in ons land gemiddeld vijf mensen een einde aan hun leven. Het overgrote deel door ophanging, op afstand gevolgd door trein, vergiftiging, springen van een hoogte en verdrinking.
Hoe gruwelijk ook: vorig jaar zagen maar liefst 1891 mensen geen andere uitweg dan deze, meldde het CBS onlangs. Zelfdoding is onder mensen van 20 tot 40 zelfs de belangrijkste doodsoorzaak.
In de leeftijdscategorie 40 tot 60 de op een na belangrijkste. Mannen maken twee keer zo vaak een einde aan hun leven als vrouwen, gescheiden of verweduwde mannen vier keer zo vaak als gehuwde en ongehuwde mannen. Weduwen doen dat twee keer zo vaak als gehuwde en ongehuwde seksegenoten, gescheiden vrouwen vier keer.
Het breken van relaties hakt er dus zwaarder in dan films en tv-series ons willen doen geloven. Dat besef lijkt langzaam door te breken, zij het met grote behoedzaamheid om het fenomeen echtscheiding niet als een maatschappelijk kwaad af te schilderen.
Hoewel, onderzoekster Bregje Dijksterhuis deed dat eigenlijk wel in NRC van 18 juni. De overheid zou zich om het aantal echtscheidingen (ruim 40% van alle huwelijken) moeten bekommeren, vindt Dijksterhuis.
Om de kinderen: een kwart van de vijftienjarigen woonde vorig jaar niet bij zijn vader. Dat waren 549.000 kinderen. Elk jaar zien rond 55.000 minderjarige kinderen hun ouders uit elkaar gaan. 16.000 daarvan zien hun ouders elkaar verscheuren in een vechtscheiding.
Maar het kost de samenleving ook nog eens heel veel geld terwijl mensen achteraf spijt hebben van hun beslissing. Volgens een Brits onderzoek maar liefst 54%. En een significant hoog aantal gescheidenen ziet geen andere uitweg meer dan zelfdoding.
De overheid zou “keihard kunnen reguleren”, meent Dijksterhuis, middels een verplichte verzoeningsperiode, zoals in moslimlanden, of de verplichte scheiding van tafel en bed, zoals in Chili als een van de laatste landen nog geldt.
Mensen die scheiden zijn volgens haar “naïef” als ze denken een vechtscheiding te kunnen ontlopen en hebben een “roze bril op” waar het gaat over hun verdere leven en hoe verstrekkend de gevolgen zijn van hun stap. Zij beschouwt het als haar missie de heersende misvatting bij te stellen dat scheiden oké is zolang je het maar harmonieus doet.
Dat zoveel gescheiden en verweduwde mannen geen leven meer zien doet denken aan de eenzaamheid van Adam toen Eva er nog niet was. En de pijn van scheiding, door sterfte of door keuze, herinnert aan de twee die één zijn geworden, maar uit elkaar zijn gescheurd. Wie barmhartig wil zijn, moet dáár beginnen.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
