Paus Franciscus wist zich met één rake uitspraak vorige week weer verzekerd van aandacht in zo ongeveer alle seculiere media. Dat krijg je ervan als je vluchtelingenkampen vergelijkt met een concentratiekamp.

Of de paus van de oneliners nu bewust dit soort opmerkingen maakt om de aandacht te trekken, of dat hij het zich gedachteloos laat ontvallen, blijft de vraag. Feit is dat het waarschijnlijk de zoveelste keer is dat een perswoordvoerder zal moeten uitleggen dat hij het niet zo bedoeld had.

Christenvervolging

Erger nog is dat niemand het in al die berichten over concentratiekampen had over het c-woord waar het eigenlijk over had moeten gaan: de c van christenvervolging.

Want dat was de aanleiding voor Franciscus’ bezoek aan de Bartolomeo-basiliek in Rome afgelopen zaterdag, waar hij die nu al beruchte uitspraak deed. De paus was bij een bijeenkomst, georganiseerd door de Sant’Egidio-gemeenschap, om de martelaren van de 20e en 21e eeuw te herdenken.

Daar was alle reden toe, want het mag geen twijfel lijden dat de vervolging van christenen vandaag de dag hand over hand toeneemt en dat de situatie van heel veel van onze broeders en zusters in het geloof bepaald niet rooskleurig is.

Overal ter wereld

We denken daarbij al snel aan de vervolging van christenen in het Midden-Oosten, maar ook in veel landen in Afrika en Azië ben je als christen je leven niet zeker, blijkt ook uit de vele nieuwe martelaren afkomstig uit die werelddelen. Noord-Korea staat al jaren eenzaam aan de top wat christenvervolging betreft, zelfs IS-terroristen kunnen daar niet tegenop.

Het blijft voor ons als gelovigen verschrikkelijk moeilijk om te weten wat we daaraan moeten doen. Bidden ja, maar dat klinkt bijna obligaat ten overstaan van zo veel verschrikkingen. De paus heeft wellicht iets meer middelen tot zijn beschikking; hij kan via de Vaticaanse diplomatie proberen druk te zetten op landen waar christenvervolging hoogtij viert. Toch blijft er ook voor hem vaak niet veel meer over dan te proberen de wereld bij de les te houden en te blijven oproepen tot gebed.

Bidden

Dat was ook wat paus Franciscus afgelopen zaterdag volop deed. Helaas blijft dan vooral één nogal ongelukkig gekozen vergelijking beklijven. Jammer, want als er bij die bijeenkomst in Rome iets duidelijk werd, is dat we, samen met Franciscus, om aandacht moeten blijven vragen voor christenvervolging.

Ook al staan we machteloos, ook al haalt zelfs de paus met dat onderwerp de voorpagina van de kranten niet. We moeten het blijven benoemen, en vooral: we moeten, samen met de heiligen van onze Kerk, blijven bidden. Ook al is dat het enige wat ons rest.