Nog lang had hij last van nachtmerries en flashbacks. Maar brandweeraalmoezenier Kevin M. Smith koestert ook positieve herinneringen aan die gruwelijke septemberdagen van 2001.
Kevin M. Smith is een ervaren brandweeraalmoezenier, traumatherapeut en trouwe vriend van tientallen actieve en gepensioneerde brandweerlieden in het grootstedelijk gebied van New York. Hij krijgt begin september meer telefoontjes dan in welke andere tijd van het jaar dan ook.
De meeste telefoontjes zijn afkomstig van brandweerlieden die dienden te midden van het bloedbad en de chaos in de nasleep van de terroristische aanslagen op het World Trade Center in New York City.
Smith kan zich inleven in de bellers. Hij was ook een hulpverlener op Ground Zero. Hij arriveerde ter plaatse op het moment dat de noordelijke toren van het World Trade Center instortte. Hij trof een berg van verpletterd beton en verwrongen staal waar ooit de twee 110 verdiepingen tellende gebouwen stonden in Lower Manhattan.
“Hulpverleners kwamen bij me biechten, ze wilden absolutie voordat ze naar ‘de stapel’ gingen”
Tweet dit!
“Ik kan niet geloven dat het twintig jaar geleden is”, zo merkt de aalmoezenier op. “Er zijn dagen dat het voelt als gisteren.”
Voor Kevin Smith begon 11 september 2001 in de St. Rose of Lima-kerk in Massapequa, zo’n 65 kilometer ten oosten van de stad. Hij bereidde zich voor om de ochtendmis te vieren toen een parochiesecretaris hem vertelde de televisie aan te zetten. Daar zag hij hoe het tweede gekaapte vliegtuig zich het World Trade Center in boorde.
Enkele minuten later piepte zijn semafoon, om hem te waarschuwen voor een incident met massaslachtoffers.
Smith aarzelde geen moment, en haastte zich richting de stad. Toen hij uiteindelijk in Manhattan aankwam, kwam hij in een surrealistisch tafereel terecht. De verwoesting was overweldigend.
“Overal was rook”, herinnert hij zich. “Er kwamen spullen uit de lucht vallen. Brandweerwagens en voertuigen van de hulpdiensten vatten vlam door het vallende puin en explodeerden.”
De hele dag en de volgende dag tot in de vroege uurtjes bood Smith – beschermd door een brandweerhelm en bunkerjas – emotionele steun, geestelijke bijstand en hulp aan brandweerlieden en ander hulppersoneel. Als getrainde brandweerman hielp hij ook bij het zoeken naar slachtoffers.
“Gebed, adrenaline en de Heilige Geest hielpen me er doorheen”
Tweet dit!
Terwijl geschokte hulpverleners hun werk deden in de chaos, vroeg een aantal van hen aan de aalmoezenier om hun biecht te horen. “Ze wilden absolutie voordat ze naar ‘de stapel’ gingen, omdat je niet wist wat er zou ontploffen, wat er zou vallen.”
Ook zegende de priester de lichamen van veel van de 343 gesneuvelde brandweerlieden, onder wie ook de pater franciscaan Mychal Judge, net als hij brandweeraalmoezenier en het eerste officieel geïdentificeerde slachtoffer van 9/11.
Gedurende enkele maanden na de aanslagen pendelde Smith bijna dagelijks op en neer van zijn parochie naar Ground Zero, waar hij steun bleef bieden aan de brandweerlieden die deelnamen aan het puinruimen.
Wat hem er doorheen hielp? “Gebed, adrenaline en de Heilige Geest”, aldus Smith. “Ik had het gevoel dat God met mij was.”
Hij omschrijft zijn roeping als “een pastoraat van aanwezigheid”. Hij bracht tijd met de brandweerlieden door toen ze aan het werk waren op Ground Zero, schoof aan tijdens hun maaltijden en rustpauzes.
“Ik waardeerde het priester te zijn en veel mensen waardeerden het dat ik priester was. Veel jongens zeiden: ‘Vader, godzijdank dat je hier bij ons bent.’ Ik voelde me nodig.”
“De eerste paar jaar had ik nachtmerries, flashbacks, veel van dat soort dingen”
Tweet dit!
Smith was ook aanwezig voor de nabestaanden van de families van de gestorven brandweerlieden. Hij schat dat hij 30 tot 40 begrafenismissen van brandweerlieden concelebreerde, soms twee of drie op één dag.
“Ik kende veel van die jongens”, zegt hij.
Net als veel andere hulpverleners die op of na 9/11 op Ground Zero werkten, kreeg Smith gezondheidsproblemen door schadelijke stoffen die vrij kwamen.
“Ik heb chronische sinusitis, ik heb slaapapneu, ik heb huidkanker gehad. Ze zijn allemaal gerelateerd aan 9/11, zo is officieel vastgesteld.”
Dan zijn er nog de emotionele littekens. “De eerste paar jaar had ik nachtmerries, flashbacks, veel van dat soort dingen.” Ook daar heeft hij zich voor laten behandelen, door middel van traumatherapie. “Dat helpt, vooral rondom de jubilea.”
“Je zou willen dat de lessen van 9/11 zouden zijn doorgegeven, zoals naar elkaar omzien, elkaar vergeven, een beetje meer geduld met elkaar hebben”
Tweet dit!
Ondanks alles heeft de aalmoezenier ook positieve herinneringen aan die periode nu twintig jaar gelden. 9/11 bracht ook veel saamhorigheid, dankbaarheid, liefdadigheid, gemeenschapszin, zo zegt hij.
“Jammer genoeg verwaterde dat in de loop van de tijd. Nu zijn we op het punt dat we waarschijnlijk veel meer tegen elkaar vloeken en tieren dan we zouden moeten doen”, zegt de priester.
“Je zou willen dat sommige van de lessen die we van 9/11 hebben geleerd, zouden zijn doorgegeven, zoals naar elkaar omzien, elkaar vergeven, een beetje meer geduld met elkaar hebben.”
En de belangrijkste les, zo besluit hij: “Koester elke dag.”
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
