Euthanasie bij voltooid leven, levensbeëindiging bij dementie, het oprekken van de abortusgrens: verhalen daarover lezen we met grote regelmaat in onze media. Beroemdheden passeren in rij om te getuigen dat ze als ze hun leven voltooid vinden het roer in eigen handen willen nemen om uit dit leven te stappen. En de cava gaat weer vloeien om het afscheid te vieren.
Van een kritisch weerwoord is nauwelijks nog sprake. Niemand wil zo onbarmhartig of onsympathiek zijn om de zelfbeschikking en de autonomie ter discussie te stellen. Wie zou zoiets aandurven? Het is alsof men terug gaat in de tijd.
Alle mogelijke argumenten die worden aangebracht om zich toch even af te vragen welke weg we aan het inslaan zijn met de verdere liberalisering en legalisering van zowel abortus als euthanasie worden met emoties weggeveegd en monddood gemaakt. Emoties doen het vandaag, niet meer de argumenten.
Toch is er internationaal wel degelijk weerwoord. Op de eerste plaats van de World Medical Association, de overkoepelende organisatie van medische beroepsverenigingen waarbij niet minder dan 113 landen zijn aangesloten met in het totaal een lidmaatschap van zeg maar 10 miljoen geneesheren. Dus niet niets!
In hun jaarvergadering hebben ze hun visie geaffirmeerd dat ze absoluut respect voor menselijk leven behouden en daarom uitdrukkelijk iedere medewerking aan euthanasie en medisch begeleide suïcide volledig afkeuren. Ook stellen ze dat geen enkele geneesheer verplicht kan worden noch aan euthanasie noch aan medisch begeleide suïcide zijn medewerking te geven. Over duidelijke taal gesproken.
Uit een totaal andere hoek verscheen recent, op 28 oktober 2019, een gezamenlijke verklaring van christenen, moslims en joden, dus ook geen kleine groep op wereldniveau, die zich formeel en radicaal verzetten tegen euthanasie en medisch begeleide suïcide en vragen dat dit zonder uitzondering zou worden verboden.
In dezelfde lijn als hun medische bondgenoten stellen ze dat geen enkele gezondheidswerker verplicht kan worden aan deze praktijken mee te werken en dat de persoonlijke ethische waarden op dit vlak steeds moeten gerespecteerd worden.
Gewetensbezwaren in verband met aangelegenheden die het leven en de dood betreffen dienen volgens hen universeel gerespecteerd te worden. Het is zeldzaam dat deze drie grote religieuze nominaties tot een gezamenlijke verklaring komen, die daarom toch niet onopgemerkt kan worden opzijgeschoven.
Wanneer we deze twee verklaringen plaatsen tegenover alle artikelen die we de laatste tijd in onze media voorgeschoteld krijgen, lijkt het water dat de argumenten van de emoties doet scheiden alleen maar dieper te worden.
Een maatschappij die het zo hoog op heeft met persoonlijke vrijheid en tolerantie wordt wel heel onvrij en intolerant wanneer ze weigert om nog te luisteren naar argumenten gebracht vanuit wetenschappelijke en filosofisch-religieuze hoek. Want daar lijkt het toch op. Aan de zelfbeschikking en de autonomie kan niemand of niets nog raken!
Wie dat toch probeert wordt onmiddellijk monddood gemaakt en zelfs beschuldigd van asociaal gedrag. En met een bijzonder allergie als vanuit religieuze hoek iets van dien aard wordt aangebracht. Terwijl het respect voor het leven, ware solidariteit en meeleven met hen die lijden als universele verworvenheden kunnen worden beschouwd van een voortschrijdende beschaving.
Aan dit fundament van onze beschaving wordt geraakt wanneer de goegemeente met emoties wordt overspoeld, of moeten we zeggen geïndoctrineerd, om euthanasie te verheffen tot het vijftiende werk van barmhartigheid. Van oneigenlijk gebruik van religieus geladen woorden gesproken. Dat alles om de nieuwe afgod van de zelfbeschikking toch op zijn voetstuk te houden en nog te verstevigen.
Het leven als dusdanig staat hier op het spel, en niemand weet hoever ons dit uiteindelijk zal leiden. Toch wel echt om bekommerd te zijn en een reden om onze kunstmatig gecreëerde en gestimuleerde emoties even opzij te zetten en naar de overkant te kijken van de waterplas die ons scheidt en te luisteren naar argumenten die ons van daaruit in alle eerlijkheid worden aangebracht.
Broeder René Stockman f.c. is generaal overste van de Broeders van Liefde en specialist psychiatrische verpleegkunde.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
