Er was een tijd waarin wat van Rome kwam degelijk, scherpzinnig, consistent en bij de tijd was.
Maar die tijd lijkt sinds de eerste schermutselingen rond de gezinssynodes helemaal voorbij. Er is zoveel turbulentie, zoveel tegenstrijdigheid, zoveel onduidelijkheid, dat ‘Rome’ zwaar heeft ingeboet als baken in de storm.
Er bestaat niet meer zoiets als de ‘lijn Rome’. Want wat is die lijn als er op bepaalde punten ineens wordt afgeweken van de lijn die altijd werd aangehouden? Is dat beleid of zijn het weeffouten? Of raakt de Kerk, zoals sommigen overtuigend weten te betogen, in de greep van het relativisme waar de heilige paus Johannes Paulus II en Benedictus XVI herhaaldelijk en zo ernstig tegen gewaarschuwd hebben?
Dat laatste lijkt het geval met het ‘programma voor affectieve en seksuele vorming’ dat de Pauselijke Raad voor het Gezin tijdens de Wereldjongerendagen in Krakau lanceerde en dat bedoeld is voor middelbare scholieren en jongvolwassenen.
De kritiek die onder meer de Cardinal Newman Society op het programma heeft, is in de kern dezelfde als die op de gezinssynodes en de pauselijke exhortatie Amoris Laetitia, namelijk de suggestie dat goed en kwaad uiteindelijk relatieve begrippen zijn.
Zo wordt seksualiteit losgezongen van het zesde en negende gebod en wordt slechts minimaal verwezen naar de leer van de Kerk. Dat kan hip klinken voor de generaties die werden opgevoed met de notie dat seksualiteit vooral zondig was. Maar dat is ergernis gevend voor de huidige jonge generaties die hun weg moeten zien te vinden in een oversekste wereld waarin alleen het begrip ‘zonde’ nog taboe is.
En zonde is meer dan iets dat ‘niet mag’ of ‘slecht’ heet: het is datgene dat afhoudt van het goede, verwijdert van God en daarmee mensen ten diepste schaadt. Wat het programma doet, is jonge mensen met een overdaad aan woorden maar met minimale kennis en begeleiding de keiharde jungle insturen.
Dat staat haaks op de glasheldere richtlijnen die dezelfde raad in 1996 uitgaf onder de titel De waarheid en betekenis van de menselijke seksualiteit en waarnaar de critici terecht verwijzen.
Die betekenis is op magistrale wijze uitgewerkt in wat de ‘theologie van het lichaam’ van St.-Johannes Paulus II wordt genoemd. Die tilt dit thema ver uit boven het niveau van wat mag en niet mag, waar zovelen mee geworsteld hebben en sommigen nog steeds doen.
Let wel, er is geen ketterij verkondigd. De kritiek van de kant van betrokken leken, vaak zelf ouders, bestaat vooral uit het signaleren dat het programma flink tekortschiet. Dat kan worden aangevuld. Voor een liefhebbende moeder als de Kerk, die luistert naar haar kinderen, moet dat toch geen probleem zijn?
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
